FanFic.nl

Het Tweede Griffel Zusje

Het hoge woord eruit

Ron's perspectief

'Hermelien, wat is er?' vraag ik, terwijl ik de kippenpoot terug op mijn bord leg.
'Lizzie, ze, eh,' stamelt Hermelien.
'Wat heeft hij gedaan?' ik voel mezelf boos worden en sta op om achter Liz aan te gaan.
'Nee!' schreeuwt Hermelien, ze staat op en trekt me naar haar toe. 'Ze is verliefd op hem.' fluistert ze in mijn oor.
'Verliefd op hem?!' bulder ik uit. 'Auw!' zeg ik erachteraan als Hermelien me een klap voor mijn hoofd geeft. We kijken elkaar even boos aan, tot ik begrijp wat ik heb gedaan. 'Ik, eh, ga even kijken of het goed gaat met haar.' en loop gauw naar buiten.
Als ik naar buiten stap, kijk ik om me heen en zie Lizzie op een bankje zitten, haar gezicht verborgen in haar handen. Ik ga voorzichtig naast haar zitten, maar ze kijkt niet van me op. Ik denk even na en kan niks anders bedenken dan te kuchen. Langzaam heft ze haar hoofd op en zonder me aan te kijken zegt ze. 'Wat kom je doen, Ron?'
'Ik kwam kijken hoe het gaat.' mompel ik, niet weten wat ik anders moet zeggen.
'Zeg nou maar wat je ervan vindt.' Lizzie lijkt de woorden uit te spugen.
'Malfidus, serieus?' flap ik eruit, voor ik er erge in heb.
Ze draait zich met een ruk om en werpt me de meest giftige blik, die ik ooit heb gezien toe. (en dat zegt veel, als je kijkt met wie ik woon en omga)

Lizzie's perspectief

Mijn blik verslapt, als ik bedenk dat hij gelijk heeft. 'Ik weet het ook niet meer.' zeg ik verslagen.
Ron schuift voorzichtig dichterbij, slaat een arm om me heen en zo blijven we even in stilte zitten.
'Je weet dat je te goed voor hem bent, hè?' zegt Ron, net voor hij opspringt en mijn hand ontwijkt. 'Altijd die Griffels, met hun lossen handjes!' schreeuwt hij terwijl hij naar het huis terug rent.
Ik blijf zitten, een glimlach op mijn lippen.
'Liz, kom! Er is dessert!' schreeuwt Ron in de deuropening. 'Schiet op, anders ie het op!' Ik spring op en loop op Ron af. Hij steekt zijn hand op, die ik dankbaar aanneem, en trekt me voor ik me kan bedenken de woonkamer in.
Het valt even stil en ik zie Hermelien een aparte blik werpt op Ron en mijn hand.
'Ga je nog zitten, Zwadderichje, of moet ik het ijs naar je hoofd gooien?' schreeuwt Fred over de tafel heen, terwijl George zijn lepel al in de aanslag heeft.
'Nee!' schreeuw ik en wurm me gauw tussen de tweeling. Ik pak een lepel en til hem gauw op. 'Waag het.' fluister ik uitdagend.
Ik krijg van beide kanten een bolletje ijs naar mijn hoofd gegooid. Het gehele gezelschap begint te lachen, behalve mevrouw Wemel die begint te knarsetanden, iets wat ze vaak doet als de tweeling iets doet. 'Jongens! Dat mogen jullie zelf opruimen!'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.