FanFic.nl

Bianca & Melanie (temporarily)

[Six]

Door de ogen van Bianca

‘Oh my god!’ zegt Melanie verbijsterd tegen me. Zelf ben ik ook meer dan lichtjes verbaasd over de twee nieuwe leerlingen.
‘Vreselijk,’ zeg ik vol afgrijzen terug. We lopen naar de volgende les: aardrijkskunde. Tijdens Duits zitten Mel en ik nooit naast elkaar - dat mag niet meer - dus hebben we ons afgrijzen en onze verbijstering nog niet kunnen bespreken.
‘Hoe kunnen ze ons dit aandoen!’ roep ik uit, terwijl ik de leraar haast van z’n sokken loop. Hij kijkt me nijdig aan, maar ik negeer hem en plof achter in de klas neer. ‘Een mislukte neger en een travestiet! Mag ik even dood?’
‘Ja natuurlijk.’ Mel grijnst. ‘Ik heb hier onze grote vriend de schroevendraaier, daar kan ik je wel mee vermoorden als je wilt. Helaas kan ik je dan niet meer tot leven wekken, dus ik weet niet of dat nu wel zo’n goed idee is.’
Ik kijk haar sarcastisch aan. Mel ook met die schroevendraaier van d’r, ze heeft ’m altijd bij zich. Dan gooi ik dramatisch mijn handen in de lucht. ‘Het is een ramp! Een schande! Waarom moet ons dit nou weer overkomen?’
‘Bianca, doe even rustig,’ zegt Mel lachend. ‘Zo erg zijn ze niet. Die met die dreads is best wel een hottie.’
Wat zegt ze nou? Die verneukte Jamaicaan een hottie? ‘Heb je koorts of zo?’ vraag ik haar met ongeloof in mijn stem. ‘Want de Melanie die ik ken zou zoiets nooit zeggen. Ze zijn niet knap, ze zijn afschuwelijk!’
Dan pas besef ik dat de hele klas me kan horen - ook die stomme nieuwelingen. Maar ja, ik ben en blijf Bianca Schmeling en ik schaam me nergens voor. Ik heb een grote bek en een populariteit waar Madonna een puntje aan kan zuigen.
‘Houd nou even op, joh. Ze vallen vast wel mee,’ probeert Mel me te kalmeren.
‘Nee, ik houd niet op!’ roep ik en wanhopig steek ik mijn handen weer in de lucht. ‘Ben ik hier dan de enige die deze twee daarzo mislukkelingen vind?’ Ik wijs op de nieuwelingen.
Achter me kucht iemand. ‘Mejuffrouw Schmeling, zoudt u deze klas willen verlaten?’
Ik draai me om en kijk de aardrijkskundeleraar ongelovig aan. Dan grijns ik: ‘Met genoegen, meneer.’
Ik sta op en loop naar de deur. Mijn tas hoef ik gelukkig niet meer in te pakken, mijn aardrijkskundeboeken zijn al maanden kwijt. De leraar loopt met me mee en houdt hoffelijk de deur open.
‘Tot de volgende keer,’ zegt hij. Als antwoord stuur ik hem een kwade blik. Dan stap ik parmantig de klas uit en knal de deur keihard dicht - recht in zijn gezicht. En dat rijmt.

In de pauze zit ik bovenop een tafeltje in de kantine en trek chagrijnig stukjes kaas van mijn brood. Mel is naar de wc en Martijn loopt hier ergens rond, maar ik heb hem nog niet gezien.
Dan ontdek ik plotseling de twee nieuwelingen in een hoekje van de kantine. Ze zitten heel dicht op elkaar te praten. De Jamaicaan beweegt zijn handen terwijl hij spreekt en de travestiet speelt met een potlood. Een potlood? Dat is godverdomde eyeliner!
Woedend spring ik op en smijt mijn brood in de prullenbak. Ben ik dan echt de enige die de maatschappij probeert te redden? Ik bedoel: jongens met make-up! Er is iets goed mis op deze school en blijkbaar ben ik de enige die er iets aan wil doen. Nou, dat moet dan maar.
Met grote stappen been ik op de nieuwelingen af. ‘En wat was jij van plan?’ vraag ik met een gemene grijns aan de travestiet. ‘Met eyeliner spelen, hè? Dat is gevaarlijk voor kleine meisjes zoals jij.’
Ik ruk de eyeliner uit zijn handen. De travestiet kijkt me een beetje vaag aan, alsof hij nog niet helemaal doorheeft wat er gebeurt. Ja hoor, denk ik, niet alleen travestiet, nog dom ook.
‘Kijk niet zo!’ snauw ik hem toe. ‘Heb ik iets van je aan of zo? Gelukkig niet zeg! Jézus!’
‘Hé!’ zegt de Jamaicaan dan en trekt de eyeliner weer uit mijn handen. ‘Wat moet jij nou weer? Laat ons gewoon met rust!’
‘Met rust?’ Dramatisch sla ik mijn ogen ten hemel. ‘En dan de maatschappij laten verpauperen zeker! Zometeen lopen we er allemaal bij zoals jullie!’
‘Ja, en dan ben jij de freakshow!’ De travestiet kijkt me kwaad aan en stopt zijn eyeliner in zijn broekzak. Oh nee toch, hij heeft nagellak op!
‘Ik ben nooit een freakshow! Knoop dat in je oren!’ IJzig staar ik hen aan. Dan draai ik me om en loop met klikkende hakken terug naar mijn plaats. Ondertussen zit Melanie daar heel bedaard haar Sultana’s te eten.
‘Bedankt voor je hulp,’ zeg ik kil.
‘Ach, dit had nou ook weer niet gehoeven,’ zegt ze. Ongelovig kijk ik haar aan.
‘Wat?’ vraag ik nog veel killer dan eerst. ‘Ik red de maatschappij en alles wat jij zegt, is: “Ach, dit had nou ook weer niet gehoeven.”� Niet eens...’
Mel valt me in de rede. ‘Ach joh, maak je nou toch niet zo druk. Ze vallen best mee. Tijdens aardrijkskunde heb ik een tijdje met ze gepraat. Ze zijn niet eens zo verkeerd.’
Het is nu officieel: Melanie is gestoord. Met een koude blik staar ik haar aan en zeg met opeengeklemde kaken: ‘Nou, in dat geval mag je wel bij je nieuwe vrienden gaan zitten, ik houd je niet tegen.’
‘Hè, wat? Nee, joh, ze zijn geen vrienden van me!’ Melanie kijkt me geschrokken aan. ‘Ik vind alleen dat je niet zo met ze om moet gaan. Ze hebben jou toch niets misdaan?’
‘Het feit dat ze bestí¡í¡n is al erg genoeg.’ Dan draai ik Melanie demonstratief mijn rug toe en schud mijn haren naar achteren. Dat zal haar leren!

Reacties:

butcherknife zei op 9 juni 2009 - 21:28:
*speciaal voor mij ?*
wiiiiiiiiih
Oke -- het is zielig voor hun
maar best grappig
zoals
"Die verneukte Jamaicaan een hottie? ‘Heb je koorts of zo?’"
dat is grappig ;p
oke n.n
elke dag een nieuw stuk vind ik wel een leuk tempo