FanFic.nl

Naamloos...

Hoofdstuk 22

‘Ga weg. Niet aan mijn neus likken,’ zei Tops slaperig en ze deed één oog open. Ze zag wat ze verwachtte te zien; Pluis’ witte buikje. Tops gaapte en duwde Pluis zachtjes van haar voorhoofd. Ze draaide vermoeid haar hoofd om op de klok te kijken. Half zeven pas, maar uit ervaring wist ze dat ze nu niet meer zou kunnen slapen, dus stond ze maar op en kleedde ze zich aan. Met Pluis op haar hoofd liep ze de slaapzaal uit. Tops plofte neer op haar favoriete stoel en keek om zich heen. Er was helemaal niemand in de leerlingenkamer. Geen Tobi, geen Sam en zelfs geen May. Geen May. Raar. May sliep nooit uit. Tobi wel, en Sam zeker. Maar May? Nee. Nooit. Tops voelde plotseling een enorme vlaag van ongerustheid over zich heen stromen - en toen weer wegvloeien, want May kwam de deur door.
‘May! Waar was je?!’
Uit plotselinge blijdschap rende Tops op haar af en knuffelde ze haar.
‘Eh - wat - AU!’
Tops liet May snel los en stapte achteruit.
‘Wat is er is hemelsnaam met je gebeurd?’
May bewoog haar mond even en Tops zag tranen blinken in haar ooghoeken. ‘Mangdrumeemblad,’ mompelde ze zachtjes.
‘Wat?’
‘Langdradig Weekblad.’
‘W(h)at (the f@ck*) is dat nou weer?’
‘Een plant die je vanachter aanvalt en bewusteloos slaat met zijn takjes.’
‘Maar - maar je bent niet - niet bewusteloos!’
May glimlachte even, maar haar ogen lachten niet mee.
‘Nee, weet ik. Professor Stronk zag me en ze kwam me redden.’
Nu was het Tops beurt om te glimlachen, omdat ze professor Stronk even voor zich zag in een superheldenkostuumpje.
‘Maar - maar…’
Tops bekeek May van top tot teen en trok een pijnlijk gezicht. Overal zaten krassen en ze had nu niet alleen verband om haar hand en arm, maar ook om het been. Alsof er niets aan de hand was ging May op de stoel zitten die naast Tops’ stoel stond en ze schonk wat chocolademelk in voor zichzelf. Moe zakte ze wat onderuit en ze staarde in het vuur. Tops ging bezorgd naast haar zitten.
‘Gaat het wel?’
May knikte, maar keek Tops niet aan. Iets in Tops’ hoofd zei dat May loog, maar ze kon het niet over haar hart verkrijgen om het te vragen.

*Ik heb geen idee of ze twintig jaar geleden al WTF zeiden, en of Tops het zou zeggen (vast wel), maar je mag het erbij denken als je dat wil.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.