FanFic.nl

Het Tweede Griffel Zusje

De Laatste Opdracht

De weken vliegen weer voorbij en Pasen is er. De kampioenen hebben uitleg gekregen over hun derde en dus hun laatste opdracht, maar natuurlijk niet zonder wat drama. Kruml werd gevonden in het bos en meneer Krenk is vermoord. Het was een vervelende situatie, maar de minister weigerde het toernooi stop te zetten. Het gouden trio is hard aan het oefenen om Harry door zijn laatste opdracht te helpen. De families van de kampioenen komen de laatste opdracht aanschouwen.
Elizabeth begint meteen te rennen als ze hoort dat er een jongen met een rode paardenstaart en een tand in zijn oor in Zweinstein is gesignaleerd.
‘BILL!’ ze vliegt de oudste Wemel om de nek en hij tilt haar lachend op. ‘Mevrouw Wemel.’ Zegt ze als Bill haar weer neergezet heeft.
‘Dag, lieverd.’ mevrouw Wemel geeft haar ook een knuffel.
‘Wat doen jullie hier?’
‘We komen Harry aanmoedigen.’
‘Dat is heel lief, hij zal dat zeker fijn vinden.’

De derde opdracht was een gigantisch doolhof, maar de kampioenen werden gewaarschuwd het was niet leeg. Elizabeth zucht ‘Leuk nu mogen we naar de ingang van een doolhof staren.’
Het duurt niet lang voordat er een rood waarschuwingslicht boven het doolhof verschijnt. Fleur Delacour wordt rillen uit het doolhof gered.
‘En toen waren er nog maar drie.’ fluistert Ginny.
Het duurt nog best lang voordat de winnaar eindelijk verschijnen met de Beker in zijn hand… wacht winnaars?
Harry en Carlo liggen beide op de grond. De Zweinstein leerlingen beginnen keihard te juichen, totdat er een harde gil uit Fleur haar mond ontsnapt. De gil gaat oor meug en been en het valt meteen stil. De jongens zijn beide niet opgestaan en Harry liggen over een doodstille Carlo te huilen.
‘Hij is terug,’ horen alleen omringende mensen Harry mompelen. ‘Carlo vroeg of ik zijn lichaam terug kon nemen. Ik kon hem daar niet achterlaten.’
Dan hoort iedereen meneer Kannewasser schreeuwen, hij valt naast zijn zoon neer en het gehuil veroorzaakt kippenvel en tranen in de ogen van de aanwezigen.
‘Mijn zoon!’ snik hij. ‘Mijn jongen!’
Harry wordt van Carlo zijn lijk afgetrokken door professor Dolleman, maar niemand lijkt hier oog voor te hebben. De ogen zijn op het lijk en zijn vader gericht. Elizabeth en Ginny grijpen elkaar snikkend vast en Cho huilt zachtjes.
De docenten lijken even niet te weten wat ze moesten doen, da vallen ze in hun rol als docent en roepen dat alle leerlingen naar hun leerlingenkamer moeten.

Elizabeth’s perspectief

De slaapzaal is doodstil en het enige wat ik hoor is het gegalm van meneer Kannewasser geschreeuw. Ik zie Carlo zijn glimlach, toen hij me gedag zei bij de Viavia. Ik zie zijn knikje als we tegen elkaar moesten spelen. Het was een lieve jongen, die geen vlieg kwaad eed en was ondanks dat hij populair was, nooit arrogant.
‘Hij is…’ fluistert Isabelle onder haar snik door.
‘Dood.’ maakt Chrissy haar zin af.
De tranen rollen nog steeds over mijn wangen, net als bij de rest van de meiden. Harry is kampioen geworden, maar het kon niemand echt wat schelen.
De dagen erna waren vreselijk, er hing een bedompte sfeer en er was een rouwservice n de Grote Zaal. Perkamentus gaf een toespraak, dat eindigde met een waarschuwing dat Voldemort terug is. Ik hoor een zucht over de Zwadderich tafel gaan, maar als ik naar Draco kijk zie ik iets over zijn gezicht flikkeren. Was het angst? Ik wilde Draco zo graag vasthouden, ik wilde hem troosten en ik wilde dat hij mij troost. Ik wilde ons tegen de werelden ik voel tranen opkomen.
Remus staat met de Wemels op het perron.
‘Elizabeth, hoe gaat het met je?’ ik haal mijn schouders op en hij knikt begrijpend. ‘Deze zomervakantie klaar om naar huis terug te gaan?’ ik schud mijn hoofd en negeer de blik van mijn grote zus. Remus glimlacht voorzichtig. ‘Niet erg. Vind je het wat om samen met mij te wonen?’ ik voel een opluchting door me heen gaan en Remus moet het gezien hebben aan mijn gezicht, want hij steekt zijn hand uitnodigend naar me uit. Als ik iedereen gedag heb gezegd, neem ik zijn hand aan en we verschijnselen naar zijn huis.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.