FanFic.nl

Bonnie & Clyde

Hoofdstuk 2

Enkele straten verderop opent Carlos Marí­n de voordeur en laat zijn vrouw Maria binnen. Maria vliegt Carlos om de nek als ze de deur maar goed en wel dicht hebben.
“Het is ons weer gelukt”� roept ze blij uit. “Kom laten we gauw kijken hoeveel geld we hebben meegekregen.”� Carlos kust haar en loopt met haar de woonkamer in. Hij drukt een kus op haar voorhoofd en maakt zich van haar los.
“Zo eens even zien wat voor moois de centrale volksbank voor ons in petto had”� zegt hij één van de tassen openmakend. Hij grijnst.
“Lieverd we hebben volle bak als je het mij vraagt. Doe die andere tas eens open.”�
Maria doet het en ziet dat daar nog wel meer geld in zit dan in de eerste tas.
“Lieverd we zijn rijk. Nu hoeven we voorlopig niet meer te werken.”� Carlos trekt haar tegen zich aan en kijkt diep in haar grijsgroene ogen.
“Je hebt helemaal gelijk, schat. We kunnen het rustig aan doen voorlopig. “ Hij trekt zijn masker uit zijn jaszak en legt het weer in de kast. “Waar is de jouwe?”�
“Hier”� roept ze hem haar pruik en masker toegooiend. Het geld hebben ze in hun kluis gestopt. Carlos gaat zitten en trekt Maria op zijn schoot. Hij kust haar teder en begint haar blouse open te knopen. “Carlos toch niet hier op de bank”� roept ze quasi geschrokken uit. Hij grijnst en tilt haar op om haar vervolgens naar hun echtelijke slaapkamer te dragen.
“Wat houd ik toch veel van haar”� denkt hij bij zichzelf. Ze delen al drie jaar lief en leed. Ze doen werkelijk alles samen. Toen ze pas getrouwd waren, hadden ze maar weinig geld om van rond te komen. Maria had een slecht betaalde baan als serveerster in een restaurant waar hij in de afwas keuken een handje toe stak. Na verloop van tijd begonnen ze te fantaseren.
“Wat als we eens heel veel geld hadden.”� Zo was het eigenlijk gekomen.
“We beginnen klein “ had hij haar toen voorgesteld. Het begon met een kruidenierszaak in een klein gehucht. Later schroomde het tweetal er niet voor om iets groters zoals een bank te overvallen. Het principe is eenvoudig. Je wacht totdat je weet dat er veel geld te halen is en slaat dan je slag.
“Clyde ik dacht dat jij andere plannen had? Waar zit je met je gedachten.”� Hij kijkt haar verliefd aan. “Mijn allerliefste Bonnie, ik ben er al. Maar laat alsjeblieft onze werknamen achterwegen. ”� Hij gaat verder waar hij beneden gestopt was. Hij kust haar teder en trekt ondertussen haar kleren uit. Hij intensiveert zijn kus. Maria klemt zich aan hem vast en geniet van zijn strelingen.
“Jij maakt mij compleet gek”� gromt ze tussen twee hartstochtelijk kussen door. Carlos kijkt verbaast.
“Wil je hebben dat ik stop?”� vraagt hij plagend. Ze schudt haar hoofd.
“Natuurlijk niet, en plaag me niet zo.”� Ze trekt ongeduldig zijn hemd uit en gaat opzoek naar zijn gevoelige plekje in zijn zij.
“Moet ik stoppen?”� plaagt ze hem nu. Hij snoert haar mond met een kus en neem de leiding weer van haar over. Samen bereiken ze, enige tijd later hun gezamenlijke hoogtepunt om vervolgens uitgeput tegen elkaar aan te blijven liggen.


Ondertussen zijn Seb, David en Urs terug op het bureau. De compositie tekeningen van het boevenstel hangen al maanden op Sebs kantoor. Aandachtig kijkt hij erna. Ergens komen ze hem bekend van voor. Maar hij weet niet waarvan. Urs blijft vragen stellen over het tweetal.
“Is het een stel?”� vraagt Urs.
“Ik denk het wel”� zegt Seb. “Ze zijn heel erg goed op elkaar ingespeeld.”� Urs denkt hardop na.
“En ze zitten altijd in de regio Rome.”� David klopt hem op de schouder.
“Goed denkwerk jochie”� zegt hij lachend. “Iedereen is bang voor ze, dat is wel duidelijk.”� Urs kijkt hem verbaast aan.
“Nou die mevrouw Sanders stond er anders wel mee te lachen. Misschien hoort zij er wel bij”� gaat Urs enthousiast verder.
“Urs over wie heb jij het? Die vrouw waarvan jij het verslag hebt gemaakt?”� vraagt Seb.
“Ja, Ginevra Sanders. Hier chef zijn mijn aantekeningen. Moeten wij haar vragen naar het politiebureau te komen?”� Seb strijkt met zijn hand door zijn haren en kijkt David boos aan.
“Miller jij zou op hem oppassen. Nu blijkt hij een aanwijzing te hebben waar we niet verder op in zijn kunnen gaan.”�
“Nou jij hebt hem anders wel de opdracht gegeven die dame te ondervragen”� moppert David.
“Maar chef ik heb haar adres genoteerd. We kunnen er zo naar toe. Hier zijn mijn aantekeningen”� probeert Urs weer en geeft Seb zijn kladblok met aantekeningen. Seb laat zijn ogen over het papier gaan.
“Ik geloof dat wij, die dame maar eens uitnodigen voor een gesprekje”� zegt hij dan diep zuchtend.
“David rij even met Urs naar dit adres en vraag mevrouw zo vriendelijk wil zijn om met jullie mee naar bureau te komen.
“ Zeker, Seb. Komt voor elkaar”� zegt David, Urs voor zich uitduwend.
“Heb ik iets verkeerd gedaan?”� vraagt Urs, als ze eenmaal in de auto zitten.
“Nee joh, trek het je niet aan. Hij bedoelt het niet zo maar er is veel te doen om dat tweetal. We zitten als met 20 mensen op de zaak en ze zijn ons telkens te slim af.”� Urs knikt ten teken dat hij het snapt. Eenmaal in de La Vitorra is nummer twaaf snel gevonden. Ze bellen aan en wachten rustig af. Na een poosje wordt de deur opengedaan door een dame in duster.
“Mevrouw, ik ben inspecteur Miller en ik had nog een paar vraagje over de bankoverval, vanmorgen. Mijn collega dhr. Bühler heeft u vanmorgen even gesproken, maar het verhoor was nog niet compleet”� legt David uit. De dame kijkt verbaast van David naar Urs die zich geen houding weet te geven. Verlegen kijkt hij naar mooie dame met haar chocolade bruine ogen, die hem vanmorgen al waren opgevallen.
“Ik schijn iets vergeten te zijn”� zegt hij verontschuldigend. David bemoeit zich er maar even mee en vraagt of het schikt dat ze nog even mee komt naar het politiebureau.
“Heren, ik wilde net mijn schoonheidslaapje doen. Kan het niet wachten?”� Urs twijfelt als hij haar aankijkt maar David is onverbiddelijk.
“Mevrouw alstublieft, het is heel belangrijk.”� Ze zucht en laat de heren binnen en vraagt hen te wachten tot ze zich heeft omgekleed. Urs en David zitten al een half uur te wachten als Urs begint te grijnzen.
“Ze is misschien ontsnapt door de achterdeur”� zegt hij. David ontploft bijna. Er doemt een vluchtscenario op in zijn hoofd.
“Geen geintjes makker. Kom mee we gaan haar zoeken.”� Systematisch lopen ze door het huis. Boven aangekomen doen beide een deur open. David, die van de badkamer en Urs, die van de slaapkamer, waar mevrouw Sanders in haar ondergoed voor de kast staat. Urs weet niet wat hij moet zeggen. Met een sorry en een rood hoofd sluit hij de deur gauw. David kijkt hem boos aan.
“Hoe kun je?”� moppert hij. Urs laat het over zich heen komen en kijkt David met dromerige ogen aan.
“Ja, Urs wat is er?”�
“Ze is zo mooi”� zucht Urs dromerig.
“Naar onder met jou, je lijkt wel een verliefde schooljongen.”� Urs is helemaal onderste boven van de mooie brunette. Hij laat zich gewillig van David naar onder dirigeren.
Een kleine vijf minuten later is ze eindelijk klaar en vertrekken de heren met haar naar het bureau, waar Seb op hen wacht.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.