FanFic.nl

Hof van hoop en dromen

Feyre

Ik staarde naar mijn met zon overgoten atelier. Hoewel ik er al een maand les in geef, voelt het nog altijd als kinderen toe komen aan als de eerste keer dat ik ze zag. Hoe onzeker ze binnen kwamen maar stukje bij beetje gelukig werden. Ik kende intussen alle kinderen van buiten en ze waren stuk voor stuk speciaal. Maar we hadden allemaal wel iets gemeen, we hadden verschrikkelijke dingen mee gemaakt. Door te schilderen kunnen we onze gevoelens kwijt. Daarom hou ik zoveel van de regenboog. “Het voelt nog altijd aan als een droom rhys”. zei ik “Dat ik hier mag staan, met jou aan mijn zij - met heel mijn familie aan mijn zij” “ik weet het mijn liefste. Ik heb dit gevoel iedere dag” antwoordt rhys zacht. Hij wreef teder langs mijn hand. “ik heb lang gedacht dat dit niet kon - zo gelukkig zijn - maar sinds ik jou ontmoet heb rhys” Ik kneep in zijn met eelt bedekte hand. “Ben ik gelukkig, blij met wie ik ben en met wat ik doe” zei ik al even zacht terug. Rhys pakte me in zijn armen en zo stonden we daar. Minuten misschien wel uren lang. Te koesteren in elkaars warmte en liefde. Na een tijdje maakten we ons los van elkaar en slenterden door velaris naar huis. Naar mijn huis, het enige huis dat ooit een thuis voor me is geweest.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.