FanFic.nl

Hunger Games - The Change

De dood achtervolgt

Hoofdstuk 1
Op de eerste, en ook meteen de laatste dag dat de zon scheen in district 13, gebeurde er iets bijzonders. Buiten in de zon werd een klein meisje geboren op 5 januari 1920, om 11:27. De moeder van het meisje lachte, en haar vader huilde van vreugde. Toen het meisje lachte, was iedereen stil, leek het wel. De vogels stopten met tjilpen, het water stopte met kabbelen, en iedereen uit 13 stopte met praten. Dit meisje betekende hoop. Dit meisje betekende vrede. Dit meisje betekende vreugde. Toen haar oma sprak, luisterde iedereen aandachtig: 'Dit mooie kind is onze toekomst. Ik wil haar een passende naam geven. En de enige naam die bij dit meisje past is Felicity.' sprak ze, terwijl haar ogen twinkelden van geluk.

6 januari 1935
Op haar blote voeten liep Felicity Everdeen door het bos.. Haar koker met pijlen had ze op haar rug gebonden en ze hield haar boog in de hand. Ze kon horen dat wat ze zocht dichtbij was, en dus moest ze proberen zo zacht mogelijk te lopen. Dan hoort ze Dante fluiten. Dat was het teken dat ze moest komen. Hij had het gevonden. Het konijn wat ze al dagen achterna zaten hadden ze eindelijk gevonden. Alleen dat konijn was genoeg om Indigo tevreden te stellen. Niks anders. Ze snelde naar Dante, die het bijna opgaf, en zelf wou doen, tot hij haar zag. 'Waar bleef je nou? Hij is bijna weg!' siste hij boos tegen haar. Net op tijd merkte de twee op dat het konijn weg hupte. Dante keek zijn zus boos aan en wou er achteraan rennen, maar Felicity hield hem tegen. Toen het konijn bijna uit hun zicht was, schoot er een net omhoog. Ze hadden hem. Dante keek zijn zus niet begrijpend aan. 'Ik wist al dat het konijn in dit gebied zat, dus ik heb overal vallen neergelegd. Je stapte bijna in een van de vallen, dus vandaar hield ik je tegen. Je mag nu ook nog steeds alleen lopen waar ik loop.' Ze wist dat Dante er niet tegen kon als zij iets deed zonder dat hij het wist. Hij was meestal iets te beschermend. Maar dat gaf Felicity wel een veilig gevoel. Het gevoel alsof ze thuis was. Waar dan ook. Ondertussen liepen ze voorzichtig naar het konijn dat vast zat in haar val. Toen Dante het konijn probeerde los te maken, beet het konijn hard in zijn vinger. 'Fuck!' schreeuwde hij terwijl hij 10 meter de lucht in sprong. Zijn zus kon haar lach niet meer inhouden en proestte het uit. Dantes vinger bloedde een beetje, maar hij kon zich ook wel aanstellen. 'Lekker bezig! Volgende keer het touw er niet proberen er vanaf te halen zonder bescherming!' giegelde Felicity. Chagrijnig stapte hij naar achter, zodat zijn zus het kon proberen. 'Rotbeest.' mompelde hij.

Toen de twee eindelijk thuis waren, zagen ze grootmoeder bij de ingang zitten. Ze zat op haar vaste plek, op de schommelstoel op de veranda. Ze deed precies hetzelfde wat ze altijd deed, sieraden maken terwijl ze van de warmte van het vuur genoot. Maar vandaag was er iets veranderd. Ze was niet aan het discussiëren met hun vader over waarom de zon nou nooit scheen. Ze keek niet hoe Indigo, hun kleine zusje, een spelletje zat te spelen met de steentjes op de grond. Ze zat daar, met een droevige blik in haar ogen. 'Grootmoe, wat is er aan de hand? U kijkt zo droevig.' vroeg Dante voorzichtig. Ze wees naar binnen, terwijl er tranen in haar ogen opborrelden. 'Zal ik gaan kijken, terwijl jij bij haar blijft?' fluisterde Felicity in Dantes oor. Toen Dante kinkte liep ze naar de ingang van het huis. Hun huis was klein en had maar 4 kamers. De slaapkamer van de kinderen, de slaapkamer van Grootmoe, de slaapkamer van Ruben en Madonna en de grote ruimte, die telde als huiskamer, keuken en eetkamer. Een badkamer hadden ze niet, ze wasten zichzelf meestal buiten, in een grote tobbe. Toen Felicity de kamer binnenkwam zag ze dat Madonna Indigo aan het troosten was. 'Moeder, wat is er aan de hand? Waarom is iedereen droevig?' 'Kijk naar het scherm.' reageerde Madonna kortaf. Op het scherm wat iedereen moest hebben van het Capitool, speelde zich steeds dezelfde nare beelden af. President Snow die een bekende man in zijn hoofd schoot. Die bekende man was haar vader.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.