FanFic.nl

Het Tweede Griffel Zusje

Kerstbal

Elizabeth's perspectief

‘LIZ!’ brult Ginny door de gangen heen. Ik draai me met een ruk om en zie haar op me afrennen met een brede glimlach op haar lippen. ‘Raad eens?’
‘Hij heeft je eindelijk uitgevraagd?’
‘Wa…. Wie? Nee! Er komt een kerstbal!’
Ik ben gelijk teleurgesteld. ‘Ja, vanaf het vierde jaar.’ zucht ik.
Ginny lijkt nog niet verslagen. ‘Of hun date.’ Ze grijnst trots. Ik moet lachen, maar zie het zelf niet zitten om een vierdejaars of ouder te overtuigen om me mee te nemen.En de enige waar ik mee zou willen gaan, was de enige waar ik niet mee kon gaan.

Alsof hij wist dat ik aan hem dacht liep Draco langs me. Hij kijkt me aan en voor het eerst in weken laat ik me zelf terugkijken. Hij lijkt even te haperen in zijn zelfvertrouwen loopje, maar bleef toch doorlopen. Ik blijf hem met mijn ogen zoeken en zie hem op een groepje Zwadderaar meisjes stappen. Mijn hart begint harder in mijn borst te kloppen als ik zie dat hij Patty aanspreekt. Ze slaat haar handen overdreven voor haar mond en begint heel hard te giechelen en de meisjes om haar heen volgen. ‘Ja!’ schreeuwt ze, terwijl ze Draco omhelst.

Het blijkt dat Ginny nog tegen me aan het praten is over welke jongens ze aan de haak kon slaan. Ik loop zonder iets te zeggen weg en wanneer ik Ginny me na hoor schreeuwen, zie ik Draco’s blik naar mij gaan.
Ik zit aan het Meer, het is koud maar het kan me niet echt schelen. Tranen rollen over mijn wangen en ik vervloek ze. Hoe kan deze jongen nog steeds mijn zwakte zijn?! Ik kijk uit over het Meer en staar naar het grote schip van Klammfels. Ik hoor achter me een zachte kuch en ik droog gauw mijn tranen aan mijn mauw. Ik draai me om en zie Ivan achter me staan met twee mokken in zijn handen. Zonder iets te zeggen gaat hij naast me zitten en houdt een mok op. Ik neem het met een opgetrokken wenkbrauw aan, maar neem geen slok. Hij spiegelt mijn blik, maar neemt dan wel een slok. Ik lach en neem voorzichtig ook een slok. Het was warme chocomelk met kaneel smaak. ‘Bedankt.’ fluister ik in mijn mok. We zitten even in stilte over het Meer te staren.
‘Welke jongen is zo dom om jou pijn te doen?’ verbreekt hij de stilte.
‘Pardon?’ ik draai me naar hem om en voel mijn gezicht verharden.
Hij grinnikt. ‘Was dat niet waarom je hier alleen zat?’ hij steekt zijn hand uit naar mijn gezicht en veegt een verdwaalde traan weg.
Ik sla mijn ogen neer. ‘Mijn ex.’
‘En, is hij zo dom?’
Ik lach spottend. ‘Ik heb de relatie verbroken.’ Waarom vertel ik hem dit?
Hij valt stil, maar ik voel zijn blik branden. Als ik me naar hem omdraai, voel ik een blos opkomen door zijn doordringende blik. ‘Wat?’
‘Niks, probeer je te ontrafelen.’
Weer ontsnapt er een spottende lach uit mijn mond en ik zet de mok naast me op de grond. Er gaat een rilling over mijn rug, toch wel koud.
Ivan schuift wat dichter naar me toen en pakt mijn gezicht tussen zijn handen beet. Ze zijn warm en ik voel mijn wangen gauw warm worden, maar dit kon ook een blos zijn. Ivan grijnst en het valt me op dat zijn linker mondhoek iets hoger optrekt dan de rechter. We blijven nog even praten, maar begeven ons dan samen naar de Grote Zaal voor het avondeten.

‘Ik heb een date,’ fluistert Ginny zangerig, tijdens een Verweer tegen Zwarte Kunsten les. Ik zucht leg mijn veer neer en verplaats mijn blik naar mijn beste vriendin. Ze grijnst, maar zegt niks. Ik kijk haar vragend aan, ik weiger om wat te zeggen.
‘Mevrouw Griffel.’ brult Dolleman vanaf het begin van het klaslokaal.
‘Ik deed helemaal niks!’ schreeuw ik als reactie en sla vervolgens een hand voor mijn mond, terwijl de klas begint te lachen.
‘Precies, ja. Verder aan je verslag.’
Ik kijk Ginny met een vernietigende blik aan en ga verder met mijn verslag.
Als de les is afgelopen springt Ginny op terwijl ze heen en weer hopt. ‘Liiiizzz.’ begint ze zeurderig.
‘Wat?!’ ik draai me naar haar om sper mijn ogen wijd open, om aan te geven dat ze kan praten.
‘Ik ben gevraagd voor het kerstbal!’ mijn ogen vergroten nog meer en ik voel een steek van jaloezie. Ik herpak mezelf en grijns een geheimzinnige grijns. ‘Wie?’ vraag ik.
‘Marcel.’ Ik kan het niet helpen en laat mijn grijns vallen.
‘Hè?’ ik kijk haar verbaasd aan. ‘Niet Harry?’
Ze kijkt me een beetje geïrriteerd aan en schudt dan haar hoofd. ‘Ik ben bezig om Harry te vergeten. En, ik bedoel, ik ben niet verliefd op Marcel. Maar het was zo lief hoe hij het vroeg en ik denk dat dit heel goed voor zijn ego is…’ Welk ego? Denk ik. ‘En ik kan nu naar het bal!’ Ik kijk haar aan en knik dan, ze had gelijk. ‘Duuuuusss… nu jij nog!’
Ik kan het niet helpen om een grom te laten ontsnappen uit mijn mond. ‘Wow, rustig wolvie. Ik bedoel alleen maar, dat ik niet alleen wil.’
‘Hermy gaat vast ook.’ mompel ik.
‘Ja, maar Hermy is niet mijn beste vriendin.’ zegt Ginny met een grijns.
‘Ik ga niet opzoek naar een date, Gin.’ zucht ik en met een oogrol verlaat Ginny me voor haar volgende les.

De hele school is in rep en roer over het kerstbal en de meiden kunnen het niet helpen om in roedels te lopen en de jongens pushen elkaar om dates te vinden. Op een dag zitten we in de Grote Zaal, verplicht bezig met huiswerk terwijl onder andere professor Sneep rondloopt om te kijken of we wel echt bezig waren.
‘Als we niet opschieten, zijn we straks de enige zonder dates.’ hoor ik Ron vanaf een afstandje fluisteren naar Harry. Ik kijk op en grinnik, als Sneep een duw in Ron zijn gezicht geeft waardoor Ron gedwongen wordt zijn hoofd om te draaien. Ik werp mijn blik op Ginny, ze kijkt terug en slaat haar ogen ten hemel . Hoe kon hij nog steeds niet doorhebben dat als hij Hermelien vroeg, hij allang een date had gehad?
Ik zie Fred iets op een blaadje schrijven en het richting Ron en Harry gooien. Ze lezen het brief en Ron lijkt een beetje geërgerd. ‘Oh, ja met wie ga jij dan?’
Fred grijnst, terwijl hij het blaadje tot een balletje maakt en gooit het richting Angelique Janssen, een teamlid van het Griffoendor team. Ze kijkt met een vernietigende blik om en Fred fluistert haar naam, ze kijkt hem afwachtend aan. ‘Wil jij,’ hij wijst overdreven naar haar. ‘met mij,’ wijst overdreven naar zichzelf. ‘naar het bal?’ hij doet net alsof hij aan het dansen is. Angelique en haar vriendinnen beginnen te giechelen en ze vraagt: ‘Naar het bal? Ja, tuurlijk.’ En begint zelf ook te grijnzen. Fred knipoogt spottend naar zijn broertje en ik moet grinniken om Fred zijn arrogantie.
Hermelien kijkt opeens om naar mij, met een bepaalde blik op haar gezicht. Ik kijk haar vragend aan en als ze langs me naar Ginny kijkt, kijk ik vragend naar Ginny die mij dezelfde blik lijkt te werpen als mijn zus. ‘Wat?’ fluister ik. Ginny knijpt haar ogen even samen en schudt dan haar hoofd. ‘Niks.’
Dan draai ik me weer om naar mijn zus, maar haar aandacht is verschuift naar Ron.
‘Hermelien…’ zegt hij met een hele domme blik. ‘Jij bent een meisje.’
‘Ah, oh.’ fluister ik.
‘Dat heb je goed gezien.’ bijt ze hem toe. Harry begint Ron op zijn schouder te tikken, omdat professor Sneep eraan komt. Maar het was te laat en professor Sneep haalt uit met het schrift die hij in zijn hand heeft, daarna slaat hij voor het idee Harry er ook mee op zijn hoofd.
Hierna zie ik Ron wat zeggen, maar ik hoor het niet.
‘Ik ga niet alleen, want geloof het of niet iemand heeft me al gevraagd!’ hoor ik Hermelien snauwen. Ze staat op en levert haar verslag in bij Sneep, dan loopt ze weer terug om haar tas te pakken en snauwt. ‘En ik zei ja!’ dan loopt ze de Grote Zaal uit. Ik sta snel op en volg mijn zus.
‘Mevrouw Griffel,’ hoor ik een ijzige stem achter me, ik draai me om en probeer te glimlachen naar het hoofd van mijn afdeling. ‘denk niet dat omdat je een Zwadderaar bent, ik je een vrij kaart geef.’ Ik grijp mijn verslag, die ik al een uur geleden af had, uit mijn tas en overhandig hem. Hij neemt hem aan en knikt kort, als hij ziet dat ik niet zomaar iets bij hem inlever. Ik draai me gauw om en ga verder met mijn vervolg.
‘Hermy!’ schreeuw ik me zus na. Ze draait zich naar me om en wacht op me, als ik naast haar sta loopt ze door. ‘Ik snap dat Ronald vervelend kan zijn, maar was het heel slim om tegen hem te liegen?’
Ze kijkt me met een venijnige blik aan. ‘Ik heb niet gelogen,’ zegt ze gauw. ‘ik ben echt gevraagd door iemand.’
‘Door wie dan?’ vraag ik verbaasd.
Er ontstaat een blosje op haar wangen en ze ontwijkt gauw mijn doordringende blik. ‘Je kent hem niet.’
Ik laat een geluid ontsnappen, wat laat blijken dat ik mijn zus niet geloof, maar ze verandert gauw het onderwerp. ‘Ben jij toevallig al gevraagd? Ik weet dat Ginny gaat.’
Ik zucht, niet zij ook al. ‘Nee, Hermy. Ik heb ook geen interesse om een date te zoeken.’ Nu kijkt mijn zus mij doordringend aan. Ik vraag me af waar ze aan denkt. ‘Wat?’
Ze schudt haar hoofd. ‘Leuk, dat Fred met Angelique gaat.’ zegt ze onder haar adem door.
Ik laat een kleine stilte vallen, voordat ik ja zeg. Ze kijkt me weer intens aan. ‘Heeft Malfidus al een date?’ ik kijk haar stom verbijsterd aan.
‘Weet ik veel?’ lieg ik en mijn stem gaat twee octaven omhoog, wat altijd gebeurt als ik lieg.
Hermelien trekt haar wenkbrauwen hoog op, maar laat mijn leugen glijden.

Dagen vliegen voorbij en we hebben in de grote hal een groot feestmaal samen met Klammfels en Beauxbatons. Onder het mom van ‘nieuwe vriendschapsbanden smeden’ waren er geen Huistafels in de Zaal, maar was er 1 grote tafel gecreëerd. Ik zag mijn kans en plofte neer tussen Ginny en Fred. Meeste huizen bleven bij elkaar zitten, maar ik zag de Patil zusjes bij elkaar zitten bij Ron en Harry (blijkbaar had Harry de Griffoendor zus gevraagd en had zij geregeld dat de Ravenklauw zus met Ron naar het bal zou gaan). Ook zag ik Cedric met de Zoeker van het Ravenklauw zwerkbalteam zitten en gingen de twee buitenlandse scholen overal en nergens aan de lange tafel zitten. Al om al was het een gezellig gebeurtenis. Ik ben aan het praten met Fred over de tweeling hun nieuwste idee voor een grap, als ik een bekende kuch achter me hoor. Ik draai me om en zie Ivan boven me uit torenen, aan beide kanten van hem staan meerdere Klammfels jongen. Ik bekijk de jongens, wat zat er in de pompoensap van Klammfels dat ze allemaal zo knap zijn?! Ik voel Ginny in mijn bovenarm knijpen en ik weet dat ze precies hetzelfde denkt.
‘Elizabeth.’ begroet Ivan me formeel en ik hoor Ginny giechelen.
‘Ivan.’ zeg ik op dezelfde manier een grijns verschijnt op mijn lippen.
Ik hoor achter me wat leerlingen mompelen, maar ik probeer het te negeren.
Hij steekt zijn hand naar me uit en ik neem hem twijfelend aan. Hij trekt me zonder moeite omhoog en buigt zijn hoofd naar voren zodat we elkaar in de ogen aankijken. Ik bijt op mijn lip om niet te blozen door zijn mooie groene ogen. Ik zie zijn vrije hand naar de zak in zijn gewaad gaan en er iets uit halen, maar ik durf mijn ogen niet van de zijnde af te halen. Ik hoor wat meiden achter me overdreven naar adem snakken, wat me toch nieuwsgierig laat kijken naar wat er in zijn hand lag. Het was een armband, wat iets weg had van een corsage, hij was versierd met wat lijkt op sneeuwklokjes en vlokjes. Mijn gedachten gaan meteen naar ons gesprek aan het meer, in de kou met sneeuw in de lucht en ik begin te glimlachen.
‘Zou jij mij de eer doen om mijn date te zijn voor het kerstbal?’ vraagt hij, de corsage nu omhooghoudend. Ik kijk hem verbijsterd aan, mijn blik tussen de corsage en zijn ogen gaand.
‘Hoe...’
Nu is hij degene die grijnst. ‘Ik heb een Dreuzel vader, ik weet hoe dit hoort.’
Ik knik dan als antwoord en hij doet de corsage over de hand heen die hij nog steeds vast heeft, dan buigt hij zich naar de hand toe en drukt er een kus op, het oogcontact niet verbrekend. Dan geeft hij een kleine buig, draait zich om en loopt met de andere jongens achter zich aan weg. Ik voel mijn wangen gloeien en geef ze even de tijd om een beetje een normale kleur te worden, voordat ik me omdraai naar de tafel.
Ruim twintig man staart me aan, waardoor de warmte weer naar mijn hoofd stijgt. Ik zie een groep Zwadderaars me aanstaren, waar mijn kamergenoten onder vallen. Ook staren de Griffoendors me aan en de Ravenklauw Patil. Ik ga gauw zitten en draai me naar Ginny om, een hand voor mijn gezicht zodat alleen zij mijn knalrode gezicht kan zien. Ginny heeft een grijns van oor tot oor en ze staart me heel eng aan.
‘Je gaat naar het kerstbal!’ piept ze opgewonden. Ik sus haar en geef haar een klein klapje op haar schouder. Opeens staat Hermelien naast me met dezelfde enge grijns op haar gezicht. ‘Wat. Een. Knapperd!’ gilt ze, veel te hard. Ook haar sus ik, maar Ginny gaat alleen maar mee met haar enthousiasme en al gauw zijn beide meiden aan het gillen.
‘Heb je zijn ogen gezien!’ schreeuwt Hermelien naar Ginny.
‘En die vrienden!’ schreeuwt Ginny terug.
Ik draai me met een grom om en gooi mijn hoofd op mijn armen op de tafel. Mijn wangen gloeien nog steeds van schaamte en ik denk aan de gezichten van de Griffoendor jongens op me heen. Ik voel dat Hermelien zich tussen Ginny en mij wurmt, terwijl ze schaamteloos doorgaan.
‘Wat een overdreven actie, zeg.’ hoor ik opeens een jongens stem mompelen. Ik hef mijn hoofd een paar centimeter op en zie dat Ron de eigenaar is. Ik zie zijn gewoonlijke broederlijke blik die hij alleen trekt als t over Ginny en mij gaat.
‘Hoe oud is die viespeuk, denk je?’ hist Fred terug, ik draai mijn hoofd naar hem om en kijk hem ongelovig aan. Hij weet toch wel dat ik hem kan horen?
Ik draai mijn hoofd terug naar Ron en zeg: ‘Hij heeft mij tenminste gevraagd, niet zoals jij.’ ik zie dat Ron rood wordt, wat niet hielp was dat de Ravenklauw helft van de tweeling om mijn reactie grinnikt. Ik draai mijn hoofd fel om naar Fred en kijk hem woedend aan. ‘En die ‘viezerik’ is tenminste wel oud genoeg om mee te kunnen doen aan het toernooi.’ Ik hoor een ‘ooooh’ komen van George, dus mijn woede verplaatst zich naar de derde Wemel broer: ‘Jaa, ooooh, deze geldt ook voor jou Georgie! Of ben je vergeten dat jullie tweeling zijn?’ Dan draai ik mijn hoofd naar Harry, die verstandig niks had gezegd en als mijn blik op hem landt gooit hij zijn handen verdedigend omhoog alsof hij wilde zeggen ‘ik zei niks.’ En daar had hij gelijk in, dus ik laat hem met rust.
‘Liz, wat ze waarschijnlijk bedoel-‘ begint Hermelien op een oude zus manier, maar ik kap haar af.
‘Hermelien, bespaar je adem. Ik ben jullie bezorgde, ouderlijke gezeur zat!’ ik sta op en storm de Grote Zaal uit.

De dag van het kerstbal is aangebroken en ik sta voor de spiegel in mijn slaapzaal. Ik heb de jurk die mijn ouders mij hadden opgestuurd (samen met de prachtige jurk van Hermelien) aan en de corsage om, maar ik ben nog niet tevreden. Ik zucht een paar keer overdreven, totdat Polly en de rest van de meiden eindelijk opkijken vanuit kun schoolboeken. Polly schiet me een chagrijnige blik.
‘Alsof het niet erg genoeg is dat jij wel naar het bal gaat, moet je dan ook nog ons afleiden met je gezucht en gesteun?’ ik draai me met een pruillip naar haar toen en ze grinnikt. ‘Vertel, wat is het probleem.’ ze laat haar boek op haar bed liggen en komt naast me staan, beide staren we naar mijn spiegelbeeld. Ik zucht weer en laat mijn handen over de jurk glijden, hij is prachtig gebroken wit en de voorkant is net ietsje korter dan de achterkant. Het was een prachtige jurk, zeker voor een kerstbal, maar er miste gewoon iets. Ik draai me naar Polly om en ze kijkt me aandachtig aan.
‘Ten eerste,’ zegt ze heel professioneel. ‘je mist make-up.’ Ik knik, niet echt mijn ding maar kon natuurlijk niet ontbreken. ‘Ten tweede moet je haar opgestoken worden.’ Ik knik weer, dezelfde gedachten schieten door mijn hoofd. ‘En…’ ze zucht, diep nadenkend. ‘Oh ja, glimlachen!’ ik rol met mijn ogen, maar grijns als Polly al met make-up voor mijn neus staat en Isabelle mijn haar in een witte klem aan het stoppen is.
‘Dankjewel, meiden.’ zeg ik met een geforceerde glimlach, wat Polly aan het lachen maakt, als ik de deur uit loop van de slaapzaal. Ze roepen me allemaal na om me succes en plezier te wensen.

Als ik de trap afloop kijk ik voorzichtig naar elke stap die ik zet, bang dat ik anders op mijn gezicht val. Ik kijk halverwege de trap de leerlingenkamer in en zie dat het gevuld is met allemaal vierdejaars en hoger. Hier en daar zie ik iemand van mijn jaar, die net zoals ik als date mee mogen. Mijn blik wordt opgevangen door de blonde Zwadderaar, die nors voor zich uit stond te staren. Ik neem hem in me op en zie dat hij zijn haar naar achter heeft gedaan met gel en een donker groen, kasjmier pak aanheeft, ik voel vlinders in mijn maag rond dwarrelen. Als hij mij ziet neemt hij zich ook in mij op en ik zie zijn ogen groot worden. Als ik beneden aan de trap sta, loopt hij mijn kant op en opent zijn mond om iets te zeggen. Maar mijn blikveld wordt belemmerd door een zwarte jurk, zwarte haren en een zwarte ziel. ‘Dracy, wat zie je er geweldig uit.’ klinkt de vreselijke stem van Patty.
‘Jij ook.’ hoor ik Draco terugzeggen en er vlamt een haat door mijn borstkast. Patty lijkt het te voelen want ze kijkt met minachting naar me om. Ze bekijkt me van top tot teen en ik zie wat in haar ogen flikker, wat ik nog nooit gezien had bij haar.
‘Griffel,’ begroet ze me met de meest gemaakte glimlach die ik ooit gezien heb. ‘ik wist niet dat eerstejaars uit hun bed mochten rond dit tijdstip?’
Ik glimlach, hopelijk wat geloofwaardiger dan dat zij deed. ‘Hallo Patty, fijn om te zien dat je in de avond wel gewoon je kan vertonen.’ Ik hoor Draco achter Patty grinniken en ze kijkt hem met een vernietigende blik aan, maar dan haakt ze haar arm in die van Draco en kijkt me tevreden aan. Ik probeer mijn glimlach op mijn gezicht te houden en de woede vanbinnen te verbergen. ‘Zie dat je je tegoed aan mijn afdankertjes. Veel plezier.’ Ik kijk ook naar Draco nu, wurm me dan tussen de twee door en loop richting de uitgang van de leerlingenkamer.
‘Oh, ja, nou…’ hoor ik Patty achter me stuntelen en ik kan alleen maar grijnzen.
Ik zwaai het portretgat open en ik zie Ivan ontspannen tegen een pilaar aangeleund armen over elkaar geslagen en zijn blik naar de grond. Ik sta even stil, kijkend naar dit rustgevende beeld en neem hem in me op. Hij heeft een fluweelachtig, donkerrood pak aan en nette schoenen eronder. Als ik een stap zijn richting opdoe, wordt hij door mijn hakken uit zijn gedachten gehaald en kijkt hij omhoog. Hij kijkt naar mijn hakken, mijn jurk en dan mijn gezicht en er verschijnt een brede glimlach op zijn lippen. Hij recht zijn rug en duwt zich van de pilaar af, dan maakt hij een buiging naar me en pakt mijn hand gauw op, waar hij een kus opdrukt. Ik voel een blos verschijnen.

Draco’s perspectief

Ik kan alleen maar met een verstomde blik naar Liz kijken, ze was prachtig. Ik kan het niet helpen om een jaloerse steek in mijn borst te voelen, als ik me afvraag met wie ze naar het bal zou gaan. Ik voel mijn benen bewegen en voor ik het weet sta ik voor haar. Ik open mijn mond, zonder enig idee te hebben wat ik tegen haar zou willen zeggen. Maar ik kreeg de kans niet eens om iets doms te zeggen, want Patty staat opeens voor mijn neus.
‘Dracy, wat zie je er geweldig uit.’ zegt ze en ik moet een oogrol tegenhouden, haar bijnaam voor mij hatend.
‘Jij ook.’ zeg ik, ze glimlacht haar zoete glimlach naar me. Dan draait ze zich met een ruk om naar Liz en bekijkt haar van top tot teen.
‘Griffel,’ begroet Patty haar. ‘ik wist niet dat eerstejaars uit hun bed mochten rond dit tijdstip?’
Ik zie Liz glimlachen en er loopt een rilling over mijn rug. ‘Hallo Patty, fijn om te zien dat je in de avond wel gewoon je kan vertonen.’ Voor ik het doorheb ontsnapt er een grinnik uit mijn mond. Ik word meteen afgestraft door een vernietigende blik van Patty, maar dan laat ze haar blik vallen en haakt haar arm in die van mij. Ze gooit nog een blik naar Liz, die blijft glimlachen. De lach bereikt haar ogen en niet en het lijkt meer op een moordlustige grijns, maar Patty lijkt het niet door te hebben
‘Zie dat je je tegoed aan mijn afdankertjes. Veel plezier.’ Haar stem is gevuld met minachting, haar blik nu ook op mij gericht en ik voel mezelf in elkaar krimpen. Dan wurmt ze zich tussen ons door en loopt richting de uitgang van de leerlingenkamer.
‘Oh, ja, nou…’ roept Patty haar nog naar, maar faalt compleet. Ze draait zich naar me om en kijkt me boos aan. ‘Was het te veel moeite om het voor me op te nemen?’ Het enige wat ik kan is mijn schouder optillen en haar met een lege blik aankijken. Ze zucht en draait zich dan richting het portretgat. ‘Kom, ik wil er op tijd zijn zodat iedereen me kan zien binnenkomen. Ik knik alleen en loop met haar mee richting het portretgat. ‘Denk je dat ze überhaupt meegevraagd is door iemand, of zou ze naar binnen proberen te komen. OF denk je dat een of andere sukkel haar heeft meegevraagd, zoals Lubbermans.’ ze kakelt vals en ik merk dat haar humeur alweer verbetert.
Als we het portretgat uitstappen zie ik Liz met haar date weglopen richting de Grote Zaal. Ik zie dat hij een vreselijke kleur pak aan heeft, maar ik herken hem niet vanachter.
‘Sowieso een Griffoendor.’ sist Patty in mijn oor en ik knik. We blijven achter ze lopen op veilige afstand.
Als we de Grote Zaal hebben bereikt, zie ik de meeste leraren bij de opening staan en leerlingen vertellen wat er van ze verwacht wordt. Ik zie Liz met haar date naar een groepje jongens van Klammfels lopen, ze wordt door haar date aan de jongen voorgesteld. Leerlingen om ons heen beginnen te smoezen. ‘Is ze nou met een iemand van Klammfels?’ hoor ik een zesde jaars Huffelpuf fluisteren tegen haar vriendin. ‘Oh, ik ben zo jaloers op die Griffel!’ ‘Hij is zo knap!’ hoor ik iemand anders achter me zeggen en ik hoor een harde zucht van Patty komen, haar gezicht weer op onweer. Ik zucht in mezelf. Dit wordt een lange avond.
Ik zie haar omdraaien naar de trap, waar haar zus vanaf komt. Ook zij zag er niet verkeerd uit en toen ze aan het einde van de trap kwam zwaaide ze even naar Liz en nam dan de arm aan van niemand anders dan Viktor Kruml.

Ivan’s perspectief

Elizabeth draait me met grote ogen naar me om, maar ik moet alleen maar grinniken om haar verbaasde blik. ‘Ze is met Viktor hier?’ zegt ze tegen mij en als ik knik, slaat ze mijn arm zachtjes. ‘Waarom heeft ze dat niet gezegd.’ Ik haal mijn schouders op en neem haar dan bij de arm de zaal in en we kijken onze ogen uit naar de prachtig versierde zaal. We moeten in de zaal wachten op de vier kampioenen en hun dates, die blijkbaar zouden beginnen met de traditionele dans. Ik grijns al bij het idee: Viktor aan het dansen. Ik zie Elizabeth mij in haar opnemen.
‘Wat is er?’ vraag ik nieuwsgierig. Ze schudt haar hoofd lachend om duidelijk te maken dat er niks was. ‘Nee, zeg.’ Ik ga voor haar staan en trek mijn wenkbrauwen op, waardoor ze alleen maar harder begint te lachen. Ik trek haar heel serieus dichter tegen me aan en staar haar aan, wat haar laat stoppen met lachen en haar een blos op haar wangen geeft. Zo vond ik haar het leukst, als ik haar van haar stuk kreeg. Als ze haar masker van stoer, onoverwinnelijk en zorgeloos laat vallen en ik een blik krijg van haar echte persoonlijkheid. Dit was net zoals toen ik haar aan het meer vond, net nadat ze in huilen was uitgebarsten: breekbaar en op haar hoede. Nu zucht ze met tegenzin en kijkt ze voorzichtig naar me op.
‘Je had gewoon een bepaalde twinkeling in je ogen. Waar dacht je aan?’
‘Aan Viktor die moet dansen.’ nu krijgt ze dezelfde blik op gaar gezicht, als die ik waarschijnlijk ook had.
‘Met mijn zus.’ Proest ze van het lachen uit.
Het ergste was dat we tijdens het traditionele dansen, wat erg stijf gedaan werd door alle kampioenen behalve door Delacour (die kan volgens mij niks stijf doen), we ook aan het proesten van het lachen waren. Het was zelfs zo erg dat haar zus en Potter blikken naar ons wierpen tijdens het dansen en dat er binnen een paar minuten een docent naast ons stond. De geamuseerde blik van Elizabeth leek te vervagen.
‘Mevrouw Griffel. Meneer…’ hij lijkt niet eens te wachten op het antwoord. ‘Zouden jullie je plezier kunnen bewaren voor het feest zelf?’
Ik zie Elizabeth haar lippen op elkaar persen, om haar lachen in te houden en ik precies hetzelfde.

Als de kampioenen klaar zijn met hun formele dans, komen er mannen op het podium staan. Viktor en Elizabeth haar zus komen naar ons en ze stelt Viktor aan mijn date voor.
‘Ah, dus jij bent de mysterieuze date van mijn zus.’ zegt ze met een plagende blik naar haar zus.
‘Ah,’ zegt Viktor op dezelfde toon. ‘jij bent het Zwadderaar meisje die Ivan de hele tijd van me probeert te verbergen.’ Hij kijkt mij plagend aan en zijn date giechelt. Ik rol mijn ogen overdreven, maar moet ook lachen.
‘Zullen we?’ vraag ik met een uitgestoken hand aan Elizabeth. De band is begonnen met spelen en wij beginnen met zijn vieren te dansen.
De tijd lijkt te vliegen en we kunnen alleen maar lachen en dansen. Elizabeth buigt zich lachend naar me toe en schreeuwt over de muziek uit dat ze even gaat zitten en ik knik. Ze draait zich naar haar zus om en lijkt hetzelfde te zeggen, want Hermelien draait zich naar Viktor en ook hij knikt, pakt Hermelien haar hand vast en drukt er een kus op. Ik zie een blos op haar wangen, als ze zich naar Elizabeth toedraait en ze zich samen van de dansende menigte lostrekken en aan weerzijde van de broertypes gaan zitten. Ik bestudeer de jongens en zie dat ze het totaal niet naar hun zin hebben. de roodharige jongen zijn blik staat op onweer en de Potter jongens kijkt verveeld voor zich uit.

Elizabeth’s perspectief

Ik neem zuchtend plaats naast een verveeld ogende Harry. Hij geeft me een zijdelingse blik, maar hij zegt niks. Ik voel de spanning meteen en weet hoe Harry is na een ruzie, dus ik besluit daar dat ik hem vergeven heb.
‘Potter.’ zeg ik grijnzend.
‘Griffel.’ hij draait zijn hoofd en neemt mijn grijns over.
‘Hoe kan zo’n knappe, stoere kampioen als jij nou hier zitten en niet aan het dansen met tientallen meiden?’
Hij lacht droog en wijst dan met zijn ogen naar een chagrijnige Ron.
‘Je bent aan het heulen met de vijand.’ hoor ik hem tegen Hermelien zeggen.
‘Vijand?’ piept zij boos. ‘Wie was het, die zijn handtekening wilde?’
Ik rol met mijn ogen naar Harry en hij kijkt me met een ‘begrijp-je-me-nu?’-blik aan. Ik trek Harry overeind en neem hem de dansende menigte in, weg van het ruziënde stel.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.