FanFic.nl

Het Tweede Griffel Zusje

Kerstvakantie vol verassingen

Elizabeth's perspectief

Als de vakantie is aangeboren en iedereen vertrokken is met de trein, valt er een rust over Zweinstein. Ik zucht als ik terug op de (nu) lege slaapzaal ben.
Ik denk terug aan hoe George me haar door de war gooide toen hij er met zijn hand doorheen ging, alsof ik vijf jaar oud ben! Maar stiekem moet ik er wel om lachen. Ik wrijf over mijn nieuwe ketting, als ik aan het afscheid met Fred denk. Hij gaf me een knuffel en zei: 'Niet te veel kattenkwaad zonder mij uithalen, hè.'
'Er is niemand om het bij uit te halen.' had ik grijnzend geantwoord. Ginny gaf me ook een knuffel. 'Ik baal dat ik niet mag blijven.' zei ze nog.
'Maak je niet druk, ik vermaak me wel.' loog ik. Benno liep langs en ik keek gauw weg, zoekend naar de jongen waar ik niet meer aan zou denken.
Toen de trein was vertrokken liep ik met Hermelien, Harry en Ron terug naar Zweinstein. Er viel even een stilte, maar gauw begonnen we plannen te maken om samen kerstcadeau's uit te pakken in de Griffoendor leerlingenkamer en na het gezamenlijke kerstdiner met zijn vieren Boterbier te drinken. Hierdoor kreeg ik steeds meer vertrouwen in deze vakantie.

Ik besluit een boek te gaan lezen in de verlaten leerlingenkamer naast het warme haardvuur en kies na lang twijfelen het boek Animal Farm van George Orwell. Ik loop vanaf mijn slaapzaal naar de leerlingenkamer, mijn gedachten al bij het boek. Als ik opkijk zie ik iemand midden in de leerlingenkamer staan en laat van schrik mijn boek glijden en staar verbijsterd naar Malfidus.
'Wat doe jij hier?' zeg ik met mijn ongeïnteresseerde blik.
'Hetzelfde als jij...' zegt hij, zijn stem minder kil, dan normaal. Hij loopt op me af en mijn eerste reactie is een stap naar achter doen. Hij steekt zijn hand handen op, alsof hij wilde laten zien dat hij me niks aan wilde doen. Hij zakt door zijn knieën en raapt mijn boek op. Hij bekijkt de kaft en trekt een wenkbrauw op. Ik gris het boek uit zijn handen en sis: 'Het is een Dreuzel boek, voordat je het vraagt. ' Ik loop langs hem, de geur van zijn parfum en leer inhalerend. Ik positioneer me zodat ik met mijn rug naar hem toe zit, sla mijn boek open en doe net alsof ik lees. Ik voel mezelf pas weer ontspannen, als ik Malfidus' voetstappen hoor wegsterven. 'Dit wordt me toch een vakantie.' zucht ik tegen mijn boek.

Draco's perspectief

Ik kan niet stoppen met glimlachen, als ik uit de leerlingenkamer stap. Het was een zware tegenvaller toen ik een brief van mijn ouders ontving waar instond dat ze niet met kerst, de reden bleef geheim... Ik baalde flink, dit hield in dat ik alleen moest achterblijven op Zweinstein. Maar als ik had geweten dat zij er zou zijn, had ik er niet zo tegen opgezien. We hebben twee weken de leerlingenkamer voor onszelf. Mijn glimlach wordt alleen maar groter.

Pas als ik 's avonds de Grote Hal bereik, daalt mijn opgewektheid, omdat ik de andere Griffel, Potter en Wezel aan de grote tafel zie zitten voor het avondeten. Ze beginnen meteen te fluisteren en kijken met medelijden om naar Liz, die nog altijd doet alsof ik er niet ben.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.