FanFic.nl

Zusje van... [AFGEWERKT]

|19|

Tom
Het voelt verschrikkelijk goed om hier nu met Lies te lopen, zo in stilte in het grote Amerika. Niemand kan onze liefde zien maar ze is er zeker en vast. Ik voel ze, Lies voelt ze en dat is het belangrijkste. Ik voel de liefde die ik nog nooit voor iemand anders gevoeld heb. Weet je hoe het voelt? Het gevoel om van iemand te houden en dat voor de rest van je leven te doen? Dat voel ik, diep in mijn en ik denk dat dat gevoel nooit meer weggaat. Dat hoop ik toch, ik wil Lies voor altijd bij me hebben, haar nooit meer laten gaan maar ja, er loopt nog een Gustav Schäfer rond die zijn zusje liever in de armen van iemand anders ziet liggen dan in de mijne. Gelukkig denkt Lies er niet zo over. “Oh my god!”� hoor ik plots iemand gillen. Geschrokken draai ik mijn hoofd in de richting van het gegil. Hoe kon ik het raden, fans. Kan een mens nu niet rustig met zijn vriendin een wandeling maken? Nee, zeker. “Sorry.”� fluister ik in Lies haar oor en loop naar de 2 meisjes die trillend voor mijn neus staan. “Sorry meisje, maar ik zou graag even met Lies alleen zijn dus zouden jullie willen weggaan?”� vraag ik zo vriendelijk mogelijk. Even kijken ze Lies arrogant aan maar zeggen dan dat ze me mijn geluk gunnen, ook al hoor ik dat ze het maar half menen. Ik loop terug naar Lies die geduldig op me staat te wachten. “Echt waar sorry.”� verontschuldig ik me voor de zoveelste keer. “Het is oké.”� glimlacht ze. “Dat zei ik toch al.”� Lachend sla ik mijn armen om haar heen en druk haar zo dicht mogelijk tegen me aan. Ik wil hier echt zo lang blijven staan, gewoon Lies en ik en niemand anders. Ik weet dat dat niet gaat omdat ik een bekende kop heb maar ik ben blij dat Lies mijn beroemdheid accepteert.
Lies
Tom is echt zo grappig wanneer hij denkt dat ik het erg vind dat hij met zijn fans omgaat. Soms kan ik het wel vervelend vinden maar nu had ik het wel verwacht. Tom loopt in zijn megakleren over straat zonder enige vorm van vermomming en mij kennen ze ondertussen ook al. Nu besef ik hoe moeilijk het kan zijn om beroemd te zijn. Ik dacht altijd dat het leuk zou zijn om beroemd te zijn maar blijkbaar is de realiteit totaal anders. Altijd herkend worden op straat, nooit rustig kunnen shoppen. Verschrikkelijk. “Lies,”� Plots staat Tom stil en neemt mijn handen vast, “ik wil je even iets zeggen.”� Ik knik en kijk hem afwachtend aan. “Misschien stuurt Gustav je wel degelijk terug naar Duitsland en moet ik hier blijven. Ik wil dat je weet dat ik op je wacht en dat ik niets liever wil dan met je meegaan. Ik beloof dat ik geen enkel meisje zal aanraken, als je het wil zal ik zelfs naar geen enkel meisje kijken. Ik zal er naar uitkijken om terug te gaan naar Duitsland en dan vooral naar jou. Ik weet dat ik bekend sta als een player maar…ik heb echt het gevoel dat dit…voor altijd kan zijn.”� Dat laatste zegt hij zo stil dat ik het bijna niet hoor maar ik heb elk woord verstaan en het raakte me echt. Ik had nooit verwacht dat Tom zo trouw zou zijn. Ik voel hoe tranen zich in mijn ooghoeken vormen maar voor ze over mijn wangen stromen vlieg ik Tom rond zijn hals. “Je bent verschrikkelijk lief.”� fluister ik in zijn T-shirt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.