FanFic.nl

Bonnie & Clyde

Hoofdstuk 4

David kijkt op zijn horloge.
“Seb ik ben weg, als jij mij niet meer nodig hebt.”� Seb kijkt hem verbaast aan.
“Is het al zo laat? Ga maar David, ik wacht nog even op Urs en dan ga ik ook.”� David was Urs bijna vergeten.
“Is hij dan nog niet terug?”� vraagt hij verbaast. Seb schudt zijn hoofd.
“Misschien had ik jou mevrouw Sanders naar huis moeten laten brengen”� zegt hij bedenkelijk.
“Kom op Seb. Urs mag dan wel een chaoot zijn maar hij kan best een dame thuis brengen.”�
“Heb jij niet gezien hoe de vonken tussen die twee oversprongen? vraagt Seb verwondert. David denkt na.
“Toen we haar zochten, toen ze zo lang weg bleef, deed Urs de slaapkamer open waar zij in ondergoed voor de kast stond. Ik heb hem naar onder gedirigeerd en gezegd dat hij zich gedroeg als een verliefde schooljongen.”�
“Jij hebt het dus ook gezien. We moeten hem maar in de gaten houden, zodat hij geen domme dingen gaat doen”� zegt Seb. David knikt.
“Dan ben ik nu naar huis. Fijne avond en tot morgen”� zegt David.
“Doe de groeten aan Natalia”� roept Seb hem nog na. Hij neemt nog een kopje koffie en bestudeert de gegevens met betrekking tot de overval vandaag. Hij is politieman in hart en nieren. Nadat zijn ouders gestorven zijn heeft hij een wijngoed geërfd. Hij is enig kind en staat er sinds 8 jaar alleen voor. Eigenlijk hoeft hij niet meer te werken maar het politiewerk geeft hem veel voldoening. Dus laat hij zijn personeel het landgoed en wijngaard verzorgen, zodat hij kan doen wat hij het liefste doet. Boeven vangen. Nou ja vangen, met Bonnie en Clyde zit hij nogal in maag. Aan de andere kant verpest zijn baan zijn liefdesleven. Vier jaar geleden was er een vrouw in zijn leven waar hij zielsveel van hield.
“Sofie”� fluistert hij nauwelijks hoorbaar. Zij kon er niet tegen dat hij politiewerk verrichtte. Ze was altijd bang dat er iets met hem gebeurde. Net toen ze verloofd waren, had hij haar duidelijk gemaakt dat zij hem moest nemen zoals hij was. Zij daar in tegen wilde dat Seb koos. Haar of zijn baan als inspecteur. Ze was van mening dat hij ook de kost kon verdienen als wijnboer op het landgoed dat zijn ouders hem hadden achtergelaten. Eigenlijk had ze gelijk maar Seb wilde zich niet onder druk laten zetten. Hij was gewoon op dezelfde voet doorgegaan en zij had het een tijdje aangezien en had toen haar koffers gepakt en vertrokken naar Milaan waar ze nu als modeontwerpster werkte. De deur gaat open en Urs komt binnen. Seb kijkt hem aan en ziet dat er iets niet klopt.
”�Wat is er gebeurt Urs?”� Urs legt de sleutels van de dienstwagen op zijn plek en wil eigenlijk gelijk weer gaan.
“Ik hoor”� gaat Seb verder.
“Niets”� antwoordt Urs naar de grond kijkend.
“Kom jij hier eens zitten, jongeman”� gebiedt hij. Urs gaat zitten en vermijdt daarbij Seb aan te kijken.
“Wat is er gebeurt?”� vraagt Seb opnieuw.
“Ze vroeg mij binnen om iets te drinken”� zegt Urs timide.
“En toen?”� moedigt Seb hem aan. Het blijft een hele tijd stil.
“Urs?”�
“Toen verslikte ik me in mijn drankje en toen klopte zij op mij rug.”� Seb trommelt ongeduldig op de tafel.
“Moet ik alles uit je trekken?”� moppert Seb.
“Ze stelde voor haar te tutoyeren. En toen ineens zoende ze mij. Ik wist niet hoe het kwam maar ik kon niet anders dan haar terug zoenen. Maar ik ben opgestaan en weggegaan.”� Urs kijkt voorzichtig omhoog en kijkt in Sebs bezorgde gezicht.
“Sorry, inspecteur. Dit zal niet meer gebeuren.”�
“Voel jij je tot haar aangetrokken?”� vraagt Seb. Urs knikt en kijkt Seb aan alsof die een pasklare oplossing heeft.
“Doe geen gekke dingen Urs. Ik zal jou voorlopig bij de dame in kwestie weg houden, mochten wij haar nog eens nodig hebben in het kader van het onderzoek.”�
“Kan ik nu gaan?”� vraagt hij timide. Seb denkt even na en komt tot de conclusie dat de dag wel enerverend genoeg is geweest voor hun stagiaire.
“Ga maar Urs, tot morgen.”� Als Urs het bureau heeft verlaten maakt ook Seb dat hij weg komt. Naar een huis waar niemand op hem wacht.

“Natalia, lieverd ik ben thuis”� roept David als hij de voordeur open doet.
“In de keuken David”� hoort hij uit de keuken. Hij loopt de keuken in en kijkt verliefd naar zijn mooie vrouw. Hij kust haar teder.
“Hoe was jouw dag?”� vraagt ze belangstellend.
“Je gelooft het niet maar Bonnie en Clyde hebben weer toegeslagen.”�
“Eerlijk waar?”� vraagt Natalia ademloos. “Hebben jullie nieuwe aanwijzigingen?”� David knuffelt haar en kust haar nek.
“Jij weet heel goed dat ik het met jou niet over de inhoudelijke dingen van een zaak mag hebben”� zegt hij nog dichter tegen zich aantrekkend. Ze kijkt hem lachend aan en er verschijnen ondeugende lichtjes in haar ogen.
“Kijk niet zo ondeugend Natalia. Jij voert iets in jouw schild.”�
“Natuurlijk David, want jij ben klaarblijkelijk vergeten welke dag het vandaag is.”� David denkt even na.
“Het is 1 februari vandaag”� zegt hij dan.
“Dus”� gaat zij verder. David haalt zijn schouders op.
“Ik zou het niet weten, lieve schat”� zegt hij zuchtend. Ze kijkt teleurgesteld aan en duwt hem dan de woonkamer in. Daar staat de eettafel feestelijk gedekt. Hij kijkt haar aan.
“Ik geloof dat ik iets vergeten ben”� mompelt hij.
“Ga maar zitten dan pak ik het voorgerecht”� zegt ze verdrietig.
“Nee, ga jij maar zitten ik haal het voorgerecht wel”� zegt David haar op een stoel drukkend. Hij verdwijnt in de keukenen komt even later binnen met de krabcocktails en zet die galant op de tafel. Hij komt achter haar staan legt zijn handen om haar hals en doet haar een collier om. Haar hand gaat omhoog. Ze kijkt hem aan.
“Je bent het niet vergeten”� fluistert ze. Hij kust haar teder.
“Nooit zal ik vergeten hoe gelukkig jij mij gemaakt hebt door op 1 februari vorig jaar met mij te trouwen.”� Ze kijkt hem met tranen in haar ogen aan. Hij buigt voorover en kust haar teder.
“Ik weet dat het niet gemakkelijk is om met een politieman getrouwd te zijn. Je hebt al een jaar lang elke avond op mij moeten wachten met eten omdat ik zelden kan zeggen hoe laat ik thuis ben.”�
“Geeft niet lieverd. Dat brengt jouw werk met zich mee. En ik heb met mijn winkeltje genoeg om handen om me niet alleen te voelen.”� David knuffelt haar.
“Met jou heb ik werkelijk een lot uit de loterij getroffen”� zegt hij.
“Zullen we eten?”� stelt ze voor.
“Graag.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.