FanFic.nl

De Ramp van Altissia - Final Fantasy XV

6: Bruidsjurk in het Pand

Opgelucht stond ik op en schoof de barkruk aan. Maar net toen ik me omdraaide om deze man op te zoeken, hield Weskham me tegen.

"Nog een ding, Mira," zei hij. "Mag ik je vragen hoe je aan die munt komt? Ik bedoel, je hebt geen gil, maar toch ben je in het bezit van die munt."

Ik besloot hem de waarheid te vertellen.

"Ik heb echt geen idee," zei ik zuchtend. "Ik dacht dat ik helemaal niets bij me had, eerlijk waar. En toen vond ik dat object opeens in mijn broekzak."

"Heeft iemand het misschien aan je gegeven?"

"Niet dat ik me kan herinneren. De enige mensen waarmee ik gesproken heb zijn—"

En toen werden mijn ogen groot. De kanselier. Ardyn. Hij stond bekend om het feit dat hij altijd Oracle Ascension Coins weggaf aan mensen. En hij... hij zat net links naast mij.

Ik werd bleek.

"Gaat het een beetje?" vroeg Weskham.

"Oh, het gaat prima," loog ik weer. "U en die twee van Niflheim zijn de enige die ik gesproken heb sinds ik in Altissia gekomen ben."

"Nou, misschien heeft Ravus het je cadeau gedaan. Hij staat dichtbij het Orakel."

"Dat zou best kunnen," zei ik met een domme glimlach. Ik salueerde naar Weskham. "Bedankt voor uw zorgzaamheid. En uw gastvrijheid."

"Geen probleem," lachte hij. "Veel plezier bij de ceremonie!"

Ik knikte vrolijk en liep toen peinzend richting de gondola. Ik wist wat er gebeurd was. Die kanselier, hij was de weggever van Oracle Ascension Coins, niet Ravus. De Hoge Commandant was niet zo materialistisch ingesteld. Ardyn, daarentegen...

Ik stapte op de gondola.

"Naar Altissia Centraal, alstublieft," zei ik tegen de man met het gestreepte shirt die de gondola bestuurde.

"Geen probleem!" reageerde hij opgewekt en ik voer naar de andere kant van de stad.

Ik hield de munt tussen mijn duim en wijsvinger terwijl ik hem zorgvuldig bekeek. Welke reden had Ardyn om dit te doen? Was het... was het een waarschuwing? Wist hij dat ik hier niet gekomen was voor de bruiloft van Lunafreya? De gedachte alleen bracht een knoop in mijn maag, maar ik besloot er niet vanuit te gaan. Het was immers zo dat de kanselier regelmatig Oracle Ascension Coins weggaf aan willekeurige voorbijgangers. En de prins.

"Roep maar als je weer een rit terug wil!" zei de gondola man.

Ik bedankte hem en begon me een weg te banen door de menigte die op het plein stonden voor een of ander standbeeld. De toeristen gooiden papieren vliegtuigjes tegen het beeld aan. Ik zuchtte diep.

Die munt... het was misschien beter hem niet te verkopen, bedacht ik. Het was tijd om mijn masker toch nog maar op te houden en de bruidsjurk van het Orakel te gaan "bewonderen". Jammer genoeg was Altissia echt een gigantisch grote stad vol met smalle steegjes en weggetjes en trappen die omhoog en omlaag gingen en doodlopende straten en meer gondola's en een absurd grote hoeveelheid mensen.

Maar na een half uur gezocht te hebben, vond ik dan toch de straat waar Lunafreya's jurk tentoongesteld werd. Ik liep langs de menigte heen naar het glas totdat ik er recht voor stond. De jurk was wit. Dat was het. Het was een witte bruidsjurk. Gemaakt door ~WESTWOOD~. Maar ik vond er niet veel aan. Waar ik meer mijn aandacht op richtte, was de foto die naast de jurk werd weergegeven. Het was een foto van de bruid zelf. Ik peinsde, nadenkend over het gruwelijke lot dat haar te wachten stond.

Gruwelijk lot of niet, ik kon niemand waarschuwen over de komende onheil, tenzij ik mijn eigen leven en dat van vele anderen wilde vernietigen. De behoefte hieraan bezat ik meer dan de helft van de tijd niet.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.