FanFic.nl

I am lost frome me life!

dan was het dan....

De deur ging open. En ik keek recht in de ogen van mijn vader. Eerst leek hij verbaast en daarna zag ik zijn blik veranderen naar boos. Kwaad zelfs. En wat doe jij hier? Ik eehm ik eehm. Hoe moest ik dit gaan uit leggen? Ik kon niet zomaar zeggen van ik wil even weten of ik nog welkom thuis ben! Nou: zij mijn vader ongeduldig. Ik keek hem aan. Ik eehm wouw weten of ik nu het vakantie is nog ene keer hier kan komen. Me vader keek me aan en zij toen: wat denk je wel niet? Dat als wij jou wegsturen dat je gewoon kan terugkomen? Dus nee je kan niet terug komen we zijn hartstikke gelukkig zo!! En weetje zelfs als je over ene jaar daar klaar bent hoef je niet terug te komen! En weetje waarom niet? Omdat je ons alleen maar ellende bezorgd!! Dus nu oprotten. Ik schrok de tranen liepen over mijn wangen hoe kon hij? Mijn droom was dus waar. Hey hoor je me niet? Ik zij dat je nu weg moest! En ik kreeg een klap in mijn gezicht nou jah het was meer een vuist. Me vader kwam achter me aan. En dus moest ik wel achteruit lopen. Pets! Dat was er nog een.. nu liep ik sneller naar achter. Ik moest nog harder huilen. Ik wou iets zeggen maar ik wist niet wat. Me vader kwam naar me toe lopen. Ik bleef staan en keek m aan. En zij: okey als u en mama me niet meer wil. Dan wil ik jullie ook niet meer. Maar als ik dan ooit iets van me leven maak, denk dan maar niet dat jullie ook maar iets kunnen krijgen. Of contact met me kunnen krijgen. Met die woorden draaide ik me huilend om en rende de straat uit.

Ik wist niet waarheen. Nou jah wel waarheen ik rende waarheen ik altijd heen ging als ik boos of iets was. Dat was het park. Toen ik in het park aangekomen was. Begon het te regenen. Maar het boeide me niet. Ik ging onder de boom zitten. En huilde nog meer. Ik voelde ook aan mijn wang. Die pijnlijk aanvoelde. En ook aan me neus waar nog bloed zat. Maar het boeide me allemaal niet meer niks boeide me meer. Tessa had gelijk. Ik was niks. En zou ook nooit iets worden. Het begon nog harder te regenen en ik was ondertussen al helemaal nat geworden. Maar jah alles boeide me niet. Wat boeide me eigenlijk nog wel? Me familie niet want die wouw me niet eens. Echte vrienden had ik niet. Jah misschien Laura. Maar die kende ik nog niet zo lang. En veder? School boeide me niet. Eigenlijk was mijn hele leven zinloos geworden… maar er een eind aan maken? Ik was te alf om dat te doen. Ook al zou ik het hele graag willen. Ik wist dat ik te laf was. WAAROM GAAT ALLES ALTIJD FOUT!!!! Schreeuwde ik heel erg hard. Natuurlijk hoorde iemand mij. Want het regende. En jah wie loopt er nou in de regen in het park? Ik stond op. En liep het park weer uit. Ik hoorde niks meer. Nou jah ik hoorde het wel mar ik sloot me voor alles af. Soms botste ik tegen een persoon aan. Maar jah die moesten dan maar niet in de weg lopen. Ik liep langs het skatepark. En zag daar een paar jongens. Ze rookte. Zelf deed ik dat niet. Maar misschien? Nee. Ik liep door. Richting de bushalte. Ik liep er naar toe en zag dat het nog ene half uur duurde voor de volgende bus eraan kwam. Ik liep weer een cafeetje in. En vroeg om wat water. De barman keek me raar aan maar gaf het me toch. Ik dronk het in een slok op en gooide daarna keihard het glas tegen de muur aan, zodat het kapot viel. En waar was dat voor nodig? Vroeg de barman aan mij. Voor dit fucking kut leven antwoorden ik. Ik liep naar de glasscherven, en pakte het op. Ik stopte er eentje in mijn zak. De rest gooide ik weg. Toen liep ik zonder veder nog iets te zeggen het café uit.

Even later zat ik in de bus. In de bus terug naar huis. Tenminste naar het internaat.ik had niet meer gehuild. Maar was nog wel helemaal zeiknat. Ik stapte ergens uit. En besloot veder een taxi te nemen. Ik hielt er al gauw een aan. En zat even later in de taxi. op weg naar het internaat.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.