Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » Zwart gat » Zwanger?!

Zwart gat

9 juni 2009 - 21:13

681

0

174



Zwanger?!

Wanneer ik binnenwandel, stormt Elody op me af.
"Hoe was het, hoe was het?" ratelt ze.
"Het was fantastisch", zwijmel ik.
"Vertel me alles", roept ze en Elody trekt me mee naar boven. Wanneer we op de slaapkamer zijn, vertel ik haar natuurlijk alles. Op het einde van mijn verhaal roept Elody: "Dat was zo romantisch! Je mag gelukkig zijn met hem."
"Dat ben ik ook", antwoord ik.
"Ik zei toch dat het allemaal goed zou komen", zegt Elody. "Het deel met je ouders is opgelost en met Nick ook."
"Alleen dat geval van vrijdag nog", zucht ik.
"Dat komt ook nog wel", antwoordt ze troostend.
"Ik hoop het", zeg ik en ik val in haar armen. Die nacht slaap ik zoooo goed! De volgende dag was net zoals in een droom: hand in hand lopen met Nick door de speelplaats, samen eten in kantine. Maar die droom komt bruut aan zijn eind wanneer ik de volgende dag merk dat ik al een week over tijd ben.
"Anouk!" gil ik.
"Wat is er?" vraagt ze nog halfslapend.
"Ik ben al een week over tijd!" ratel ik.
"Blijf nu eens rustig", zegt Elody. "Wanneer moest je normaal hebben?"
"Vorige week dinsdag", antwoord ik. "En je weet dat ik altijd zeer stipt ben. Ik mag niet zwanger zijn, ik ben nog maar 16!"
"Het is toch nog helemaal niet zeker", sust Elody me.Even ontspan ik me weer, maar ik ben toch niet helemaal gerust. We fietsen naar school en wanneer we daar aankomen, loopt Nick direct naar me toe.
"Oh nee, hij komt", zeg ik.
"Je moet het toch niet zeggen", antwoordt Elody.
"Hij gaat het direct merken aan me", zeg ik.
"Dat kun je op voorhand niet weten", fluistert ze en ze duwt me in de richting van Nick.We begroeten elkaar met een kus, maar natuurlijk merkt Nick meteen dat er iets is.
"Oké, kom maar op", zegt hij.
"Wat bedoel je?" vraag ik schaapachtig.
"Ik voel dat er iets is", antwoordt hij.
"Ik moet je inderdaad iets vertellen", beken ik en we gaan op een bankje zitten.
"Ik ... ik ben ... een beetje ... over tijd", stamel ik.
"Wat!" roept Nick.
"Shhht!"zegt ik. "Niet zo luid."
"Hoe kan je nu zwanger zijn?" vraag hij.
"Het is nog helemaal niet duidelijk of ik wel zwanger ben", antwoord ik.
"En van wie dan wel?" vraag hij ongeduldig.
"Dat weet ik nog helemaal niet", zeg ik.
"Oh, je weet dus helemaal niet met wie je naar bed gaat", vraagt Nick ongelovig.
"Ik ben nog maagd!" maak ik hem duidelijk.
"Hoe kan je dan zwanger zijn?" vraagt hij.
"Je luistert niet hé, het is nog niet duidelijk of ik wel zwanger ben."
"Maar daarnet zei je toch dat je over tijd bent?" vraagt hij niet-begrijpend.
"Daarom ben ik nog niet direct zwanger", zeg ik. Opeens loopt Nick weg en laat me alleen achter. Ik ben verbijstert en blijf op het bankje zitten tot Elody naast me komt zitten.
"Hoe ging het?" vraagt ze.
"Ik wil even alleen zijn", antwoord ik en ik sta op en loop weg. De rest van de dag loop ik er alleen bij en ik denk wat ik verkeerd gezegd kan hebben. 's Avonds durf ik natuurlijk niet aan Nick vragen om samen naar huis te rijden en in het geratel van Elody heb ik nu ook geen zin, dus rijd ik alleen naar huis. Wanneer ik thuiskom, rinkelt mijn gsm.
"Met Esher"
"Hey, het is Max hier"
"Wat is er?"
"Euhm, Nick doet zo raar vandaag en toen ik vroeg waarom antwoordde hij alleen maar dat hij tijd nodig had om iets te verwerken over jou. Wat is er wel gebeurd?"
"Ik weet niet of dat ik dit wel aan de telefoon wil zeggen."
"Ik wil anders wel even langskomen."
"Oké, dat is een goed idee."
Ik leg de telefoon neer en roep naar Elody dat Max langskomt. Ze schreeuwt op haar beurt dat het goed is en een kwartier later staat Max voor de deur. We lopen naar de slaapkamer en daar kijkt Ma me vragend aan. Ik vertel hem alles, van het begin tot het einde en het lucht eigenlijk op. Na mijn verhaal kijkt Max me begrijpend aan en zegt dat ik Nick gewoon wat tijd moet geven om eraan te wennen. Makkelijker gezegd dan gedaan, mijn hele ziel en lijf schreeuwt om hem.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.