FanFic.nl

Prince

004

‘Goedemorgen,’ begroet Harry de aanwezigen.
Zijn ouders, zus, broer en Louis kijken op. Louis glimlacht en Harry’s vader knikt kort. De anderen mompelen een groet terug en richten zich weer op het eten.
‘Waar is je familie?’ vraagt Harry aan Louis.
Hij gaat op de lege stoel naast hem zitten en legt wat fruit op zijn bord.
‘Ze slapen nog, denk ik,’ antwoordt Louis.
Harry knikt en begint langzaam te eten.
‘Heb je lekker geslapen?’ vraagt hij dan aan Louis.
Louis glimlacht en knikt.
‘Heerlijk. Jullie bedden zijn top.’
Harry lacht zachtjes en stopt een hap fruit in zijn mond. Op datzelfde moment opent de deur weer en stapt er een jongen naar binnen. Harry verstijft even.
‘Wow.’
Louis kijkt op, begint dan zacht te lachen.
‘Wat is er?’
‘Wie is hij?’
‘Dat is Zayn. Hij is onze bediende,’ antwoordt Louis lachend, ‘-ik denk trouwens ook dat hij al een soort van bezet is.’
Louis slaat lachend een hand voor zijn mond en wijst richting Niall. Harry kijkt op en ziet hoe de jongen Zayn van top tot teen bekijkt en dan zijn lippen likt. Dan kijkt hij naar Zayn, die hetzelfde doet. Harry begint ook te lachen en buigt zich wat dichter naar Louis toe.
‘Wat als we ze koppelen?’
Louis grijnst en knikt.
‘Klinkt als een plan.’
‘Mooi.’

Terwijl de twee jongens de afspraak maken, vergezeld de Engelse familie hen aan de ontbijttafel. Harry ziet hoe Johanna haar zoon een strenge blik toewerpt, hoe de jongen vervolgens wat verder bij Harry vandaag gaat zitten en zijn aandacht naar zijn eten verschuift. Harry knijpt zijn ogen even samen, kijkt dan naar zijn vader die al bijna een even strenge blik geeft. Harry zucht zacht en richt zijn eigen aandacht op zijn eten.
‘Heb je een goede nachtrust gehad, Johanna?’ vraagt Anne.
Johanna kijkt op, glimlacht stijfjes. ‘Zeker. De bedden zijn van goede kwaliteit.’
Anne knikt en de tafel wordt gehuld in stilte. Harry kijkt wat rond en twijfelt of hij nog wat te eten moet pakken. Hij heeft echter geen honger meer, dus besluit hij om het maar niet te doen. Hij werpt een blik naar Louis, die al even verveeld lijkt te zijn. Harry stoot hem onder de tafel zachtjes aan en Louis kijkt op. Harry beweegt zijn hoofd richting de deur en trekt een wenkbrauw op. Louis knikt en Harry schuift zijn stoel naar achteren.
‘Excuseer mij.’ Hij knikt naar de aanwezigen en verlaat dan de zaal.
Op de gang blijft hij wachten en niet veel later komt Louis ook naar buiten.
‘Is het altijd zo saai bij jullie?’ vraagt Louis dan.
Harry schudt zijn hoofd.
‘Nee, meestal is het levendig tijdens ons ontbijt. Ik denk dat mijn vader jullie niet de verkeerde indruk wilt geven. De Engelsen zijn hier al heel lang niet meer geweest, dus hij wilt jullie niet wegjagen denk ik. Is het bij jullie wel altijd zo saai?’
Louis lacht en schudt zijn hoofd.
‘Nee, nee. Zeker niet. Ik heb nog een jonger broertje en zusje, dus het is altijd een flink kabaal aan de ontbijttafel.’
‘Zijn jullie met vijf?’ vraagt Harry verbaasd. Louis knikt en Harry staart hem verbaasd aan. Louis grinnikt en duwt Harry’s hoofd opzij.
‘Doe normaal.’ Dan lijkt de jongen iets te verstijven.
‘Sorry, ik ging te ver. Vergeef het me.’
Harry glimlacht.
‘Maakt niks uit. Ik ben wel wat gewend door Niall.’
Louis lacht en zijn schouders ontspannen weer. ‘Gelukkig maar.’
Harry knikt instemmend en kijkt de hal rond.
‘Zal ik je rondleiden?’

Als Louis instemt, begint Harry te lopen. Allereerst leidt hij de Engelse kroonprins rond op de begane grond. De balzaal, de bibliotheek, nog een andere zaal. Weer een andere zaal, nog een zaal, heel veel zalen. Ook laat hij de jongen de keuken zien, waar zo’n zes á zeven mensen druk bezig zijn. Harry groet ze kort en sleept Louis dan weer mee.
‘Waar wil je eerst heen, naar boven of de tuinen en de stallen?’
Louis haalt zijn schouders op.
‘Beslis jij maar.’
‘Goed, dan gaan we naar boven.’ Harry begint richting de grote hal te lopen, waar de trappen zich bevinden. Louis volgt snel, ondertussen rondkijkend naar de wanden vol met schilderijen. Hij volgt Harry de trap op en staat bovenaan dan even stil. Bewonderend kijkt hij naar beneden.
‘Het is hier wel echt heel groot, he?’
Harry haalt zijn schouders op.
‘Denk het. Ik ben hier opgegroeid, dus misschien dat het voor mij anders is dan voor iemand die hier nooit is geweest.’
Louis knikt en snelt achter Harry aan, die ondertussen een van de gangen al is ingelopen.
‘Ik denk eigenlijk dat je het grootste deel hierboven wel kent, aangezien je kamer hier is.’
Louis lacht zachtjes en Harry staat stil.
‘Ik denk niet dat dit de beste keus was. Dit is niet zo bijzonder. Laten we naar de tuinen gaan.’
‘Als jij denkt dat ik dat interessanter vindt…,’ zegt Louis al schouderophalend.
Harry knikt en draait zich om, om vervolgens richting de trappen te lopen.
‘Hazzabaz!’ klinkt er dan luid door de gang.
Harry slaat een hand voor zijn ogen en zucht diep, terwijl Louis zijn handen voor zijn mond slaat en zijn lach probeert te stoppen.
‘Niall,’ Harry knijpt in zijn neusbrug, ‘-waarom?’
De jongen huppelt de gang door richting Harry en komt voor hem tot stilstand. Dan buigt hij voor Louis.
‘Je vader zoekt je Harry.’
Harry zucht en rolt met zijn ogen.
‘Wat wilt hij nu weer?’
Niall haalt zijn schouders op. ‘Maar een manier om daarachter te komen.’

Zachtjes klopt Harry op de deur naar de studeerkamer. De jongen haalt diep adem en dan gaat de deur open.
‘Harry.’
‘Vader.’
Robin kijkt hem aan en kijkt dan naar Louis, die half achter Harry verschuild staat.
‘Louis Tomlinson. Je moeder wilt je er graag bij hebben. Je bediende was al naar je op zoek.’
‘Nou, hier ben ik,’ antwoordt Louis.
Harry glimlacht kort en Robin stapt opzij. Beide jongens stappen naar binnen en Harry neemt plaats op een van de vele stoelen in het vertrek. Louis begroet zijn moeder met een kus op haar wang en neemt dan ook plaats.
‘We hadden het net over de huwelijken,’ zegt Robin tegen Harry.
Verbaasd kijkt de jongen op.
‘Wat? Welke huwelijken?’
Johanna vouwt haar handen samen.
‘Je gaat trouwen met mijn dochter Felicity.’
Louis maakt een woedend geluidje.
‘Moeder, ik heb je dit al eerder gezegd. Ze is veel te jong.’
‘Jij zal met Gemma trouwen,’ antwoordt zijn moeder.
Nu is het de beurt aan Harry om boos te worden. Hij springt op en kijkt zijn vader boos aan.
‘Vader, dit kan je niet menen? Gemma is veel te jong, ze is even oud als Felicity! En daarover, ik weiger een huwelijk met haar aan te gaan, dit gaat tegen al m’n principes in.’
Zijn vader kijkt hem strak aan, maar Harry houdt stand. Hij slaat zijn armen over elkaar en staart zijn vader aan. Die lijkt na te denken en dan kijkt hij naar Johanna. Die knikt en richt zich richting de jongens.
‘Op welke manier dan ook, er zal een huwelijk tussen onze families komen.’ Ze is even stil en kijkt de twee jongens aan.
Die kijken elkaar weer kort aan en kijken dan ieder hun ouder aan.
‘Moeder, wat bedoel je?’ vraagt Louis voorzichtig.
‘Ik bedoel enkel dat er hoe dan ook een huwelijk tussen onze families komt.’
Harry kijkt naar zijn vader, hoe die lichtjes knikt. In zijn hoofd begint een lampje te branden en hij knijpt zijn ogen samen.
‘Ik dacht dat je niet het verkeerde idee wilde geven?’ sneert hij.
Louis lijkt verward te zijn, maar Robin kijkt daarentegen alsof hij precies weet waarover Harry het heeft.
‘Zoals Johanna al zei, er komt hoe dan ook een huwelijk tussen onze families. Dat jullie principes dit blokkeren en wij vervolgens een andere oplossing aandragen…’
Harry gromt zachtjes, maar Robin lijkt niet onder de indruk te zijn. Die kijkt Harry enkel met een vragende blik aan.
‘Wat zeg je ervan?’

Reacties: