FanFic.nl

all lonely stories

only this

Soms wou ik dat ik anders was. Soms wou ik dat ik normaal was.
Met deze zinnen stond ik op en liep ik naar beneden. Mam stond al in de keuken brood te smeren. “Hoi mam” zei ik. Ze keek op, “hey schat, lekker geslapen?” ik knik, ook al ben ik kapot door de lange nacht. Ik was alleen maar aan het piekeren geweest over waarom ik zo anders was dan andere kinderen. Ik was dan wel hetzelfde als alle andere in mijn familie, maar voor de rest werd ik raar, vreemd en apart genoemd. Dat kwam omdat ik opgevoed was in een tovernaarsfamilie, en het moeilijk vond om op school mee te doen zonder toverkunst. Ik schrok op uit mijn gedachten toen er een getik klonk tegen het raam. Ik keek op en zag een witte uil zitten. Snel liet ik hem binnen en opende de brief die hij in zijn klauwtjes hield.
Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus, stond erboven. Mijn hart begon sneller te kloppen. Ik las verder:
Hoofd: Albus Perkamentus (commandeur in de Orde van Merlijn, Tovergrootmeester, Heksenleider 1e Klas, Opperste Hotemetoot van de Wereldbond van Toverlieden)
Het doet me genoegen u te kunnen mededelen dat u in aanmerking komt voor een plaats aan Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Bijgaand treft u een lijst aan van schoolboeken en andere benodigdheden. Het schooljaar begint op 1 september. Gelieve voor 29 augustus per uil te reageren.
Hoogachtend
Minerva Anderling
Assistent – schoolhoofd
Ik rende gelijk naar de keuken toe om mam de brief te laten lezen. “Mam, mam, ik ben toegelaten” schreeuwde ik. Mam keek me aan en knuffelde me toen helemaal dood. Ik dacht echt dat ik zou stikken toen ze me eindelijk losliet. “Oh schat ik ben zo blij voor je!” ik knik, terwijl ik bedenk dat ik dan niet meer gepest ging worden. Diezelfde dag stuurde mam een uil naar Zweinstein en gingen we naar de wegisweg om schoolspullen te kopen. De weken vlogen voorbij en voor ik het wist, was het 1 september. We reden naar King Cross en liepen door de muur tussen perron 9/10, op naar perron 9 ¾. Daar aangekomen keek ik mijn ogen uit, ten eerste zag ik de Zweinstein Express, en ten tweede stonden er zo’n 1000 leerlingen ofzo voor mijn neus. Ik zette mijn hutkoffer en mijn uil in de trein en zei mam gedag. Ik zag dat er een traan in haar ogen blonk, maar ze draaide zich gauw om. Ik liep naar de trein en zocht een lege coupé. Toen de trein begon te rijden, kwamen er 2 jongens binnen. “Hai” zei ik. Ze knikten beiden naar me en vertelden me dat ze George en Fred heetten. Al na een paar seconden wist ik niet meer wie wie was aangezien ze een tweeling zijn. Ik dook weer in mijn boek. Na een paar minuten werd ik echter ruw gestoord door een harde knal. Ik keek op en zag dat de tweeling een potje knalpoker begonnen was. Ik keek een tijdje mee aangezien ik er helemaal niks van begreep. Na een tijdje werd het echter wel duidelijk voor me, maar ik zou niet weten hoe ik het moet uitleggen of zelf moest spelen. Ik zat een tijdje geamuseerd te kijken, toen ik besefte dat ze iets hadden gevraagd aan me. “Sorry, ik was niet aan het opletten, wat zeiden jullie?” ze grinnikten en herhaalden hun vraag: “We vroegen wat je naam was” zei George, of Fred. “oh haha ik heet Pleuni”. De tijd vloog voorbij en voor ik het wist was het tijd om mijn gewaad aan te trekken. Ik was best zenuwachtig en vroeg aan de tweeling welk jaar ze zaten. Ze vertelden me dat ze ook naar de eerste gingen en dat hun oudere broer al in de derde zat. Een grote man riep alle eerstejaars samen en we moesten in bootjes het meer over. Ik zat in het bootje met de tweeling en ene Leo, een vriend van George en Fred. Aangekomen bij het kasteel was er ineens niemand, en de grote man zei ons dat we allemaal achter hem moesten gaan staan. Ik was de laatste en zag nog net een glimp van een heleboel mensen in zwarte mantels. Ze leken me niet erg aardig. Een paar tellen later begonnen al hun toverstokken te branden en werd de hele groep eerstejaars achteruit geblazen. Ik stond achteraan en werd zo het meer in geblazen. Ik zonk naar de bodem en dacht als laatste aan alle mooie momenten in mijn leven……
***************************************************************************

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.