FanFic.nl

Het Tweede Griffel Zusje

Ziekenboeg

Elizabeth's perspectief

Ik zie Hermelien en Ron de Grote Zaal verlaten, nog steeds aan het bekvechten. Ik voel mijn ogen rollen, maar vergeet gauw wat ik zag toen ik Ivan weer zag verschijnen met een glas punch. Hij overhandigt mij het drankje en ik bedank hem lachend.
‘Waar is je zus?’ schreeuwt hij over de muziek heen.
Ik haal mijn schouders op, geen zin om het uit te leggen. Ik zie Ivan zijn blik verplaatsen naar Kruml en zijn lach verdwijnt.
‘Ze is toch niet voor Viktor gevlucht?’ vraagt hij een beetje angstig en ik schud gauw mijn hoofd.
‘Nee, ik denk gewoon naar het toilet.’
Ivan knikt, maar zijn lach komt niet meer terug op zijn lippen. Ik voel iets in me opkomen, een gevoel... Ik kon het gevoel niet plaatsen, maar het gevoel werd sterker naarmate ik Ivan zijn bezorgde blik bestudeerde.
‘Wil je naar Viktor?’ vraag ik voorzichtig. Zijn bezorgde blik glijdt langzaam naar mij en hij lijkt zijn antwoord te overwegen. ‘Nee.’ hij lacht naar me, maar de lach bereikt zijn ogen niet. Ik zucht, doe een stap richting Ivan en ga op mijn tenen staan om zijn ogen te ontmoeten. Hij kijkt me met vragende ogen aan.
‘Ga nou maar.’
Hij lijkt nog niet overtuigd, bang om onbeleefd te zijn als hij zijn date alleen achterlaat.
‘Ik loop je wel eerst naar je Leerlingenkamer.’ biedt hij aan.
Ik druk hem een kus op zijn wang, mijn ogen weer op borstkast hoogte en schudt dan mijn hoofd. ‘Niet nodig.’ ik kijk naar hem op en ik voel het gevoel weggaan, als ik Ivan eindelijk weer oprecht zie lachen. Hij pakt mijn handen beet, drukt er tegelijkertijd een kus op en fluistert gedag.
Ik zie hem naar Viktor lopen en ik draai me om naar de gangen. Die blijken drukker te zijn dan ik had verwacht. Ik zie stelletjes in donkere hoeken zoenen en meisjes op de trap huilen om jongens. Ik laat mijn blik vluchtig over de trap gaan en ik voel mij hart vallen, als ik de donker bruine krullen van Hermelien herken. De spreuk die ze had gebruikt om haar haar netjes te houden was duidelijk uitgewerkt en het was weer een warboel van krullen. Ze had haar hakken uitgetrapt, die lagen voor haar en ze had haar gezicht in haar handen verborgen. Ik zit binnen enkele seconde naast haar en zonder mezelf aan te kondigen stort ik me over haar heen. Zonder op te kijken, had Hermelien door dat ik het was en ze viel me om de nek.


Hermelien's perspectief

Ik voel opeens armen om me heen sluiten en ik ruik de vertrouwde geur van dennenappels, bezemhout en sinds ze bij Zwadderich zit: chocolade. Ik gooi mijn armen om haar heen en laat me getroost worden door mijn kleine zusje.
‘Wat is er gebeurd?’ fluistert ze in mijn oor.
‘R-ron.’ komt er uit mijn mond.
Ik hoor haar zuchten. ‘Wat heeft Ronald nou weer gedaan?’ haar stem wat harder, ik hoor dat ze langzaam boos aan het worden is, dus ik pers mijn lippen op elkaar en trek me terug. Ze kijkt me met een frons aan, maar ik schud mijn hoofd terwijl er nog wat snikken uit mijn mond ontsnappen.
‘Waar is hij?’ vraagt ze bijna dreigend, deze kan ik gelukkig beantwoorden.
‘In de Griffoendor toren.’ Veilig.
‘Hermy, wat deed hij?’
Ik schud weer mijn hoofd en veeg mijn tranen weg. ‘Kunnen we het ergens anders over hebben?’ vraag ik.
Liz haar ogen gaan van spuwend naar zacht en ze knikt.
‘Hoe was het met Ivan?’
Liz haar ogen vliegen naar haar handen in haar schoot en ze begint met haar vingers te spelen. Dit deed ze vroeger ook altijd, als ze ergens meezat en het niet deelde.
‘Niet zo gezellig?’
‘Jawel.’ fluistert ze.
‘Maar?’
Ze blijft stil, nog steeds aandachtig naar haar spelende vingers aan het kijken. Ik kijk heel even mee met haar, maar leg mijn hand dan op de hare. Dit laat haar eindelijk opkijken en haar groene waterige ogen kijken naar me op. Ik herken deze blik en knik zuchtend. ‘Maar het is hem niet.’ antwoord ikzelf, terwijl ik de enige echte de Grote Zaal uit zie lopen. Ze volgt mijn blik en haar tranen stromen over haar wangen, maar als ze zijn gezelschap in het oog krijgt verdwijnt de verdriet en maakt het plaats voor... haat? Ik schrik een beetje van Liz haar intense blik naar Patty. Malfidus staat opeens stil en laat hierdoor Patty ook tot stilstand komen. Ik zie een bezorgde blik op zijn gezicht, als hij naar Liz kijkt.
‘Liz.’ fluister ik. ‘Kom, we gaan.’
We staan op en draaien ons om, maar komen met een ruk tot stilstand als we Patty horen kakelen. ‘Jullie jongens staan alweer met nieuwe Modderbloedjes te dansen, hoor.’ schreeuwt ze door de gangen. Ik voel Liz meteen verstijven en ik werp haar een zijdelingse blik. Voor ik wat kan zeggen heeft Liz zich omgedraaid en marcheert ze richting Patty en Malfidus. Tijdens het lopen doet ze haar ene en dan haar andere hak uit, ze in haar linkerhand houdend. Ik sta aan de grond genageld, geen flauw idee wat ik moet doen.
Liz heft haar linkerhand op en brengt de hakken neer op het gezicht van Patty. Gelukkig kan Patty net op tijd wegduiken en Liz laat de hakken door de gangen vliegen. Patty kijk met verschrikte ogen naar Liz en het is opeens doodstil op de gangen. Iedereen lijkt naar mijn zusje of haar hakken te kijken. Patty heeft zichzelf herpakt en zet een stap richting Liz met opeen geperste lippen. Ze grijpt de gitzwarte haren van Liz beet en trekt haar naar de grond, dit gepaard met woedend gegil van beide meiden. Ik zie Liz reageren met een gebalde vuist die contact maakt met Patty haar mond. Patty haar onderlip splijt open en er drupt bloed uit. Ze laat Liz haar haar los, met een paar plukken tussen haar vingers gewikkeld. Ze brengt haar hand naar haar lip en als ze het bloed ziet schreeuwt ze: ‘Trut!’ En ze geeft een harde duw, maar Liz begint te lachen en laat de hele menigte en Patty met een verbaasde blik naar haar kijken.
‘Haren trekken en uitschelden?’ met een zwaai gooit Liz haar haar naar achter en ze kijkt spottend naar Patty. ‘Serieus? Is dat het beste wat je kan?’
Dit liet Patty zich niet twee keer zeggen en ze maakt een snoekduik richting Liz, waardoor beide meiden op de stenenvloer terecht komen. Patty ligt bovenop en haalt met de vlakke hand uit naar Liz haar gezicht, dan volgt er een gebalde vuist en die raakt vol Liz haar oog. Liz lijkt niet meer terug te vechten, maar Patty blijft doorslaan.
‘MALFIDUS DOE IETS!’ schreeuw ik, zelf nog steeds aan de grond genageld.
Malfidus lijkt uit een trance te komen en grijpt Patty bij haar middel beet, haar van een roerloze Liz aftrekkend.
Ik weet eindelijk hoe mijn benen werken en ren richting Liz. Ze kreunt, maar beweegt verder niet en haar ogen zijn dicht. Ik bekijk haar gezicht en zie de blauwe plekken al opkomen en aardig wat bloed uit een hoofdwond komen. Ik buk en raak in paniek. ‘Liz?’ komt er uit mijn mond, maar het is niet meer dan een fluister. Ik zie iets bewegen aan de andere kant van Liz en mijn ogen vliegen op, het is Malfidus.
‘Nee, ga weg!’ schreeuw ik, ook eindelijk mijn stem gevonden. Malfidus hoort me alleen niet en bekijkt ook de verwondingen op Liz haar gezicht. Hij had zijn toverstaf al getrokken en mompelt nu spreuken terwijl hij wijst op de hoofdwond van Liz. Ik kijk toe met ingehouden adem. Liz opent voorzichtig haar ogen en lijkt net wakker te worden van een goede nachtrust.
‘Wa-?’ ze kijkt Malfidus verbaasd aan, maar draait haar gezicht dan naar mij om een frons vormend op haar gezicht.


Elizabeth’s perspectief

Ik kijk naar Hermelien, wachtend op uitleg.
‘MEVROUW GRIFFEL!’ hoor ik een schrille stem, uit de richting van de Grote Zaal komen. Ik kijk langs Hermelien heen, die met een angstige blik zich omdraait. Ik zie professor Anderling boven ons uittorenen en haar neusvleugels lijken twee keer zo groot.
‘Professor...’ begint Hermelien, maar haar mond wordt gesnoerd door een opgeheven wijsvinger van de professor.
‘Ik had het tegen de jongere Griffel.’ fluistert ze met een strenge blik naar Hermelien. Ze kijkt mij dan aan en haar gezicht wordt nog strenger. ‘Loopt u achter me aan.’ het was een verzoek, maar ik durfde niet te weigeren. Ik sta kreunend van de pijn op en loop zo snel als ik kan achter Anderling aan.

In plaats van naar haar kantoor, lopen we richting de ziekenboeg. Ze gooit de deur open en de zaal is zo goed als leeg.
Ze loopt naar Madame Plijster en fluistert wat dingen, die ik net niet kan verstaan. Madame Plijster hoort met geschrokken ogen aan wat Anderling vertelt en als die stopt met fluisteren vraagt ze: ‘En het andere meisje?’
‘Oh, niks aan de hand.’ wuift Anderling het weg.
Ik grijns om deze reactie, aansteller, maar stop als ik een steek door mijn lip voel gaan. Ik word hardhandig beetgepakt door madame Plijster en op een bed neergezet. Ze bekijkt mijn hele gezicht volledig en richt zich zelfs op mijn hoofd en armen.
‘Ik zie dat er een hoofdwond geheeld is?’
Ik knik. ‘Draco.’ fluister ik, ik had dan wel mijn ogen dicht en ik kon niet meer bewegen, maar de geur van leer en zijn parfum zou ik overal herkennen. Terwijl madame Plijster bezig is met mijn wonden, gaat Anderling naast mijn bed zitten. Ze kijkt me nog steeds streng aan, maar zegt niks. Als madame Plijster klaar is zegt ze dat ze niks kan doen aan mijn blauwe plekken en gebarsten lip. Ze duwt me verder het bed in en beveelt me te blijven liggen.
Anderling staat op en kijkt op me neer. ‘Mevrouw Griffel. Omdat ik nu zeker weet dat het met je gaat zou ik graag willen horen wat er gebeurd is.’
Dus ik vertel mijn verhaal, duidelijk makend dat Hermelien en Draco er niks mee te maken hadden. Anderling luistert met een frons, maar zegt niks tot dat ik klaar ben met vertellen. Dan laat ze een pauze vallen en kijkt me strak aan. ‘Zoals ik ook tegen mevrouw Park heb gezegd: Vechten wordt niet getolereerd op Zweinstein en hierdoor heb ik tien punten per persoon van Zwadderich afgetrokken. Ook moeten jullie beide een week lang nablijven.’ Ze laat een stilte vallen, om mij een kans te geven om te reageren. Ik knik alleen. ‘Maar meneer Malfidus heeft zijn talent laten zien en krijgt hier tien punten voor.’ Ze kijkt me aan van over haar brilletje en ik glimlach voorzichtig naar haar. Ze lacht een klein glimlachje terug.
De deur van de ziekenzaal liegt open en Draco stormt naar binnen, op de voet gevolgd door Hermelien.
‘Liz.’ zijn stem klinkt opgelucht.
Anderling maakt plaats voor Draco en zegt: ‘Ik zie je maandag in mijn kantoor, mevrouw Griffel.’ Ik knik weer en ze loopt de zaal uit. Draco staat over me heen gebogen naast het bed en Hermelien blijft bij het voeteneind staan. Draco zijn handen gaan voorzichtig over mijn gezicht, maar hij vermijdt de blauwe plekken.
‘Waarom heeft madame Plijster deze littekens nog niet weggewerkt?’ zijn ogen en vingers vliegen over mijn oude littekens.
Ik pak zijn handen beet en haal ze van mijn gezicht af. Mijn blik wend ik af en ik zeg: ‘Eh, die zijn niet van net.’
Ik voel Draco zijn blik op me en ik ontmoet zijn ogen met tegenzin, hij kijkt me vragend aan.
‘Ze zijn van vorig jaar.’
‘Maar, hoe –’
‘Was professor Anderling heel boos?’ onderbreekt Hermelien, ik kijk haar dankbaar aan.
‘Ja, ze heeft twintig punten van Zwadderich afgetrokken en ik moet nablijven.’ mijn blik gaat weer terug naar Draco. ‘Ze heeft jou wel tien punten gegeven.’
‘Want?’
‘Omdat je mijn hoofdwond zo mooi hebt geheeld.’
‘Hoe wist je –?’
‘Ik was nog bij zinnen. Ik…’ ik voel een blos opkomen. Rook je. ‘Hoorde je stem.’ lieg ik.
Er ontstaat ook een blos op Draco zijn wangen. Madame Plijster komt tussen ons in. ‘Meneer Malfidus, mevrouw Griffel ik wil jullie vragen mijn patiënt te laten slapen. Morgen zal ze weg mogen.’
Draco zegt ongemakkelijk gedag en loopt de zaal uit. Hermelien komt naast me staan en geef me een knuffel.
‘Ik dacht dat Malfidus wist van je…’ ze zoekt naar een woord. ‘conditie.’ Ik schud mijn hoofd. ‘Waarom heeft hij het dan uitgemaakt?’ ik kijk haar fronsend aan, hoe weet Hermelien niet hoe het ziet? Dan bedenk ik me dat ik niemand heb verteld wat er gebeurd was, alleen dat het over was.
‘Hermy, ik heb het uitgemaakt, omdat het te gevaarlijk is. En daarnaast, zijn vader zo hem al onteren voor het daten van een halfbloed. Ik wil niet weten wat hij doet als het ook nog eens een weerwolf is.’ Ik grinnik, maar vind het eigenlijk niet grappig. Hermelien kijkt me met een emotioneel gezicht aan en geeft me weer een knuffel.
‘Mevrouw Griffel, laatste keer.’ Hermelien laat gauw los en verdwijnt uit de ziekenzaal.

Een figuur torent boven me uit, armen over elkaar heengeslagen. Ik op mijn ene oog, maar krijg de ander om een of andere reden niet open. Mijn goede oog stelt scherp en ik zie dat het figuur Ivan is, zijn gezicht in een bezorgde frons. Ik probeer te lachen, maar voel de wond op mijn lip openschieten, dus stop meteen.
‘Wat is er in Merlijn’s naam gebeurd?’ de bezorgdheid veroorzaakt dat zijn accent nog dikker is. Hij kijkt me afwachtend aan en ik leg het gauw uit. Hij zucht en gaat naast me op het ziekenhuis bed zitten. Hij wijst naar mijn dichte oog.
‘Was hij het waard?’
‘W-wat? mijn hand vliegt naar mijn oog en ik voel dat hij dik is.
‘Een blauw oog, was je ex dat waard?’
Ik speel met mijn vingers, kijk naar ze en zucht. Ik hoor Ivan ook zuchten, maar ik durf niet op te kijken.
‘Liz,’ zegt hij, voor het eerst mijn naam afkortend. ‘dit hele drama… was voor we elkaar kenden.’ Hij pakt mijn kin vast en dwingt me naar hem te kijken. Zijn blik is zachter nu. ‘Ik kan ook je vriend zijn.’
Ik kijk hem fronsend aan, ik bestudeer zijn gezicht en voel iets van vlinders opkomen in mijn maag. Hij wacht tot ik iets zeg, maar ik schud alleen maar mijn hoofd. Hij kijkt me verbaasd aan, maar grijnst dan. Weer die vlinders. Ik voel mijn mondhoeken trekken, maar Ivan stopt me op tijd.
‘Je mond is net weer geheeld.’ Ik knik, mijn mondhoeken met mijn handen omlaag houdend. Hij begint weer te grijnzen en buigt een klein beetje naar voren. Hij kijkt me recht in mijn ogen aan en zegt: ‘Je bent een mysterie, Elizabeth Griffel.’ Hij drukt een kusje op mijn lippen. Warmte stijgt naar mijn hoofd en ik kijk gauw naar mijn handen. Ik voel hem naar me kijken, dus kijk ik door mijn wimpers terug. Zijn grijns is er nog steeds en een glitter is te zien in zijn ogen.
‘Een blauw oog staat je goed.’ Ik lach sarcastisch. ‘Nee serieus. Het past bij je littekens.’ Ik voel mezelf nog roder worden en ik zie aan zijn blik dat hij spijt heeft van die laatste opmerking.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.