FanFic.nl

Het Tweede Griffel Zusje

Verstopt

Elizabeth's perspectief

Ik loop meteen door naar het kasteel, het geschreeuw van Hermelien achter me negerend. 'Lizzie, laat me nou niet de hele weg achter je aanlopen.' Ik grom en blijf staan, totdat Hermelien me heeft ingehaald, dan loop ik weer door. We blijven in stilte doorlopen.
Als we door de ingang van Zweinstein lopen zegt ze eindelijk wat. 'Heeft Malfidus je pijn gedaan?'
Ik kon met een ruk tot stilstand en kijk min zus ongeloofwaardig aan. 'Pardon?'
'Ik zag dat hij je beetpakte.'
Ik geef weer een grom. 'Serieus? Ik loop weg door jouw vrienden en je begint over Draco?'
'Wacht even... Mijn vrienden? Draco?'
Ik zucht, ze had gelijk, zonder antwoord te geven loop k door. Ze zucht ook en loop weer achter me aan. 'Liz. Ik weet dat het jouw team is, maar ze waren echt aan het vals spelen.'
'Ik niet!'
'Weet ik.'
'Waarom word ook ik dan beschuldigd?'
Hermelien lijkt na te denken, maar geeft geen antwoord.
'Liz,' zegt ze. 'Wat is er tussen jou en Malfidus?'
'Niks.' ik voel mijn wangen gloeien en ik weet dat ze me niet gelooft. Ze trekt haar wenkbrauw op.
'We...' begin ik. 'hebben... al een, eh, tijdje een relatie.'
Ik zie de bevestiging, die Hermelien zocht haar raken. Ze leek het al te weten, maar nu ik het uit heb gesproken is het duidelijk een een klap in haar gezicht. Ik zie het verraad in haar ogen. 'Sinds?'
'Kerst.'
Er verschijnen tranen van woede in haar ogen en ik voel me alleen. Ik voel me achtergelaten, dit is het einde tussen mij en Griffoendor. Ze knikt en haar blik is emotieloos, ze draait zich om en loopt weer naar buiten.
Ze laat me verdrietig en letterlijk alleen achter, ik blijf nog even staan, met tranen die over mijn wangen stromen. Dan besluit ik uiteindelijk om naar mijn plekje in het kasteel te gaan.

Ik zit in een inham in de muur op een gang gevuld met schilderijen op de derde verdieping. De inham is bedekt door een muurkleed. Het is nog stil op de gangen, omdat de wedstrijd bezig is, dus ik kon ongezien verdwijnen. Ik hoor langzaam mensen terugkomen van de wedstrijd en de duidelijke winnaars kwamen schreeuwend langs. Natuurlijk, denk ik Griffoendor is weer kampioen. Ik zucht, pak mijn toverstaf en begin kleine spreuken te oefenen.

Ik vergeet de tijd en schrik op als het wandkleed opeens opzij vliegt en Draco in de opening staat, zijn Zwerkbal gewaden nog aan. Hij kijkt me woedend aan en blijft even tegenover me staan, me in zich opnemend.
'Liz,' hij spuugt mijn naam uit. 'Ziet je hier al de hele tijd?'
'Hoe heb je me gevonden?' vraag ik met een mix van irritatie en voorzichtigheid, een beetje vang voor zijn woede.
'Potter.' spuugt hij weer uit, zijn blik glijdt over de ruimte heen en eindigt weer bij mij. Ik begrijp zijn antwoord niet. Hoe kan Harry wel weten waar ik was?, maar ik durf niks meer te zeggen.
'Ik heb me een ongeluk gezocht. Weet je hoe bezorgd we waren?'
'We?' fluister ik.
'Ja, Potter, de Wemels, Korzel, Kwast.'
Ik laat mijn blik zakken en voel schaamte opkomen. Ze hebben zich allemaal druk gemaakt terwijl ik hier gewoon veilig zat. 'Sorry.'
Draco zucht en komt naast me zitten. 'We hebben verloren.'
'Dacht ik al.' we lachen beide droog. 'Heb je samen gewerkt met Harry?'
'We wisten niet wat we moesten doen. Je was zo lang weg en Zweinstein is groot.' Ik grinnik. 'Wat?'
'Ik had nooit verwacht dat jullie samen zouden werken, zonder elkaar te vermoorden.'
'Je hebt Potter ook nog niet gezien.' zegt Draco met een scheve grijns.
Ik voel mezelf weer ontspannen, Draco lijkt niet meer boos. 'Het spijt me dat ik weg stormde.' ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Hij zucht, maar ontspant ook. 'Hermelien weet van ons.' zijn ontspanning verdwijnt en zijn lichaam verstijft.
'Wat?' vraagt hij met zijn kaken op elkaar.
'Hermelien weet het. Volgens mij wist ze het al, maar ik heb het toegegeven.'
Er valt even een stilte. 'Oké,' zegt Draco uiteindelijk. 'en hoe reageerde ze?'
Ik lach bitter. 'Niet blij.' hij knikt, alsof hij dit al had verwacht.
'Nou, ja. Eén positief puntje: we hoeven niet meer stiekem te doen.'
Er gaat een zenuwachtig schokje door me heen en Draco draait zich naar me om, hij zie de paniek in mijn ogen. Hij grijnst zelfverzekerd naar me. 'Je krijgt toch geen twijfel, hè, Griffel?' ik geef hem een gefronste blik.
'Nee, tuurlijk niet.' zeg ik fel. 'Maak me alleen zorgen over de Wemels.' mijn gedachten dwalen af naar de avond in het Nest waar iedereen me aankeek, alsof ik ze had verteld dat ik een gevangene uit Azkaban aan het daten was.
'Ze zijn niet bepaald fan, nee. Maar vind jij dat belangrijk?' ik schud langzaam mijn hoofd, maar hoor een klein stemmetje. 'Ja!' roepen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.