FanFic.nl

Teenage Wasteland [TC]

13.

Bill
Zonlicht en warme lippen op mijn oor maken me wakker. Ik kreun en krimp onbewust in elkaar als de slaap begint te wijken.
‘Wakker worden, het is al na één uur in de middag,’ fluistert Tom.
‘En sinds wanneer is dat een reden om op te staan?’ pers ik uit mijn keel.
‘Sinds dat ik zoveel mogelijk tijd met jou wil doorbrengen, wat dubbel zo leuk is als we allebei wakker zijn.’ Daar kan ik niet tegenop en ik draai me op mijn andere zij, knuffel mezelf tegen zijn borst aan en open moeizaam mijn ogen. De perfecte omlijsting van zijn lippen bevindt zich op een paar centimeter van mijn gezicht. Ik rek mijn nek een beetje en plant een kus precies in het midden.
‘Goeiemorgen,’ geeuw ik moeizaam en sla mijn nog steeds slaperige armen om zijn middel, trek hem dan als een knuffel tegen me aan.
‘Jij bent schattig als je wakker wordt,’ gniffelt hij en aait me over mijn haar.
‘Ik ben altijd schattig,’ mompel ik terug en besluit impulsief dat ik een zoen op zijn linkertepel wil geven. Dat doe ik dan maar. Tom huivert zacht en gaat wat beter liggen.
‘Nog?’ bedelt hij. Zijn hand streelt mijn rug, de eelt op zijn vingers kriebelt. Ik draai me op mijn buik en kruip op mijn ellebogen in een betere positie. Met getuite lippen geef ik een zacht kusje op beide tepels. Zijn mond gaat een klein stukje open en zijn buik golft als hij zwaarder begint te ademen. Als ik daarbij met tien vingertoppen over zijn ribben begin te zweven, wordt het ademen hijgen.
‘Stop, stop, stop.’ Hij grijpt mijn handen en opent zijn ogen. ‘Georg en Gustav liggen hiernaast, en als ik hen wakker kreun gaan ze zich vragen stellen.’
Glad vergeten, Georg en Gustav slapen in Toms kamer. Ze zijn gisteren na de Singstar-met-pizza iets te lang blijven plakken en Tom haalde steeds meer bier... Uiteindelijk besloot Georg, nadat hij ondervond dat hij niet eens meer zijn eigen veters kon knopen zonder uit de zetel te rollen, wijselijk om niet meer achter het stuur te kruipen en bleven ze slapen. We hebben geen logeerkamer, maar Tom en ik hebben allebei een kingsize bed, dus gaf Tom moedig zijn kamer aan zijn twee bezopen vrienden en ging bij zijn broer slapen. Geweldig excuus of ligt het aan mij?
‘Die slapen hun roes uit, het huis zou kunnen instorten zonder dat ze het merken,’ fluister ik terug. Ik kruip bovenop hem tot onze navels elkaar raken. Mijn ellebogen steunen naast zijn hoofd en ik kijk op hem neer.
‘Dus wat nu?’ vraagt Tom met onschuldige oogjes.
‘Ja, wat nu...’ Ik buig voorover, streel onze neuzen langs elkaar. Onze adem kust al bijna, de huid van onze borst zuigt zich aan elkaar vast, ik sluit mijn ogen als ik zijn lippen voel...
De krakende plank voor mijn deur is onze redding, dat geeft ons een halve seconde de tijd. Tom reageert het snelst en katapulteert me van zich af, terug op mijn kant van het bed. Ik knijp mijn ogen dicht en doe snel alsof ik slaap als de deur opengaat, ik weet dat het op mijn gezicht te lezen is als ik iets heb uitgehaald.
‘Goeiemorgen, sorry als ik jullie wakker heb gemaakt, maar hebben jullie aspirine?’ vraagt de grafstem van Gustav.
‘In het badkamerkastje, en anders in de keuken ergens,’ antwoordt Tom. Hij klinkt kalm maar ik weet dat zijn hartslag momenteel even hard suist als de mijne.
‘Oké, bedankt. Georg is ook al op trouwens, hij is vannacht twee keer gaan kotsen en het is een beetje aan hem te zien. Geen zorgen, alles in het toilet, ik ben al gaan checken.’
‘Fijn, wij komen zo ook,’ mompel ik nog steeds met mijn ogen dicht. Ik hoor de deur sluiten en Tom en ik ademen tegelijk opgelucht uit.
‘Dat was te nipt om grappig te zijn,’ fluistert Tom. Ik knik terug. Gustav Schäfer, professionele buzzkill!

In de keuken, net klaar met ontbijten. Gustavs haar staat recht overeind, Georg kan gaan solliciteren bij The Addams Family. Ik weet dat ik er niet veel beter uitzie, maar mijn ego verbiedt me daaraan te denken. De tafel staat vol vuile borden, pannen, glazen en de resten van gisterenavond. Kater of niet, honger hebben we altijd. Ik zucht diep en leg mijn hoofd op tafel, met dat opruimen zijn we minstens een uurtje zoet.
‘Wel, dan beginnen we maar met de afwas, zeker?’ Gustav staat op, duwt zijn stoel onder tafel en sleurt een halfcomateuze bassist met zich mee.
‘Komaan Georgje, op de voetjes,’ mompelt hij en geeft hem een paar stevige porren.
‘Laat me,’ gromt hij en haalt halfslachtig uit.
‘Hèhè, een teken van leven. Komaan zuiplap, opruimen. Jullie twee ook.’ Met gezonde tegenzin begin ik servies in de vaatwasser te stapelen. Pas wanneer er geen theelepel meer bij kan, klapt Tom de hele boel dicht en schakelt hem in. Er staat echter nog een aanzienlijke berg naar ons te grijnzen op het aanrecht.
‘Wat doen we daarmee?’ wijst Tom.
‘Met de hand, zeker?’ zegt Gustav schouderophalend.
‘Moet dat?’ kreun ik, maar neem na een weinig subtiele blik van Gustav toch maar een handdoek uit de kast. ‘Best, maar dan wel met de radio aan, anders word ik gek.’ Ik geef de radio een tik, draai het volume lekker ver open en spuit een flinke geut afwasmiddel bij het warme water dat Gustav in de gootsteen laat lopen.
Georg en Tom brengen de afwas uit de woonkamer mee en gaan daarna de lege pizzadozen opruimen, Gustav wast af en ik droog. Ik zing of fluit mee met elk liedje dat ik ken, en Gustav spat zeepsop naar me als het te vals gaat.
Net wanneer Tom en Georg in de keuken komen meehelpen, spuwt de radio een bekende intro uit. Dirty Little Secret van The All-American Rejects. Tom en ik kijken elkaar aan en schieten tegelijk in de lach.

Let me know that I've done wrong
When I've known this all along
I go around a time or two
Just to waste my time with you

Tell me all that you've thrown away
Find out games you don't wanna play
You are the only one that needs to know

‘Mogen we mee lachen?’ vraagt Georg langs zijn neus weg terwijl hij de schone borden in de kast stapelt.
‘Da’s een insider,’ gniffelt Tom en ik bijt op mijn tong om het niet uit te proesten.

I'll keep you my dirty little secret
(Dirty little secret)
Don't tell anyone or you'll be just another regret
(Just another regret, hope that you can keep it)
My dirty little secret

Ik loop terug naar mijn plaats bij het aanrecht, maar Tom blokkeert de weg, spiedt in het rond en drukt een zoen op mijn mond. Ik schrik, dan moet ik lachen. Niemand heeft wat gezien. Tom knipoogt en streelt in het passeren onopvallend langs mijn rug. Ik geef het toe, dit is zo spannend dat het leuk is.

Who has to know
When we live such fragile lives
It's the best way we survive
I go around a time or two
Just to waste my time with you

Tell me all that you've thrown away
Find out games you don't wanna play
You are the only one that needs to know

Tom reik naar de kast om een handdoek te pakken. Ik zie mijn kans en plant een zoen op zijn wang, zo dicht bij zijn mond dat ik even zijn piercing voel.

I'll keep you my dirty little secret
(Dirty little secret)
Don't tell anyone or you'll be just another regret
(Just another regret, hope that you can keep it)
My dirty little secret

Georg trekt Gustavs aandacht door bijna een glas tegen de grond te keilen en Tom maakt van de afleiding gebruik om zijn tong even langs de mijne te laten flitsen.

Who has to know
The way she feels inside (inside)
Those thoughts I can't deny (deny)
These sleeping thoughts won't lie (won't lie)
And all I've tried to hide
It's eating me apart
Trace this life out

I'll keep you my dirty little secret
(Dirty little secret)
Don't tell anyone or you'll be just another regret
(Just another regret)

Ik loop achter Tom aan om het aanrecht heen en grijp uit het zicht zijn kont vast. Hij schrikt, maar maakt geen geluid.

I'll keep you my dirty little secret
(Dirty little secret)
Don't tell anyone or you'll be just another regret
(Just another regret, hope that you can keep it)
My dirty little secret
Dirty little secret
Dirty little secret

‘We zijn zo goed als klaar. Tom, is de woonkamer in orde?’ vraagt Gustav terwijl hij zijn handen afdroogt.
‘Moment, even kijken!’ Hij verdwijnt door de deur en grijpt mij in het passeren stiekem bij een punt van mijn t-shirt. Eenmaal de hoek om duwt hij me hard tegen de muur en perst zijn lippen tegen de mijne. Onze handen glippen onder elkaars shirts en ik kan het niet laten van even te grijnzen als ik zijn vingers voel.

Who has to know
Who has to know

Reacties: