Hoofdcategorieën
Home » Detroit: Become Human » ACCEPTEER JE MENSELIJKHEID » 9. Mijn leven op de baan, maar van de robot geen spoor
ACCEPTEER JE MENSELIJKHEID
9. Mijn leven op de baan, maar van de robot geen spoor
En terwijl ik onderweg was naar huis voelde ik dat er een vreemd soort rust in mij zat. Alles wat die Android zei... waren geruststellingen. Accepteer je fouten... en laat anderen weten wat je voelt. Waarschijnlijk waren dat gewoon een paar standaard zinnetjes die hij in zijn programma had om mensen zich beter te laten voelen, maar toch voelde ik me er beter door.
Die avond sliep ik verbazingwekkend goed. Het examen verliep beter dan verwacht. Langzaam maar zeker kreeg ik mijn leven beter op de baan. Toen ik een week later terug op mijn werk kwam, was van Connor geen spoor meer te bekennen. Hij was teruggegaan naar Detroit om als detective te beginnen. Van Leemans vond het niet bepaald vervelend dat de Android weg was, maar ik had gehoopt dat ik hem nog een keer kon spreken. Maar Detroit was zesduizenddriehonderdachtenveertig kilometer ver weg. Daar kon ik niet zo makkelijk komen... En de kans was groot dat Connors geheugen was gewist door Cyberlife zodra hij terug was. Maar ik besloot het risico te nemen en de Android een jaar later op te zoeken.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.