FanFic.nl

Het Tweede Griffel Zusje

Grote Broers

Fred's perspectief

Ik loop net weg van de snoepkar, met snoep ter waarde van een maand zakgeld, mijn ogen gericht op de berg snoep in mijn armen, hierdoor zie ik het niet aankomen als er iemand hard tegen me aanloopt. Mijn snoep vliegt over het hele gangpad en ik begin te vloeken. 'Sorry.' piept het meisje. Ik kijk op en zie dat de dader Liz is, maar Liz haar stem is niet pieperig. Ik steek mijn hand uit en duw haar kin omhoog, doordat ze gedwongen is me aan te kijken.
'Liz?' ik zie de herkenning in haar waterige ogen en dan zie ik de schaamte over haar gezicht trekken.
'Oh, hoi Fred.' zegt ze zachtjes, ze duikt naar de grond en begint sniffend mijn snoep bij elkaar te rapen. Ik ga door mijn knieën en probeer haar blik op te vangen. 'Liz?' fluister ik.
'Mh?' ze veegt met de palm van haar hand haar tranen van haar wangen.
Ik duw haar zwarte haren uit haar gezicht, zodat ik toegang heb toot haar gepijnigde gezicht. 'Wat is er, Lizzie?' vraag ik zachtjes.
'N-niks, ik b-ben gewoon een kluns, s-sorry.'
Ik zucht, die Griffels waren altijd zo moeilijk met binnenlaten. Ik pak Liz beet bij haar schouders, leidt haar weer omhoog en trek haar dan stevig tegen me aan, dit breekt haar en ze begint tegen mijn borst aan te huilen. Ik beweeg ons langzaam uit de looproute van andere studenten. 'Sssh, het is oké.' fluister ik tegen haar kruin. 'Het komt wel goed, ik ben hier.' Als ze stopt met huilen, kijkt ze op naar mij en ik zie verdriet weer overgenomen worden door schaamte.
'S-sorry.' mompelt ze weer.
'Wat is er gebeurd?' vraag ik, Liz nog steeds tegen me aanhoudend. Ze probeert haar adem te reguleren en ik voel haar warme adem tegen mijn keel komen. Opeens ben ik heel bewust van hoe dicht ze tegen me aanstaat, hoe ik haar borst tegen de mijne aanvoel elke keer als ze inademt, hoe ik haar armen opeens op mijn onderrug voel en hoe ik haar typische geur (vanille shampoo, de geur van een gloednieuwe bezem en een kruidige geur, die ik nog steeds niet kan plaatsen opeens heel goed kan ruiken. Langzaam laat ik haar los en ze doet een stapje achteruit, alsof ze mijn gedachten had gelezen.
'Malfidus,' fluistert ze, mijn ingewanden beginnen bij zijn naam al te draaien. 'hij noemde me een Modderbloedje.' de tranen springen weer in haar ogen. Ik voel een misselijkmakende haar omhoog borrelen en mijn eerste reactie is mijn toverstaf pakken. 'Fred, niet...' begint ze, me aan mijn mouw trekkend, maar ik ben al bezig met lopen.
'GEORGE!' bulder ik en zoals alleen mijn tweelingbroer dat kan, loopt George met zijn toverstaf in zijn hand achter me aan, zonder vragen.
'Fred!' hoor ik Liz nog wanhopig achter me aan roepen, maar de haat heeft me verblind en ik ben opzoek naar bloed.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.