FanFic.nl

Zusje van... [AFGEWERKT]

|22|

Lies
“Lies, wakker worden.”� fluistert iemand in mijn oor. In de veronderstelling dat het Tom is, open ik glimlachend mijn ogen maar die glimlach verdwijnt al snel wanneer ik zie dat het Gustav is die me wakker maakt. Kwaad draai ik me om en klamp me aan Tom vast. Die kreunt even, slaat een arm om me heen en slaapt gewoon verder. En dat is ook wat ik ga doen. Ik bepaal zelf wel wanneer ik vertrek, het is toch een privévlucht dus waarom zou ik nu al opstaan? Ik wil dat Tom erbij is als ik vertrek. Zonder van hem afscheid te hebben genomen vertrek ik niet. “Lies, je vliegtuig vertrekt binnen een uur.”� gaat Gustav fluisterend verder. “Dat zal wel.”� antwoord ik schor en druk me nog dichter tegen Tom aan. “Lies?”� kreunt deze slaperig. Ik antwoord niet, ik kan het niet. Anders zou ik gaan huilen en dat wil ik niet maar toch kan ik een traan niet binnenhouden. Ze valt kapot op Tom z’n borst waardoor Tom nu echt wakker is. Slaperig draait hij zich op zijn rug en kijkt me vragend aan. Op een antwoord moet hij niet wachten, hij ziet Gustav meteen staan. “Gustav, laat ons even alleen, wil je.”� zegt hij bot en richt zich dan meteen op mij. “Lies, denk aan wat ik gisteren gezegd heb. Ik kom zo snel mogelijk, ik zal je bellen en mailen en weet ik veel wat nog allemaal.”� Ik knik zachtjes en leg mijn hoofd op zijn schouder. Voorzichtig druk ik een kus op zijn schouder en ga dan over hem heen hangen. “Ik zal wachten.”� fluister ik en laat me met mijn volle gewicht op hem vallen. Tom vouwt zijn armen rond mijn middel en druk verlangend zijn lippen tegen de mijne. De tranen stromen over mijn wangen nu ik eraan denk dat ik morgen niet zo wakker ga worden. Niemand die naast me ligt, niemand die me een goedemorgen kust en niemand die zegt dat hij van mij gedroomd heeft. Niemand die zelfs maar zegt dat hij van me houdt en dat ga ik missen. Natuurlijk ga ik Tom zelf ook missen.
Tom
Van zodra Lies weg is, barst ik in tranen uit. Ik heb me groot gehouden maar ik wou haar echt niet laten gaan. Ze is nog maar de kamer uit en ik mis haar al. Waarschijnlijk is ze nog in het hotel dus eigenlijk kan ik nog naar haar toelopen en haar nog eens goed dicht tegen me aandrukken maar ik kan het niet, ik zou in tranen uitbarsten en haar niet meer willen loslaten. Luid snikkend druk ik mijn hoofd in een kussen. Mijn borst gaat onregelmatig op en neer en ik heb het gevoel dat ik hier elke seconde in elkaar kan stuiken. Nu weet ik wat Lies voelt als ze zo’n aanvalt krijgt, alleen zijn de hare waarschijnlijk veel erger dan hetgeen ik nu meemaak. “Iewl, Georg godverdomme laat me los!”� Geschrokken veer ik recht en spring uit bed. Het kan me niks schelen dat ik in mijn boxer rondloop, dat was de stem van Lies. “LIES?!”� roep ik voor, waarschijnlijk, de hele verdieping. “TOM!”� komt er terug en niet veel later hoor ik een paar voeten over het tapijt lopen. Ik loop naar Lies toe en neem haar in mijn armen. Nu staan we hier alle twee met een onregelmatig op-en-neergaande borst, Lies al erger dan ik. “Georg…wou…pro-…zoe-…”� snikt Lies is schokjes. “Shht, vertel straks maar.”� stel ik haar gerust. “Lies, je vliegtuig vertrekt bijna!”� hoor ik Gustav roepen. “Gustav, alsjeblieft! Je zus heeft het even moeilijk ja!”� roep ik kwaad terug en streel zachtjes door Lies haar zwarte haren. Mijn ademhaling is al naar een normaler tempo gezakt maar Lies heeft bijna het stadium van hyperventilatie bereikt. “Liesje, gaat het?”� vraag ik ongerust. “Hou me vast.”� snikt ze en klampt haar armen rond mijn nek. Ik doe wat me gevraagd word en sla mijn armen stevig rond haar middel, ik zal alles voor haar doen, echt alles! Ik schrik even als Lies begint te trillen maar besef dan dat ze weer een aanval heeft en hou haar nog steviger vast. Woorden zullen wel overbodig zijn.
Na ongeveer 10 minuten is Lies weer rustig. Ik leid haar naar mijn kamer en laat haar daar haar verhaal doen. “Ik wou afscheid nemen van Georg maar…toen ik zijn kamer binnenliep…duwde hij me plots tegen de muur en……en…”� Ze slikt even. “Lies, doe maar rustig. Ik heb alle tijd.”� zeg ik zachtjes en leg een hand op haar schouder. “Hij zoende me.”� fluistert ze bijna onhoorbaar. Ik staar even voor me uit maar spring dan recht, loop mijn kamer uit, naar die van Georg en klop kwaad op zijn deur. “Lies is mijn vriendin ja! Jij moet niet met haar proberen aanpappen, ze wilt je niet! Jij bent de oorzaak van de aanval die ze net kreeg en ik denk niet dat je dat leuk vindt!”� Ik sla hem hard in het gezicht en wil hem nog stampen geven maar ik word tegengehouden. “Tom, hou je in.”� Die zachte stem kan me overtuigen. Iemand anders zou het niet kunnen. “Hij moet met zijn poten van je afblijven.”� Ik sla mijn armen terug om Lies heen en kijk Georg vuil aan. “Nog 1 keer en ik vermorzel je.”� sis ik hem toe en loop dan met Lies terug naar mijn kamer.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.