Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Seventeen Forever. » Deel 5.
Seventeen Forever.
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
7 juni 2009 - 17:03
Aantal woorden:
748
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
286
Deel 5.
-S.Envy.
Samen met Edward sta ik in het bos aan de rand van een open plek. ‘Niet schrikken als we in de zon komen oké?’ vraagt hij met een bedrukt gezicht. ‘Heb ik een keus?!’vraagt ik kwaad maar toch nieuwsgierig. ‘Nee.’ Zegt hij met een scheve lach. ‘Ben je klaar?’vraagt hij. Ik knik ik stap samen met hem de open plek in er gebeurt niets bijzonder op het eerste gezicht. Ik draai me om naar Edward om te vragen waarom ik niet moest schrikken maar dan pas zie ik hoe zijn huid schittert. ‘Komt dat door.’ Zeg ik stomverbaasd. ‘Jij hebt het ook.’ Zegt hij. Ik hef mijn hand op en zie hoe hij schittert niet zo hard als die van Edward. ‘Hoe?’vraag ik. Edward die ondertussen gaan zitten is klopt naast zich, ik ga naast hem zitten en wacht af. ‘Vampieren kunnen niet in de zon komen daarom komen ze ook alleen voor in het noorden van Amerika en niet ergens anders. Als we in de zon komen begint onze huid te schitteren bij de een wat harder als bij de anderen maar dat hangt af van hoe oud je bent in vampierjaren.’ Hij neemt een pauze. ‘Dus ik ben wel degelijk een vampier?’ vraag ik verbaast met enkele droefheid in mijn stem. Hij knikt. ‘Wil je me nog wat vertellen?’vraag ik. ‘Vampieren bestaan al sinds de middeleeuwen, eens je gebeten bent ga je dood behalve als je een uitverkorenen bent of als je stervend bent en geen familie meer hebt. Vampieren sterven niet behalve als ze worden gebeten door een andere vampier, ze eten nooit, slapen nooit, komen niet in de zon als er mensen in de buurt zijn.’ Zegt Edward. ‘Dus ik ben een uitverkorenen zoals Carlisle zei? ’vraag ik. ‘Inderdaad.’ Zegt hij. ‘En we eten niet wat doen we dan wel als we honger hebben?’vraag ik. ‘Bloed drinken.’ Zegt Edward doodgewoon. ‘Ow ja dat is waar.’ Zeg ik. ‘Het is heel moeilijk in het begin omdat de drang naar bloed groot is vooral als er mensen in de buurt zijn dus je moet je leren beheersen.’ Zegt Edward. Ik zucht eens. ‘Het komt allemaal goed, Emmet en Jasper zijn gaan jagen nu ze nemen genoeg drinken voor je mee zodat je, je op school kan beheersen.’ Zegt hij. ‘Misschien heb jij wel de speciale gave om je te kunnen beheersen.’ Zegt hij al lachend. ‘Gave?’vraag ik verbaast. ‘Ja, sommige vampieren hebben extra gaven zoals ik, ik kan gedachten lezen en Alice kan in de toekomst zien en Jasper die kan de sfeer beïnvloeden die zich in een kamer af speelt.’ Zegt hij. ‘Maar ik kan er ook geen hebben?’vraag ik. Hij knikt. ‘Wat is er met mijn familie gebeurt?’vraag ik na een tijdje. ‘Als je uitverkorenen bent dan moet die haar/zijn familie dood gaan, want anders dan loopt het niet goed af.’ Zegt Edward stil. Ik voel hoe hij met me inzit. ‘Hebben jullie?’ vraag ik. ‘Nee, ze hebben het zelf gedaan, jeweetwel Jasper zijn sfeer kan ook gemoedstoestanden opwekken zoals zelfmoord.’ Zegt hij. Ik knik en voel hoe een traan over mijn wang loopt. ‘Het komt goed je hebt ons nu.’ Zegt hij. ‘Wil je me een knuffel geven?’vraag ik. Ik zie hem verbaast kijken maar dan na een paar seconden slaagt hij zijn armen om me heen. ‘Dank je.’ Zeg ik zacht. ‘We moeten maar eens gaan.’ Zegt hij. Ik knik en sta op ik klop mijn spijkerbroek af en stap naar de rand. ‘Nog iets.’ Zegt Edward. Ik draai me om en kijk hem vragend aan. ‘Vampieren kunnen rennen maar dan ook echt rennen.’ Zegt hij. ‘Gewoon denken naar waar je moet en beginnen rennen heel hard dan komt het vanzelf.’ Zegt hij. Hij komt naast me staan ‘Klaar?’vraagt hij. Ik knik ik concentreer me en begin te rennen achter Edward aan, de bomen vliegen voorbij,mijn ademhaling blijft constant het is magie. In een paar minuten zijn we bij het huis. Als we binnen staan, lopen we naar de woonkamer waar iedereen zit. ‘Daar zijn jullie.’ Zegt Carlisle. ‘Gaat het al wat met je?’vraagt een vrouw. ‘Ja dank je.’ Zeg ik. ‘Ik ben Esmé, de vrouw van Carlisle en nu ook jouw moeder.’ Zegt ze. Ik lach eens. ‘Dat zijn Alice,Emmet, Rosalie en Jasper.’ Zegt ze. Ik lach eens en richt me dan op Edward. ‘Dus ik ben een Cullen nu?’vraag ik. ‘Ja en nee, je draagt nog steeds de naam Taylor maar je bent wel lid van de familie.’ Zegt Carlisle.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.