FanFic.nl

De Ramp van Altissia - Final Fantasy XV

3: Man met Stalen Hand

Langzaam begon ik na te denken. Ravus Nox Fleuret was hier. Een commandant van Niflheim was in Altissia. Maar...

Ik slikte een keer en keek toen voorzichtig naar hem. Er was een vraag die ik momenteel alleen aan hem kon stellen. Later zou ik die vraag aan meer mensen kunnen stellen, maar nu was hij even de enige.

"Dus, uh... meneer Ravus?"

De commandant keek op. Ik keek nog een keer naar zijn metalen arm en dacht aan de absurde kracht die in die prothese huisde. En hoe hij zijn arm verloren had was enorm pijnlijk. Maar het ergste in zijn leven moest helaas nog komen, en het voelde vreemd om deze kennis te bezitten in zijn bijzijn.

"Uh," begon ik, "is de kanselier van Niflheim ook in Altissia?"

Het zweet brak me al uit zodra ik die zin uitgesproken had. Er verscheen een vragende blik op Ravus' gezicht. Hij leek niet te begrijpen waarom ik, een doodgewone burger in zijn ogen, wilde weten waar van alle belangrijke mensen specifiek de kanselier zich bevond. Maar ik gaf geen antwoord op zijn vragende blik en wachtte op een antwoord.

"Ja," zei hij toen. "Kanselier Izunia is hier in Altissia."

Ik moest een brok in mijn keel wegslikken.

"Ah. Dat is goed om te weten," zei ik zo droog mogelijk. "Bedankt."

Ik keek even rond het restaurant, angstig dat deze kanselier in de buurt was, maar het enige wat ik zag waren de blikken van verbaasde mensen die mij en Ravus aankeken. Natuurlijk, dacht ik bij mezelf. Oh, oh, wie durft er nou zomaar tegen iemand van het Niflheim leger te praten! Maar voor mij was dat niet zo'n probleem. Ravus was misschien bitter, maar zijn hart zat goed.

Weskham draaide zich naar ons en zette een glas water voor mij neer en een kop Ebony voor de commandant. Ik nam meteen een slok en merkte toen pas hoe droog mijn keel eigenlijk was.

"Meisje," begon Ravus toen, "waarom ben je zo geïnteresseerd in Ardyn Izunia's locatie?"

Natuurlijk, dacht ik bij mezelf. Ravus is ontzettend wantrouwend, hij zou zelfs een domme burger als ik kunnen verdenken van wat-dan-ook wanneer zij een ongewone vraag stelt.

Ik besloot mijn schouders op te halen.

"Ach," mompelde ik, "ik hoorde daar iets van op de radio. Maar ik wist niet zeker of het waar was."

Ravus knikte toen begripvol en nam een slok van zijn Ebony. Ik staarde naar mijn glas water en dacht na over de verwoesting van Insomnia en de ramp die spoedig ook hier in Altissia zou plaatsvinden.

"Ben je hier helemaal zelf gekomen?" vroeg Weskham toen.

Ik keek op.

"Huh? Oh, ja. Ik ben hier alleen."

Weskham krabde op zijn hoofd.

"Ben je een toerist?"

Mijn rechteroog trok spastisch. Tja, dat was een goede vraag. Ik had werkelijk geen idee waarom ik hier was of hoe ik hier überhaupt was beland. Ik dacht een moment na over mijn antwoord.

"Ja," zei ik toen. "Ik kom voor de bruidsjurk van Lunafreya."

Wat een leugen. Al was ik naar Altissia gekomen als toerist, zou ik nooit voor Lunafreya's jurk gekomen zijn. Bruidsjurken waren nu niet bepaald mijn nummer één interesse.

"Dat is begrijpelijk," zei Weskham toen. "Ik heb gehoord dat de jurk er prachtig uitziet."

Ravus keek weg.

"Ik heb jou trouwens niet eerder hier in Altissia gezien, en ik onthoud de gezichten van al mijn bezoekers," zei Weskham toen. "Mag ik je vragen hoe je heet?"

"Mira," zei ik. En dit was wel de waarheid.

"Nou, Mira, hopelijk heb je nog een leuke tijd in Altissia... en vind je vanavond een goede slaapplek."

Ik rolde mijn ogen toen ik Weskhams grinnikende gezicht zag. Ravus begreep niet waar het over ging en hij had kennelijk ook geen zin om het te begrijpen, want hij negeerde ons gesprek en nam nog een slok van zijn Ebony. Ik zuchtte diep en hoorde dat het restaurant rustiger werd. De mensen waren niet meer zo druk aan het fluisteren. Ik schudde mijn hoofd en nam nog een slok water. Weskham keek op naar een naderende bezoeker van het restaurant.

"Ah, kanselier Izunia, wat kan ik voor u doen?"

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.