FanFic.nl

Bonnie & Clyde

Hoofdstuk 10

David is doodmoe als hij ’s avond laat thuis komt. Zijn huis is al donker wat betekent dat Natalia al naar bed is gegaan. Het is ook al bijna elf uur. En morgen moet hij ook alweer vroeg op om met Urs samen de patrouille te doen. Verder moet hij bereikbaar zijn elke minuut van de dag omdat die ontvoeringszaak prioriteit nummer één is op dit ogenblik. Zelfs de bankoverval is ongemerkt naar een lage plaats gegaan, valt hem nu in. Snel neem hij een douche en gaat de echtelijke slaapkamer in. Zonder een licht aan te maken schuift hij naast Natalia in bed. Ze slaapt en in het maanlicht ziet hij haar goudblonde haren schitteren. Hij drukt er een kus op en snuift de geur van haar shampoo op. Hij schuift nog wat dichter tegen haar aan en slaat zijn arm om haar middel. Ze wordt wakker en draait zich naar hem om.
“Hé, je bent er al”� fluistert ze.
“Al?”� David moet er om lachen. “Ik ben er maar moet morgen alweer om half zeven present zijn. Natalia grijnst.
“Veel last heb ik niet van jou. Je bent altijd aan het werk. Kan ik nu even met je praten?”� vraagt ze hem door zijn haar woelend.
“Lieverd, voor jou heb ik altijd tijd, dat weet je toch.”� “
David ik ben aan het denken om mijn winkel nog maar voor halve dagen open te houden. Ik kan namelijk een baantje voor 20 uur krijgen bij de Commerciële bank, als kassa medewerkster.”� Gelijk schieten, Bonnie & Clyde door het hoofd van David.
“Waarom een bank schat? Je weet dat die geregeld over vallen worden. Ik geloof niet dat ik rust heb als jij daar gaat werken.”�
“Wat wil je dan dat ik ergens ga schoonmaken?”� Natalia voelt woede in zich opkomen.
“Waarom mag David een gevaarlijke baan hebben en zij niet.”� Al gaat ze er niet vanuit dat de Commericiële bank overvallen zal worden.”�
“Die bank is zelfs voor Bonnie & Clyde en maat te groot”� zegt ze dan hardop.
“Natalia alsjeblieft. Ik snap best dat je wat te doen wilt hebben. Maar je kunt toch ook typiste worden of zo.”�
“Typiste? Ik geloof dat jij niet goed bij je hoofd bent, David. Ik wil een leuke baan en ik ben er maar twintig uur in de week, dus ook maar 50% kans om overvallen te worden.”� David zucht diep en denkt na hoe te reageren.
“Oké jij je zin. Ik zal wel weer een overbezorgde politie inspecteur zijn.”� Ze knuffelt hem haast fijn en kust hem.
“David dit lijkt me echt geweldig om me weer nuttig te maken. Sinds wij getrouwd zijn doe ik ons huishouden en wat werk in de winkel. Maar dat loont zich niet voor hele dagen en het dak komt op mijn kop van tijd tot tijd.”� Hij kust haar terug en houd haar stevig tegen zich aan. Als hij nu morgen niet zo vroeg eruit hoefde zou hij nu de liefde met haar bedrijven. Alsof zij zijn gedachten kan lezen dwalen haar handen al onder zijn pyjama.
“Natalia”�
“Sttt, laat mij maar.”� David wil nergens meer aan denken niet aan zijn werk en ook niet dat hij morgenvroeg alweer uit de veren moet. Hij wil alleen nog maar genieten van zijn lieve vrouw, waar hij intens veel van houd.

“Jij hebt een dochter”� zegt Seb als Sofie weer binnenkomt. Ze knikt. Ondertussen werken haar hersens op volle toeren over wat ze tegen Sebastien zal zeggen. De waarheid of de leugen die ze tot nu toe altijd vertelde als iemand haar vroeg naar Elisa’s vader.
“Ja Seb, ik heb een dochter. Helaas ben ik alleenstaand dus moet zij het doen zonder vader.”�
“Hoe oud is ze?”� vraagt Seb.
“Drie en een half jaar”� antwoordt zij naar waarheid.
“Drie en een half?”� Seb blijft dit zinnetje in zichzelf herhalen. Vier jaar geleden is zij uit zijn leven gegaan. Een zwangerschap duurt 9 maanden wat dus betekent dat ze zwanger was toe ze hem verliet.
“Wie was je man? Ik bedoel de vader van Elisa?”� vraagt hij voorzichtig.
“Dat doet er niet toe hij is er niet meer en ik wil er niet over praten”� zegt ze. Seb kijkt haar aan en ziet dat ze zenuwachtig is.
“Dat vertel ik je later nog wel eens”� zegt ze om nu maar geen antwoord te hoeven geven. Seb knikt.
“Wanneer is je dochter geboren?”� Sofie kijkt hem geschrokken aan.
“Dat doet er niet toe”� antwoordt ze.
“Dat doet er wel toe Sofie. Ik wil weten of jij zwanger was toe je bij mij weg ging”� zegt Seb boos. Sofie staat op en rent overstuur de kamer uit.
“Nee, nee ik mag het hem niet zeggen. Ik kan het hem niet zeggen”� denkt ze vertwijfelt. In de keuken wast ze haar gezicht met wat water. Als ze zich omdraait staat Seb achter haar en neemt haar in zijn armen. Het wordt haar even allemaal teveel en tranen stromen over haar wangen. Als ze enige tijd later gekalmeerd is, legt Seb zijn wijsvinger onder haar kin en dwingt haar, hem aan te kijken.
“Je bent niet bij me weggegaan om dat ik bij de politie werkte hé?”� Ze schudt haar hoofd.
“Je bent weggegaan omdat je zwanger was en dacht dat een kind in een politiegezin geen toekomst had.”� Ze knikt en kijkt hem angstig aan. Haar hele leven ligt ineens compleet op zijn kop. Met haar werk gaat het heel moeilijk en als zij geen geld verdiend kan zij Elisa niet onder houden. En nu staat Seb ineens weer voor haar neus. De man waar ze altijd is van blijven houden. De man, die de vader is van Elisa. Haar argumenten van destijds om bij hem weg te gaan, klinken nu zo onzinnig. Ze heeft hem drie en een half jaar zijn dochter onthouden. Dat vergeeft hij haar nooit.
“Is Elisa mijn dochter?”� vraagt Seb haar geen ogenblik uit het oog verliezend. Tranen stromen over haar wangen.
“Ik… Ik… wilde jou niet lastig vallen met mijn problemen en dacht toen echt dat dit het beste voor ons was. Ik wilde geen blok aan je been zijn. Je moest werken aan je carrière en dat was heel belangrijk voor jou.”�
“Is Elisa mijn dochter?”� herhaalt Seb zijn vraag nu met ingehouden woede. Ze ziet zijn woede en durft niet meer te liegen.
“Ja Seb, Elisa is onze dochter. Hij verstevigt zijn greep om haar en trek haar tegen zich aan. Zijn hart schreeuwt.
“Waarom, waarom?”� Hij is nooit opgehouden van haar te houden. Nooit was er een nieuwe vrouw in zijn leven geweest sinds dien.
“Je moet me wel heel erg haten Sofie dat jij me dit aan doet”� fluistert hij, haar weer aankijkend. Ze schudt haar hoofd.
“Nee, Seb. Ik haat jou niet, ik heb altijd van je gehouden. Toen ik bijna moest bevallen van Elisa heb ik nog eens geprobeerd contact met je op te nemen maar zonder succes. En toe Elisa eenmaal geboren was wilde ik jou niet opzadelen met mijn problemen. Ik moest een oplossing zoeken en werk vinden. Gelukkig heb ik de laatste jaren veel van huis uit kunnen werken maar zoals is al zei, mijn inspiratie is ver te zoeken en ik moet werk afleveren anders kan ik Elisa niet onderhouden.”�
“Ik had verdorie recht om dit te weten.”� Ze knikt en de tranen lopen weer over haar wangen.
“Het is misschien maar goed dat je het nu weet. Ik had dit inderdaad eerder met jou moeten bespreken, maar destijds toen ik ging zaten wij in zeer onrustig water. Ik heb heel veel fouten gemaakt Seb, maar ik heb nooit jou willen kwetsen of pijn doen.”� Seb laat haar los en loopt naar de deur. Als hij zich omdraait ziet Sofie dat er een traan over zijn wang loopt.
“Ik ga nu, maar morgen kom ik terug Sofie. Ik wil hier eerst over nadenken en dan morgen nog eens met je praten.”� Ze knikt alleen maar en laat hem gaan. Als de voordeur van haar flatgebouw in het slot valt, laat ze zich op een stoel zakken en begint weer te huilen. Wat een ellende heeft ze zich weer op de hals gehaald.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.