FanFic.nl

Hell Hol. Ft. Shawn Mendes

Hoofdstuk 6.

Na drie dagen was al het voedsel op. Dat wat we hadden gevonden in het gebouw, was er snel door heen gegaan met 10 personen.
Ik had me even gedouched na de zoveelste slachtpartij toen ik het gebouw wou ontruimen van monsters. Voor zover ik nu wist, was er geen één meer in het gebouw aanwezig. Ik bekeek mezelf in de spiegel. Mijn gezicht was ingevallen en de wallen onder mijn ogen waren nu donkerder dan ooit. ik zag er niet uit.
in de week dat we hier in dit gebouw zaten at ik om de twee dagen. Af en toe een klein hapje van een koekje die ik had bewaard. Mijn energie repen zaten nog mooi onder in mijn tas voor noodgevallen.
'We moeten meer eten hebben hier.' Ik hoorde Jayden tegen Rick praten. Iedereen zag Rick nog als een leider. 'Dat zal best, maar wie zal dat moeten halen?' Zijn stem klonk nu ook wanhopig. 'We kunnen lootjes trekken?' Kwam Andrew op het idee. Ik zat op mijn vaste plekje, de stoel.
Andrew zocht papier en een grote pot op en begon namen te schrijven en in de pot te gooien.
'Aaliyah, jij mag een naam trekken. Jij gaat namelijk sowieso niet naar buiten.' Zei Rick meteen toen Andrew een naam wou trekken.
Aaliyah knikte en stak haar hand in de pot en kwam er met één briefje uit. Ze vouwde hem langzaam open. Haar ogen werden groot en vulden zich met tranen. 'Karen.' las ze zachtjes voor en keek vervolgens naar haar moeder die terneergeslagen naar beneden keek. Shawn en Aaliyah liepen meteen naar hun moeder. 'Ik ga wel. Ik laat mijn vrouw niet gaan.' Het was Manuel, de vader van de kinderen. Het gezin ging bij elkaar staan. Aaliyah was in tranen en Shawn schudde zijn hoofd.
Dit kon ik niet laten gebeuren. Deze familie moest bij elkaar blijven. Karen en Manuel zijn prima mensen, maar weten niet hoe ze deze dingen moeten aanpakken. Ik had hém beloofd voor ze te zorgen en dat is wat ik nu ook ga doen. Ik bid god op mijn blote knieën om het een makkelijke tocht voor me te maken.
Ik sta op van mijn stoel en loop naar het gezin toe. 'Geen van jullie gaat.' Ze draaien zich allemaal om. 'Ik ga.' Aaliyah wil tegen spreken. 'Je weet ons geheimpje nog toch?' Ze knikte terwijl ze haar tranen van haar wangen veegde. 'Ik ga opzoek naar eten. Jullie gaan er voor zorgen dat jullie bij elkaar blijven en dat jullie niks over komt.' Ik richtte vooral mijn blik op de ouders.
'Dan ga ik met je mee.' Rick stond naast me. Ik schudde mijn hoofd. 'nee, ik wil dat jij hier blijft. Jij bent de enige naast mij die hun kan beschermen voor het geval ze wel binnen kunnen komen.' 'Dan ga ik mee.' Ik kijk nu naar Jayden. Hij heeft zich de hele week kalm gehouden. Maya staat met open mond naar hem te kijken. 'Jij moet bij Maya blijven Jayden.' ik zet een paar stappen bij de groep vandaan. 'Jullie hebben allemaal wel iemand waarvoor je moet blijven leven.' 'Ik niet.' 'Ja ook jij Rick. Jij moet hun beschermen. in mijn plaats.' Hij knikt langzaam waarna ik mij omdraai en naar mijn spullen loop. Ik huf mijn zware rugzak op mijn rug, pak mijn tafelpoot, die toch het beste vecht en stop mijn mes weer in mijn koppel. Ik check mijn geweer of er nog genoeg kogels in zitten en stop ook die terug. Ik loop naar de sporttas die midden in de zaal lag en haal hier grote wapens uit. Ik gaf één aan de gitarist en één aan Manuel + extra magazijnen. Aaliyah en Karen gaf ik een mes en Shawn gaf ik nog een hand geweer. De zaklampjes liet ik op de vloer vallen samen met de handschoenen en een stuk touw. Ik pakte een portofoon en stopte die in mijn koppel en de microfoon hing ik aan mijn shirt. De andere portofoon gaf ik aan Rick, zodat we toch contact konden houden. 'Als er wat is, roep je me meteen. begrepen?' Rick knikte.
Als laatste stopte ik nog een overgebleven mes in mijn koppel. en gooide de sporttas ook over mijn rug. Ik checkte alles een laatste keer en keek iedereen aan. 'Vermoord elkaar niet. oké?' Aaliyah zei niks maar omhelsde me alleen maar. 'Wees sterk kleintje.' Ik gaf haar een kus op haar kruin.
'Tot snel.' en ik liep de deur uit met Jayden en Rick achter me aan om de kast voor de deur weg te halen.

Ik keek door het raam en zag niks lopen. 'Ik bericht jullie als ik terug kom.' Rick knikte. 'Wees veilig, oké?' dit keer knikte ik.
'WACHT!' We keken alle drie om naar Shawn die in de deur opening stond. 'Laat me alsjeblieft mee gaan.' ik schudde mijn hoofd. 'Nee, jij..- ' Shawn onderbrak me meteen. 'Ik wil graag met je mee. Laat me je helpen.' hij klonk oprecht. 'Dat kan ik niet toelaten Shawn.' iedereen stond nu in de deuropening te kijken. 'Waarom niet?' 'Omdat ze iemand beloofd heeft, ons te beschermen.' Iedereen was stil nadat Aaliyah gesproken had. Je had tegen haar moeten zeggen dat ze het voor zichzelf moest houden. SUKKEL....
'Van wie?' ik schudde mijn hoofd. 'Dat doet er niet toe. Jij bent veiliger bij Rick, Jayden, Maya, Manuel, Karen, Andrew en Gitarist.' 'Mijn naam is Jack.' Ik begon te lachen. 'Na een week weet ik dan eindelijk je naam.' we beginnen beide te lachen.
'Ik wil mezelf nuttig maken.' Shawn kwam dichter bij me staan. 'Je kunt je familie niet achter laten, Shawn.' Ik keek hem doordringend aan. Als hij mee gaat, zit ik langer met hem op gescheept. wie zegt dat hij me niet gaat vermoorden zodra we buiten zijn. Aan de andere kant een paar extra handen is niet verkeerd.
'Je bent het me verschuldigd. Je hebt al één vriend van mij vermoord. Wie zegt dat jij geen eind aan jezelf maakt om ons te laten stikken. Of gewoon vertrekt en ons achter laat.' Mijn mond viel open. Die was laag. Heel erg laag. 'Het spijt me Lien, maar dit moet stoppen.' Jack was bij ons komen staan. 'Wat voor hufterige opmerking is dat nou weer Shawn.' Jack klonk boos. 'Het is toch zo? Ze vermoorde Sam toch ook zo maar, zonder pardon?' Zijn ogen schoten weer vuur. Mijn hart brokkelde stukje bij beetje af. Zijn opmerkingen kwetste me.
'Was je er bij toen ze dat deed? Door wie denk je in godsnaam dat ze ons beschermt deze hele week!? Dat ze alle kamers door loopt met risico voor eigen leven om die belachelijke wezens te vermoorden!?' iedereen was om ons heen komen staan. Shawn zei niks. 'Het was Sam verdomme! Dat was zijn laatste wens voor ons. Voor JOU!' iedereen keek ons niet begrijpend aan. 'Jack... Niet..-' 'Nee Lien. Dit moet nu gewoon klaar zijn. Sorry, maar hij verdiend de waarheid na die klote opmerkingen.' Hij draaide zich weer om naar Shawn. 'Sam was gebeten en gekrabd door twee zombies toen Lieneke ons uit die zaal haalde. Ze heeft ze beide vermoord, maar het was al te laat. Hij was al gebeten. Ze heeft alles geprobeerd om hem te redden, maar hij voelde zichzelf veranderen. Op zijn verzoek heeft ze hem uit zijn leiden verlost om maar te voorkomen dat hij net als die afschuwelijke dingen zou rond lopen. hij was NIET meer te helpen. Ze heeft hem een dienst bewezen en dan houd ze zich ook nog aan haar belofte aan hem. Wie the fuck denk je dat je bent zomaar te oordelen zonder dat je er ook maar iets van weet!' Shawn opende zijn mond om wat te zeggen, maar sloot hem ook meteen. Karen stond met haar hand voor haar mond naar ons te kijken. ik voelde mezelf heel klein worden. 'Waar is hij?' Was het enige wat Shawn zei. 'Op het dak.' antwoordde Jack. 'Sorry Shawn, Maar het werd tijd dat je dat zou weten.' Jack draaide zich om naar mij. 'Het spijt me.' Ik schudde mijn hoofd. 'Maakt niet uit. pas goed op iedereen oké? Ook namens Sam.' Ik legde een hand op zijn schouder en schonk hem een kleine glimlach voor ik me omdraaide en door de deur naar buiten liep.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.