FanFic.nl

you stole my heart before i could say no.

Deel 9

Deel 9: ‘Low low low low low..’ De hele zaal schatert en zing mee. Ik weet ondertussen dat we in de ‘qubus’ zijn, ze hebben een zaal afgehuurd en dj’s en wat je allemaal nodig hebt voor een fuif te organiseren. Ik stap van tussen de massa mensen en ga op zoek naar het tafeltje waar Tom daarnet zat. Ik zie dreadlocks en herken Tom als ik wat dichterbij kom. Ik plof naast hem neer. ‘Dorst?’ ‘Uhu, enorm en warm!’ puf ik. ‘Wat wil je dan drinken?’ ‘Wodka redbull’ Tom verdwijnt tussen de massa. Een jongen die me vaag bekend voor komt, waarschijnlijk van op school, komt naast me zitten. We praten wat en plots kust hij me, ik spartel tegen en begin hem weg te duwen, maar hij is sterker dan mij. Vanuit mijn ooghoek zie ik Tom met zware passen naar ons toestappen. Ik spartel nog steeds tegen. Tom trekt de jongen weg van me en houdt hem vast bij zijn kraag. ‘Merk jij niet, dat zij dit niet wil? Als je nog 1keer in haar buurt komt, kom je niet levend weg, verstaan?’ zijn gezicht staat op onweer. De jongen knikt verward en stapt weg. Trillend sta ik nu tegenover Tom. ‘Gaat het, meisje?’ ‘Ja, ik denk het wel.’ ‘Wil je even naar buiten, frisse lucht ademen?’ ‘Ja, is goed.’ We stappen naar buiten met een wodka redbull in ons hand. De vingers van zijn andere hand zijn verstrengeld met de mijne. Zo wandelen we verder, zonder 1woord te zeggen, voelen we elkaar perfect aan. Een traan valt op de grond. Tom stopt en draait zich naar mij. ‘Wat is er?’ vraagt hij verbaasd. ‘Ik wou echt niet en ik probeerde hem weg te duwen, maar het lukte niet, ik ben echt niet zo! Ik…’ zijn vinger komt terecht op mijn lippen. ‘Shht, ik zag het allemaal, het komt allemaal wel goed’ Zijn glimlach stelt me gerust. Hij neemt me in zijn armen. Dit moment is zo breekbaar, ik ben zo breekbaar op dit moment. Hoe iemand op 2 dagen mijn leven zo kan veranderen, verbaasd me nog steeds. We laten elkaar los na een lange omhelzing en wandelen verder. ‘Je rilt, heb je koud?’ ‘Ja, het is wel koud, vind ik.’ Hij doet zijn oversized pull uit en hangt hem over mijn schouders. ‘Dankje.’ mompel ik, terwijl onze vingers opnieuw verstrengeld geraken. Opnieuw zwijgend lopen we verder. We passeren een park. ‘Avondwandeling door het park?’ glimlacht Tom. ‘Ja, maar alleen als jij me beschermt tegen alle enge monsters!’ zeg ik gespeeld bang en kruip tegen Tom aan. ‘Dat zal ik zeker doen.’ Lacht hij en hij trekt me dichter tegen zich aan. We slaan een paadje in en komen aan een niet verlicht stuk van het bos. Omdat het zo donker is, halen we allebei onze gsm boven om het pad een beetje te verlichten. ‘Ik wil een spelletje spelen, gaan we een spelletje spelen?’ vraagt Tom plots met een grijns om zijn lippen. ‘Ja, ik wil wel een spelletje spelen, maar dan wel in een stuk bos dat wel verlicht is.’ We stappen door en komen aan een groot verlicht grasveld, met allemaal bomen rond. ‘Oke, wat wil je spelen?’ vraag ik, want ik wil niet kiezen. ‘Waarheid durven of doen!’ gilt hij. ‘Haha, oke dat is goed. Begin jij maar, ik kies waarheid.’ ‘Hoe staat het ervoor in de liefde bij jou?’ Direct raak, hoe weet hij dit? Wat moet ik nu antwoorden? Ik weet het niet, ik weet niet eens hoe het ervoor staat in de liefde. Ik ben verliefd op die rockster die hier voor me zit, terwijl ik weet dat hij nooit verliefd op mij zal worden, want hij is een player, of toch niet? ik weet het niet, ik hoop dat ik het nog te weten komen, want ik ga dood zo. Maar nu terug geconcentreerd op het spel, wat moet ik antwoorden? ‘Gewoon, stilletjes.’ glimlach ik terwijl ik naar de grond staar en een paar grassprietjes uit de grond trek. ‘Jouw beurt, waarheid durven of doen?’ ‘Doe maar DOEN!’ roept hij. In de verte zie ik een koppeltje, ze stappen onze richting uit. ‘Ga daar bij dat groepje bomen staan en als dat koppeltje passeert maak je allemaal kreun geluiden.’ Hij lacht. ‘Mooie opdracht.’ Ik verzet me zodat ik niet in het zicht zit, maar nog net alles kan zien gebeuren. Tom steekt zijn duim omhoog als hij goed zit. Ik knipoog. Het koppeltje komt dichter en net op het juiste moment begint Tom te kreunen. De jongen en het meisje kijken om zich heen en weten niet hoe rap ze daar weg moeten komen. Ik sterf inwendig van het lachen en kan het niet meer houden, ik begin hardop te lachen. Tom komt van tussen de bomen en besterft zich ter plekke. Schaterlachend zitten Tom en ik naast elkaar op het gras. Zo gingen we nog een tijdje door, we lieten elkaar de domste dingen doen en we lachten ons ziek. Na een halfuurtje lachen, besloten we terug te gaan naar de ‘Qubus’. Het feest is daar nog goed aan de gang hoor ik van ver. We stappen binnen en direct beginnen ik en Tom te dansen. Dit is de beste verjaardag ooit. Zo wil ik wel elk jaar verjaren. De muziek wordt stilgelegd, ik kijk vragend om me heen. ‘Lauren, mag ik je vragen op het podium te komen?’ Verbaasd klim ik op het podium. Voor me staat Lisa, een meisje uit mijn klas. ‘Nog is een gelukkige verjaardag!’ ‘Dankje.’ ‘Wel ik heb je hier gevraagd om je een cadeau te overhandigen. Iedereen hier aanwezig heeft bijgelegd bij dit cadeau. Ik ga geen ellenlange speech houden. Ik zou zo zeggen: geniet ervan!’ Ze overhandigt me een mapje. Verbaasd open ik het en mijn ogen worden groot, mijn mond valt open. De titel van het eerste blad: ‘Een reisje voor 10 personen, twee weken naar Hawaï!’ De microfoon wordt me overhandigt. ‘Wow, ik ben sprakeloos. Bedankt, iedereen, zo hard bedankt!’ Heel de zaal begint te applaudisseren. De muziek wordt terug gestart en Jelke leidt me naar een achterkamertje. We praten over die reis. ‘En wie neem je mee?’ Hier had ik nog niet over nagedacht, maar van 6personen was ik al zeker. ‘Ik weet er al 6zeker: Ik, jij, emma, leen, jonas en arne, de andere vier hou ik nog even voor mezelf, want daar ben ik nog niet zeker van.’ Jelke wordt half hysterisch, omdat ze meemag, terwijl dat redelijk logisch is volgens mij… ze is mijn beste vriendin. We gaan terug de zaal in en zetten ons aan het tafeltje bij Georg, Gustav en Bill. ‘Waar is Tom?’ vraag ik? ‘Hij is op zoek naar jou.’ Fluistert Tom in mijn oor, terwijl hij achter mij staat. Er is geen plaats meer, dus laat ik Tom zitten en ga ik op zijn knie zitten. Het is 4u30, het volk begint goed weg te stromen. We gaan nog even allemaal samen dansen en tegen 6uur is iedereen weg. We ruimen de boel nog even op en tegen 7uur gaan we weg. ‘Slapen jullie weer bij ons?’ ‘Ja, dat is goed.’ glimlach ik. In de limousine wordt er nog heel wat afgelachen, maar iedereen is toch moe en iedereen zal blij zijn als ze in hun bed liggen, ook ik, naast Tom. Een zin van een liedje blijft al de hele tijd in mijn hoofd rondhangen. ‘You’re the harmony to the melody, that’s echoing inside my head.’ Tom zit nog vol energie en draagt me naar binnen, maar vanaf we in ons bed liggen, valt hij als een blok in slaap. Ik fluister ‘you’re the harmony to the melody that’s echoing inside my head’ en draai me om.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.