FanFic.nl

Lost in Neverland

7. Neverland

Yasmine
Ik laat de stang van de mountainbike tegen mijn been rusten terwijl ik even op adem kom. Het is warm, volop zomer en ik beklaag me dat ik die vest aanheb. Met een opgeluchte zucht laat ik de dikke stof van mijn armen glijden en prop de hele boel in mijn rugzak. Gehaast, want ik ben al te laat.
Met stevige halen op de trappers schiet ik verder over het hoofdpad, kijk even over mijn schouder of niemand me ziet, sla dan het weggetje in. Neverland ligt goed verborgen en dat willen we zo houden.
Ik hobbel door de steeds verder oprukkende varens tot bij het gammele huisje en parkeer mijn fiets tegen de zijkant. De paarse van Dorien staat er ook al, aanleunend tegen een felblauwe die ik nog niet eerder gezien heb. Meteen krijg ik een brede grijns op mijn gezicht.
‘Mooi verjaardagscadeau!’ roep ik Elvira al van bij de deur toe.
‘Hij is schitterend, hé?’ zucht ze. ‘Ik denk dat ik verliefd ben.’
‘Trouw ermee, en leef nog lang en gelukkig met al jullie driewielerkindjes,’ doet Dorien droog en diept zonder op te kijken van haar kladblok een in felgekleurd papier verpakt doosje op. ‘Er zijn trouwens nog een paar geschenkjes met jouw naam erop.’
‘Whiiiii!’ Elvira klapt blij in haar handen en laat zich in de zetel vallen. Ik neem plaats aan haar andere zijde zodat de jarige in het midden zit en leg ook een doosje op haar schoot.
‘We hebben ze samen betaald en uitgekozen, want ze horen eigenlijk bij elkaar.’
‘Ja, dus misschien moet je ze tegelijk uitpakken.’ Hoe ze het doet, weet ik niet, maar Elvira heeft blijkbaar een techniek om van beide pakjes tegelijk het papier af te scheuren zonder ze op de grond te keilen. In dat van mij zit een flesje hemelsblauwe inkt, in dat van Dorien een pen met een schacht van donkerblauw glas.
‘Liking it?’
‘Loving it!’ We krijgen allebei een klappende wangzoen en Elvira bergt de spullen met blinkende ogen op. ‘Vandaag ga ik ze nog niet gebruiken. Eerst oefenen.’ En ze slaat Doriens kladblok eindelijk uit haar handen.
‘He!’
‘Kappen, het is aan mij.’ Dorien pruttelt even tegen, maar ze weet best wat de regels van Neverland zijn, ze heeft ze helpen opstellen. Als de schrijver vertelt, dan luistert iedereen. En vandaag is Elvira de schrijver.
‘Buckle up, in deze heb ik al lang zin,’ grijnst ze en kraakt haar vingers. Ze diept een balpen op en vist een schrift van tafel. Ik werp een blik op het eerste woord dat ze neerschrijft. Narnia.
‘Alwéér? Die obsessie van jou is echt niet normaal!’ Dankjewel Dorien, neem me anders de woorden uit de mond. ‘En schrijf jij eigenlijk over de boeken of de films?’ voegt ze eraan toe, doelend op de blonde jongen die Peter Pevensie speelt in de films. Oeh, dangerzone! Elvira gluurt kwaadaardig opzij, balpen zwevend boven het blad.
‘Hadden we commentaar?’ vraagt ze luchtig en ik hou met veel moeite mijn lach in. Dorien steekt haar handen in de lucht.
‘Oké, peace. Mijn excuses. Ga verder.’ Elvira grommelt wat, sluit dan haar ogen en zet de balpen weer op het papier. Ik adem diep in en Neverland sijpelt door me heen.

Reacties: