FanFic.nl

Het Tweede Griffel Zusje

Van Vallende Bladeren naar het Bevroren Meer

De derdejaars en hoger zijn zich aan het klaarmaken voor hun laatste bezoek aan Zweinsveld van dit jaar. Zelfs Harry probeert met zijn Onzichtbaarheidsmantel stiekem mee te gaan, maar helaas wordt hij gesnapt door de tweeling. Ze pakken hem beide aan een arm beet, trekken hem een verlaten lokaal in en trekken de mantel van zijn hoofd af. 'Jongens.' zegt Harry zeurderig.
De tweeling antwoordt met een glimlach. 'We hebben een...' zegt Fred.
'... vroeg kerstcadeau voor je.' eindigt George.
Ze geven hem de Sluipwegwijzer en leggen aan Harry uit hoe hij werkt.
'Kijk,' zegt George met een zijdelingse blik naar zijn broer. 'hier zie je Liz lopen langs het Grote Meer.' Op de plattegrond zie je voetafdrukken langs het meer lopen met een kopje erboven: 'Elizabeth Griffel'.
Harry knikt, hij snapt nu hoe de kaart werkt.
'Ik moet even...' zegt Fred en loopt weg, zonder zijn zin af te maken. Harry kijkt hem vragend na, maar George grinnikt alleen en geeft Harry dan een knipoog.

Fred's perspectief

Ik loop vluchtig het terrein op, richting het Grote Meer. Ik zie haar een paar meter voor me, helemaal verstopt in haar mantel en sjaal. Ze staat stil en staart over het bevroren water.
'Hé, Liz.' zeg ik voorzichtig, ze lijkt uit haar gedachten getrokken te worden, kijkt naar me om en glimlacht naar me, maar ik herken de afwezige blik in haar ogen.
'Hé, Fred.' ik voel een kriebel in mijn maag, als ze mijn naam uitspreekt.
Ze kijkt me afwachtend aan, ik neem een hap koele lucht en zeg: 'Ik wilde je nog een kerstcadeau geven, voordat ik naar huis ga.'
Haar blik lijkt nu gefocust, zelfs een beetje nieuwsgierig. 'Oh. Maar ik heb helemaal niks voor jou.'
'Het is niks boeiends.' lieg ik. 'Gewoon iets kleins wat ik in Zweinsveld tegenkwam.' Dat laatste was geen leugen, ik vond dit in een klein, verstopt winkeltje in Zweinsveld, waar ze Dreuzel spulletjes verkopen. Ik graai in de binnenzak van mijn mantel en trek het kleine, verpakte doosje eruit. Liz pakt hem aan en kijkt me met een 'dit had je niet hoeve doen'-blik aan. Ze scheurt gretig het inpakpapier en opent het doosje. Ze laat haar adem ontsnappen uit verbazing. 'Hoe...' begint ze, als ze het kettinkje uit het doosje haalt. 'Fred, je hebt het onthouden.'
Ik grijns. 'Het is niet dezelfde als die jij had, volgens mij, maar ik kon hem niet laten liggen. Het kettinkje heeft een paars-roze kat, die een opvallende, grote lach heeft. Het was de Kolderkat van het Dreuzel verhaal Alice in Wonderland.
Ik denk terug aan de gesprekken van de afgelopen zomervakantie, maar die over haar favoriete Dreuzel boek en de verfilming (dat duurde even voordat ze dat aan me had uitgelegd) erna. Ze vertelde me over het verhaal en de rare avonturen die erin gebeuren. Dit is één van de belangrijkste gesprekken met Liz geweest, in mijn ogen. Dit was de avond dat George het wist. 'Je bent verliefd.' hij had het niet gevraagd, het was een observatie. En vanaf dat moment wist ik dat het waar was.
Liz vliegt me om de nek. 'Dankjewel, niemand kan dit overtreffen.' fluistert ze dankbaar in mijn oor. Er gaat een rilling over mijn rug, als haar adem langs mijn oor strijkt. Ze trekt zich terug en glimlacht naar me, die ik beantwoord. Samen lopen we terug naar het kasteel.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.