FanFic.nl

Het Tweede Griffel Zusje

De Tweede Opdracht

Elizabeth’s perspectief

‘Eh,’ een eerstejaars staat voor mijn neus. ‘Harry Potter zoekt je?’ en wordt licht rood als ze de naam van de onverwachte Zweinstein kampioen uitspreekt.
Ik hoor de meiden achter me grinniken en Polly geeft me een speelse klap tegen mijn schouder.
‘Is Potter je geheimzinnige vriendje?’ vraagt ze, wat gelach van de rest van de meiden ontlokt. Ik kijk ze met een geheimzinnige grijns aan en de meiden schrikken.
‘Nee.’ laat Anne ontsnappen.
Ik haal mijn schouders op en volg de eerste jaar mijn slaapzaal uit.
‘Harry?’ vraag ik, als ik een heen en weer ijsberende Harry voor de leerlingenkamer zie. Hij stopt meteen met lopen kijkt mijn kant op, zijn groene ogen vol zorgen. ‘Hoe weet je waar de Zwadderich leerlingenkamer is?’
Hij mompelt iets over zijn tweede jaar en kijkt me dan eindelijk aan. Hij lijkt te schrikken. ‘Wat is er met jou gebeurd?’
‘Hè?’ en dan herinner ik me dat mijn blauwe oog nog net volledig geheeld is. Ik grijns. ‘Heb gevochten.’ Harry zijn blik kijkt afkeurend. ‘Met Park.’ Ook hij krijgt een grijns op zijn gezicht, maar die verdwijnt snel.
‘Heb jij enig idee waar Hermelien of Ron is?’ de bezorgdheid is te horen in zijn stem.’
‘Nee, nog niet gezien. Ik had verwacht dat ze jou aan het helpen waren.’
‘Dat waren ze ook…’ zijn gedachten lijken ergens heen te gaan.
‘Maak je niet druk, Harry ze zullen vast boven water komen voor je tweede opdracht.’ Harry knikt, zijn blik is ver. ‘Hoe lang heb je nog?’
‘Ik ga er nu heen.’
‘Ik loop wel met je mee.’
We lopen in stilte naar het Meer. Voordat ik door heb wat er aan de hand is, wordt ik in de lucht opgetild. De tweeling lacht alleen maar als ik schreeuw om los gelaten te worden. Ik schreeuw een succes naar Harry, terwijl ze mij meenemen. Hij zwaait schaapachtig en loopt dan door naar het Meer. Ze zetten me weer neer en ik kijk ze geïrriteerd aan, maar beide kijk me erg geamuseerd aan.
‘Wat?’ ik sla mijn armen over elkaar.
‘We zijn een kleine weddenschap begonnen, met wat vrienden.’
‘Doe je mee?’
Mijn wenkbrauw schiet omhoog. ‘Wat is de weddenschap?’
‘Wie er wint…’
‘Wie er verliest…’
‘Wie het overleefd…’
‘Wie niet…’
Ik trek mijn andere wenkbrauw nu ook op. ‘Deal. Ik gok erop dat Carlo wint en…’ ik denk even na Harry leek vanmorgen gestrest, maar op een of andere manier kreeg deze jongen altijd genoeg hulp… Ivan had me verteld waar Kruml mee bezig was en ook al slaagt hij er nog niet helemaal in, het lukte hem goed genoeg. ‘En Delacour als laatste.’
George neemt mijn geld aan en ze lopen verder.
‘Een Meer.’
‘Vier gaan er naar beneden.’
‘Komen er ook weer vier naar boven?’
Ginny loopt tussen haar broers door en zegt wat met een strenge blik. Beide jongen lijken niet geraakt door haar woorden en ze gaan weer door met schreeuwen. Ze kijkt me met rollende ogen aan en haakt haar arm dan in de mijne.
‘Dus, Liz. Ga je mij nog vertellen wat er met je oog is gebeurd?’
Ik zucht en vertel met tegenzin het verhaal, die ik voor me gevoel al tien keer verteld heb.
Ginny was nog aan het lachen toen we plaatsnamen op de tribune en ook ik was een beetje aan het grinniken. We kijken richting het water als het kanon afgaat en zien de originele kampioenen in het water springen, Haar daarentegen lijkt wat in zijn mond te stoppen.
‘Ontbijt hij nu pas?’ hoor ik een Huffelpuf meisje tegen haar vriendin fluisteren.
Uiteindelijk springt Harry ook in het water en er valt een stilte over het publiek.
Nou spannend, een uur naar een meer staren.

Binnen een half uur komt Delacour bovenwater, aan het huilen en iets schreeuwend. Net voor het uur om komt Carlo terug met Cho. Het publiek begint opgewonden te fluisteren bij het aanzien van Cho. Daarna barsten de Zweinstein leerlingen in een gejuich uit. Niet veel later komt er een haaienkop boven water, die langzaam verandert in Kruml met Hermelien in zijn armen. Ginny en Elizabeth juichen samen met de Klammfels leerlingen. De klok tikt door en iedereen wacht in spanning af tot Harry omhoog komt. Als de klok op de laatste minuut staat komt Ron omhoog met een klein meisje. Fleur rent naar de kant en trekt het kleine meisje uit het water tranen rollend over haar wangen. Hermelien beweegt zich naar Ron, die nog verward om zich heen kijkt. Het valt stil en het publiek houdt gezamenlijk zijn adem in. Dan op de laatste seconde komt Harry naar het oppervlak gevlogen. Er gaat een opgeluchte zucht door de Griffoendors en Elizabeth. De laatste kijkt met een tevreden grijns naar de tweeling, die een teleurgestelde zucht laat. De jury is lyrisch en kiest ervoor beraad te plegen, voor de punten worden uitgedeeld.
‘Je hebt mijn zusje gered.’ zegt Fleur Delacour. ‘Ook al was ze niet voor jou om te redden. Dankjewel!’ ze drukt een zoen op beide wang van Harry, voordat ze zich naar Ron draait. ‘En jij! Jij hebt geholpen!’
‘Nou,’ begint Ron. ‘Een beetje.’ En ook hij krijgt een kus. Dromerig grijpt hij naar zijn wang als hij een bedankje mompelt.
De jury heeft een uitspraak gemaakt, Carlo is als eerste terug dus heeft natuurlijk de eerste plaats. Harry heeft voor zijn heroïsche actie tweede plaats en Kruml derde. Klammfels begint ‘boe!’ te schreeuwen, maar ze worden gauw overstemd door de Zweinstein leerlingen.
Elizabeth loopt triomfantelijk weg van de Wemel tweeling. Ze ziet Ivan bij de rand van het bos staan.
‘Gefeliciteerd.’ zegt hij grijnzend.
‘Ik heb niks gedaan.’ zegt ze Ivan niet aankijkend.
‘Ik bedoel met wat je in je hand hebt.’ Hij knikt naar het zakje met geld in haar hand.
Ze lopen samen over het Zweinstein terrein, terwijl ze praten over van alles. Wanneer ze in de buurt van de Beukwilg zijn, verstrakt Elizabeth haar gezicht en denkt ze aan waarom deze boom er staat. Om een monster van Zweinstein weg te houden, een monster die zij zelf nu ook geworden is. Ivan lijkt de gepijnigde blik anders op te vatten en vraagt:
‘Hoe is de ex?’
‘Mh?’ Elizabeth wordt uit haar gedachten gehaald en kijkt Ivan voor het eerst weer aan. ‘Oh, geen flauw idee.’
‘Niet nieuwe vlammen van hem in elkaar geslagen?’ grapt Ivan, terwijl hij de Beukwilg in zich opneemt.
‘Park is geen nieuwe vlam.’ Elizabeth verheft haar stem.
Ivan kijkt haar nu recht aan met een bedenkelijke blik.
‘Waarom zijn jullie uit elkaar gegaan?’ zijn blik vliegt over haar littekens op haar gezicht, alsof hij het antwoord al weet. Elizabeth kijkt naar haar handen, die elkaar vasthebben.
‘We verschillen te veel.’ liegt ze, het was dezelfde leugen die ze had opgehouden tegen Draco.
Ivan fronst , maar laat niet blijken dat hij haar niet gelooft. Hij kijkt langs haar heen en spot bij de deuren van het kasteel een platina blonde jongen in dezelfde kleur gewaad als Elizabeth haar trui. Elizabeth volgt zijn blik…
‘Als je het over de duivel hebt.’ zegt Ivan.

Draco’s perspectief

Na het gevecht tussen Patty en Liz, voelde ik voor het eerst eer hoop. Hoop dat ze spijt had van vorig jaar en dat ze me weer terugwilde. Ik weet niet wat het is, maar dit meisje heeft een grip op me. Ik zou door het stof gaan, als ze ook maar een beetje zou twijfelen. Ik was de dag erna gelijk teruggegaan naar de ziekenboeg. De hoop was omhoog gekropen en had me moed gegeven om haar terug te winnen. Benno hield me tegen op de gang en vroeg of het waar was.
‘Park en Griffel?’
Ik kijk hem stomverbaasd aan en stop met lopen. ‘Hoe-?’
‘Iedereen in Zwadderich heeft het erover. Park heeft een kapotte lip.’
Ik mompel iets over de vele verwondingen Liz had en ik loop door.
‘Waar ga je heen?’
‘Liz!’
Eenmaal in de ziekenboeg aangekomen, voelde ik de moed en hoop in mijn schoenen zakken. De Klammfels jongen, haar date van de dag ervoor, stond voorover gebogen over Liz heen. Hij leek wat tegen haar te zeggen en drukte dan voorzichtig een kus op haar lippen. Ik stond aan de grond genageld toe te kijken en wachtte totdat Liz hem af zou wijzen, maar er gebeurde niks. Ze leek zelfs te blozen toen hij wegtrok. Ik voelde me licht in mijn hoofd worden en vluchtte, ik had genoeg gezien. Ik begreep er niks van… waarom zou ze Patty aanvallen, als ze gevoelens had voor die vreselijke mach gozer? Die trouwens veel te oud voor haar is! Ik voelde haat opkomen, maar de jaloezie leek sterker en het maakte mijn tranen waterig.


Ik rol met mijn ogen. Heilig Potter, hij heeft het weer voor elkaar. Tweede plaats! Wat een onzin. Ik zoek de gitzwarte haren en zie haar bij de Wemel tweeling staan. Ik voel een brok in mijn keel, die ik niet weg kan slikken.
‘Heb je nou met haar gepraat?’ Benno haalt me uit mijn zelfmedelijden. Ik kijk op naar hem en ik zie dat zijn ogen op Liz gericht zijn. Ik schud mijn hoofd en vertel wat er gebeurd is, als Benno me vragen aankijkt. Ondertussen lopen we weer richting het kasteel.
‘Klammfels? Kom op, je bent toch beter dan hem. Ze weet waarschijnlijk niet dat je nog verliefd op haar bent.’ Ik trek mijn neus op en hij kijkt mij sceptisch aan. ‘Wil je zeggen dat je dat niet meer bent dan?’ ik zeg niks en dat is volgens hem een ja. ‘Praat nou maar met haar.’ Hij wacht tot ik haar weer zoek in de menigte.
Pas als ik het kasteel bijna betreed zie ik de lange gitzwarte haren in een Zwadderich trui, maar ze is niet alleen. Alsof beide voelen dat ik ze kijk, gaan beide blikken naar mij. Ik voel me betrapt en keer met een ruk om het kasteel in. Ik sla mezelf voor mijn hoofd en herinner mezelf Benno ook een klap te geven als ik hem weer zie.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.