Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Het Tweede Griffel Zusje » Het Feestmaal
Het Tweede Griffel Zusje
Het Feestmaal
Liz' perspectief
Ik zit naast een paar tweedejaars, die ik op Zweinstein vriendinnen noem. Ze zijn opgewonden aan het fluisteren en kijken de hele tijd op naar mij. Ik doe net alsof ik het niet doorheb en hou mijn blik strak op de Griffoendor tafel, mijn bezorgdheid verbergend.
'Psst,' hoor ik opeens boven het geroezemoes uit. 'Potter.' Malfidus zijn stem nog een fluister. 'Potter.' zegt hij nu harder, waardoor meerdere mensen (Griffoendor en Zwadderich) kijken om naar hem. Maar dit is precies wat hij wil: een publiek. De meiden om me heen draaien ook hun hoofd, eentje staat zelfs op om het beter te kunnen zien. Ik probeer mijn gezicht neutraal te houden maar voel mezelf boos worden. Harry draait zich met tegenzin om naar Malfidus. 'Klopt het dat je bent flauwgevallen?' vraagt Malfidus. 'Ik bedoel, ben je serieus flauwgevallen?' een jongen naast hem doet net alsof hij flauwvalt en de hele Zwadderich tafel begint te lachen. Ik zie Ron iets naar Malfidus grommen, hij draait Harry hardhandig om en werpt een vernietigende blik, voordat hij zelf zich ook omdraait.
Ik rol met mijn ogen en kijk met een opgetrokken wenkbrauw naar de grinnikende meiden om me heen. Ze stoppen gelijk met lachen en beginnen gauw over de nieuwe professor Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Ik zucht. 'Hij kan in ieder geval niet erger zijn dan Smalhart.' de meiden beginnen te lachen en ik voel mezelf ontspannen. De rest van de avond hebben we het over de zomervakantie, ik laat uit mijn verhaal dat ik bij de Wemels ben geweest nadat ze Harry opgehaald hadden uit de Lekke Ketel.
Vanaf het moment dat ik aan de Zwadderich tafel ging zitten, in het begin van mijn eerste jaar, deden de Zwadderaars aardig tegen me. Ze wisten dat ik niet van een volbloed familie kom, ook wisten ze wie mijn zus is. Meisjes kwamen gauw bij mij zitten en jongens bekeken me van een afstand, maar nooit met minachting. Malfidus is de eerste geweest van mijn eigen Huis. Ik besluit, wanneer ik op mijn vertrouwde bed in de slaapzaal lig, dat huilen om die eikel een zwakte is geweest. Huilen om een jongen: Nooit meer. Gevoelens voor Malfidus: nooit meer...
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.