FanFic.nl

De Ramp van Altissia - Final Fantasy XV

5: Muntje op zijn Kant

Ardyn legde zijn hand dreigend op tafel. Ik zag dat Weskham wantrouwend naar hem keek terwijl hij het glas water voor de kanselier neerzette. Ardyn pakte het glas en nam ook een slok. Toen, als bij toverslag, barstte hij in lachen uit. Ik kromp ineen en iedereen in het restaurant viel stil.

"Maak je geen zorgen," zei Ardyn toen op een vriendelijke toon. "Technisch gezien zijn wij wel toeristen. Nietwaar, Ravus?"

"Hm."

Ravus had blijkbaar geen zin in de onzin van de kanselier. In mijn ooghoek zag ik hoe hij het handvat zwaard aan zijn heup losliet, alsof hij zojuist op het punt stond zijn wapen te gebruiken. Mijn mond viel open, maar ik deed alsof ik het niet zag.

"Ha," zei ik met een neppe glimlach, "ik dacht even dat u me ging vermoorden, meneer Izunia."

"Noem me Ardyn," zei hij alsof we al zeer goede vrienden waren geworden. "Bij de naam Izunia voel ik me minder thuis. En wat is jouw naam, als ik vragen mag?"

"Mira," zei Ravus voordat ik antwoord kon geven. "Haar naam is Mira."

Ik keek hem verbaasd aan en Ardyn ging met zijn handen langs zijn kin.

"Hm. Je hebt je al aan hem voorgesteld, zie ik," sprak hij. "Hoe intrigerend."

Niemand begreep iets van zijn woordkeuze. Ravus dronk zijn koffie op en zette toen de lege kop neer.

"Je had iets te bespreken?" zei Ravus toen en hij stond alvast op.

Ardyn sloeg zijn glas water in een keer achterover en veegde zijn mond af met zijn mouw.

"Uiteraard," zei hij en ook hij stond op. "Volg mij maar, dan nemen we de gondola terug naar het plein. En Mira..."

Ik keek met een peinzende blik naar Ardyns vrolijke gezicht.

"Ik hoop je te zien bij Lunafreya's toespraak," zei hij en hij wuifde op een vreemde manier.

Ik voelde een lichte woede opborrelen en zei niets tegen hem terwijl hij op de gondola stapte met Ravus en wegvoer. Zuchtend draaide ik me om en dronk de rest van mijn water op. Ik zag dat Weskham mij bezorgd aankeek en ik keek hem afwachtend aan.

"Mira," zei hij, "is dit niet de raarste dag van je leven?"

Ik hield mijn hoofd schuin.

"Hm. Nu je het zegt," zei ik. "Dit is inderdaad een vreemde dag."

Ik staarde even voor me uit.

"Maar hij is niet zo raar als de dag waarop ik een aardappelschotel maakte en de aardappels vergat."

Nu fronste de barman zijn wenkbrauwen. Ik zuchtte.

"Grapje," zei ik met een onnozel gezicht. "Dit is inderdaad de raarste dag van mijn leven."

Ik wilde opstaan om weg te lopen, maar toen besefte ik dat ik geen gil had om mee te betalen. Ik staarde naar het lege glas water.

"Euh, hoeveel kost dat?" vroeg ik toen.

"Een glas water is vijf gil," zei Weskham. Hij was al weer bezig met de vaat.

Ik voelde peinzend in mijn zakken, ondanks dat ik wist dat ik geen enkele gil op zak had. Maar tot mijn schrik zat er wel iets in mijn linkerbroekzak. Vol ongeloof haalde ik het object eruit en keek er even naar. Ik slikte. Het was een munt. Een zilveren munt met een kleine afbeelding van Lady Lunafreya erop. Het was een gelimiteerde versie. Het was een Oracle Ascension Coin.

Hoe kwam dat object in mijn zak terecht?

"Eh, ik heb geen gil," begon ik, "maar ik heb dit."

Ik hield de munt omhoog en Weskham keek op.

"Ah, een Ascension Coin!" zei hij. "Je bent echt fan van Lunafreya, of niet?"

"Niet per se," zei ik droog. "Maar, uh, kan ik hiermee betalen?"

"Nou, deze munten spaar ik niet," zei Weskham, "en voor de liefhebbers zijn ze zeker wel meer waard dan een glas water. Mira, omdat dit zo'n vreemde dag voor je is, hoef je niet te betalen. En eh, laat me je een tip geven: verkoop die munt. Ze zijn namelijk nergens meer te krijgen. En wie weet, misschien heb je met dat geld zelfs genoeg om in een hotel te overnachten!"

Ik glimlachte en stopte de munt terug in mijn zak.

"Oh, dat is heel vriendelijk van u," zei ik. "Dan ga ik maar eens op zoek naar iemand die daarin handelt."

"Alessio," begon Weskham, "staat bekend om zijn fascinatie voor deze munten. Je kunt hem vinden tegenover Palsino Straat."

Ik knikte.

"Bedankt!"

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.