FanFic.nl

Zusje van... [AFGEWERKT]

|23|

Tom
Ik heb geen idee hoe lang Lies al weg is maar hetgeen ik wel weet, is dat het al veel te lang is. Ik spreek niet over uren maar over weken. Het ging allemaal veel te snel. Lies vertrok voor de tweede keer naar de luchthaven en bleef echt weg Ik had me een hele dag in mijn kamer opgesloten en ben er niet uitgekomen. De tour ging verder en ik deed maar mee, ik kon niet anders. Wat kon ik doen? Lies achterna reizen ging niet, Gustav zou me toch tegengehouden hebben. Natuurlijk praatten we nog met elkaar maar het was niet hetzelfde, dat wisten we allebei. Tegen Georg heb ik geen enkel vriendelijk woord meer gezegd, ook al drongen Bill en Gustav daar op aan. Georg heeft Lies, mijn vriendin, mijn alles, mijn schatje, gezoend, dat kan ik hem niet vergeven. Bill zag natuurlijk dat ik me verschrikkelijk voelde en probeerde me keer op keer op te vrolijken, zonder resultaat.
Nu voel ik me eigenlijk nog verschrikkelijker. Ik heb Lies vandaag al zeker 8 keer proberen bellen maar ze neemt niet op. Ik wou haar vertellen dat we vandaag terug naar Duitsland vliegen maar dat zal er dan weer niet inzitten. Geen Lies in de luchthaven dus. Ik had er zo op gehoopt dat ze er zou zijn. Nu kan ik haar natuurlijk niet bellen want we zitten in het vliegtuig. Mijn koptelefoon staat al de hele reis op mijn hoofd en de liedjes galmen door mijn hoofd. Ze hebben geen betekenis meer, ik weet niet eens naar welk liedje ik nu aan het luisteren ben. Naast me zit Bill die me al de hele tijd iets duidelijk wilt maken maar ik ben te futloos, ik kan mijn koptelefoon niet afzetten. “Tom.”� Bill neemt mijn koptelefoon van mijn hoofd. “Lies is je echt niet vergeten. Daar ben ik zeker van. Denk positief, ze heeft je toch beloofd dat ze op je zou wachten. Lies is een meisje dat haar beloftes houdt. Wedden dat ze op de luchthaven op je staat te wachten?”� Oké, meestal helpt dit maar nu niet. Ik ben er gewoon zeker van dat Lies me vergeten is, ook al zegt Bill het tegenovergestelde. “Bill, ik geloof er niet meer in. Lies heeft allang iemand anders gevonden die mij zeker en vast zal kunnen vervangen.”� Ik gris mijn koptelefoon uit zijn handen en zet hem terug op mijn hoofd. Bill zakt zuchtend onderuit in zijn zetel en staart voor zich uit. Hij weet dat hij me niet zal kunnen overtuigen.
Ik schrik wakker als ik voel dat iemand in mijn schouder knijpt. “Lies?”� is het eerste dat ik zeg maar nee, Lies is er niet, het was Bill die me zegt dat we bijna gaan landen. Zuchtend klik ik de riem toe en wacht bang af tot we veilig en wel uit het vliegtuig kunnen stappen. Ik strompel maar achter de rest en werk me door de horde fans zonder hen een blik te gunnen. Zij kunnen me niet troosten, niemand kan me troosten. Ik loop de luchthaven uit en blijf maar naar de grond staren. Als ik opeens een paar schoenen zie dat ik ken, hef ik verbaasd mijn hoofd op. Dus Bill had toch gelijk.

Reacties: