FanFic.nl

Take Everything, Give Nothing back.

4.

Nog steeds ongelovig laat ik mijn armen weer zakken waarna ik de staldeur van
de merrie open. 'Hey mooie meid' zeg ik tegen de bruine merrie waarna ik haar over
haar hals aai. Ik kniel neer en het zwarte hengstje komt nieuwschierig op mij afgelopen.
Ik steek mijn hand uit en ik voel zijn kleine neusje deze aanraken waarna hij rustig
veder ruikt. Ik aai hem even zacht boven op zijn hoofd. 'je bent een schatje' zeg ik vrolijk waarna ik weer opsta en de stal weer netjes achtere mij sluit.

'weet je al een naam?' vraagt drew terwijl we rustig de fokstallen weer uit lopen. Ik zucht
even en schud mijn hoofd. 'daar ga ik eens rustig over nadenken' zeg ik met een vrolijke
glimlach op mijn gelaat. Nee mijn dag kon nu gewoon niet meer beter. En nu ik toch
wakker was kon ik net zo goed al met de dag beginnen.

Drew geeft me nog een kus voordat hij weer op 1 van de renpaarden stapt. Ik loop
de trap op naar de kantine waar ik achter de bar langsloop en de keuken insla. Ik
smeer daar snel een broodje kaas waarna ik weer terugloop en aan een tafeltje
ga zitten. Ik kijk naar een jonge merrie die aan de longe staat in de binnenbak.

Binnen 5 minuten heb ik het broodje op en sta weer op waarna ik naar beneden
loop. 'Ahh, Mirabella' Bij het horen van de woorden sta ik even stijf stil en keer me
dan richting de persoon achter mij. 'Roderik' zeg ik direct met een sagereinige blik
richting hem. 'Nog steeds het hulpje van stal zie ik?' vraagt hij nonchalant. Ik kon wel barsten van binnen op dit moment en het liefst zou ik hem direct weer uit de stallen trekken. Maar dan kon ik dat lieve veulen ook wel vergeten. 'Ja maar niet voor lang meer'
zeg ik wat nijdig maar redelijk kalm. Roderik lacht schamer waarna hij weer doorloopt. 'we zullen zien mirabella, we zullen zien...' zeg hij nog zacht.

Ik bal mijn handen even tot vuisten. Het liefst wou ik hem zo aan zijn te nette chiletje
terug de stallen uit trekken, hem met een harde schop het terrein af gooien. Maar ik kon
het niet. Roderik Duldenhof was tot nu toe 1 van de beste jockey's hier op stal, en hij
wist maar al te goed welke status de rest had en dacht iedereen onder zich te hebben.
Enkel kon die het van mij nooit verwachten en hij kon wachten op wraak. Ik wist dat als
mijn lieverd oud genoeg was dat ik hem op de baan zou verslaan in de grootste race
van het jaar. En daarnaast zou ik de baanrecord van hem winnen die nu nog op 2.50 Minuten stond.

Ik word uit mijn geweldige wraakplan droom getrokken door een hand die ward hardhandig
op mijn schouder worde gelegd. 'Mira zou je tinkelbel op willen zadelen?' de oude mannenstem herken ik direct waarbij dat oude boeren petje niet kon ontbreken. 'tuurlijk geerard' zeg ik met een kleine zucht. Nog voor dat ik weg kan lopen houd hij me weer tegen. 'Trek je niet te veel aan van Roderik oke? die krijgt zijn tijd nog wel' zeg hij kalm
en knikt eens waarna hij zich omdraait. 'ja, tuurlijk' stamel ik hem een beetje na waarna
ik kort mijn hoofd schud en naar de zadelkamer loop.

Ik pak mijn poetskoffer en het tuig van Tinkelbel, vervolgens loop ik naar haar stal.
'hallo lieverd' zeg ik vrolijk als de merrie haar hoofd over de staldeur steekt. Ik open
de staldeur en geef de merrie eens een flinke knuffel rond haar hals. Tinkelbel was 1
van mijn faforiete paarden hier op stal. Ze was lief en had niks kwaadaardigs in haar
aard. Maar dat maakte haar tegelijkertijd zwak op de baan.

Ik pak het zwarte halster en doe deze op de donkerbruine merrie's haar hoofd. Ik leid
haar uit haar stal en bindt haar vast op de ene vele poetsringen die hier op stal hingen.
Ik pak een paar borstels en poets haar grondig maar snel. Alles moest maar snel, ik wou altijd de tijd nemen. Misschien was ik daarom niet de perfecte jockey. Maar ik zou het laten zien dat ik het kon. Als de donkerbruine vacht van de merrie mooi glanst kijk ik tevreden. De enigste paarden die zo mooi de baan op gingen waren de paarden die ik verzorgt had. Geen wonder dat ik ook de beste groom hier was voor de wedstrijden.

Ik pak de pijpkousen van de merrie en plaats deze rond haar voorbenen. De merrie gooid
haar benen afentoe ophoog als ik ze aanraak. 'oohh Tinkel' zeg ik kalm waarna ik ook
haar springschoenen bevestig rond haar voorbenen. Vervolgens doe ik 2 witte bandages
rond haar achterbenen, en ook hier gaat springschoenen rond haar donkerbruine, bijna zwarte benen. Ik leg het zwarte kleine sjabrakje op haar rug waarna ik het lichte zadel
erop plaats. Ik maak de singels goed vast door ze goed aan te singelen. Ik pak roze
hoofdstel, de enigste van bijna heel de stal. Ik haal de teugels over haar hoofd waarna
ik haar halster afdoe. Direct houd ik mijn ene hand op haar neus waarna ik het bit
voor haar tanden houd. Ze hapt vrolijk naar het bit waarna ik hem zonder moeite in
haar mond schuif en het hoofdstel over haar hoofd schuif. Ik maak de riempjes vast
en pak de teugels in mijn hand. 'Kom tinkelbel' zeg ik waarna ik de merrie meeneem
naar de baan. Drew en Geerart staan al te wachten. 'Ik vraag je elke keer sneller
te zijn maar het lukt je steeds weer niet' zegt geerart wat geergerd over het feit
dat ik wel tijd in de verzorging van het paard stak. 'Ik geef eenmaal om eeen
goede verzorging' zeg ik waarna ik de merrie vasthoud en drew er soepel op
springt. en in het zadel gaat zitten.

Hij leid de merrie naar de hekken toe. Tinkelbel loopt zonder moeite 1 van de
startboxen in. De bel gaat en de hekken schieten open. Tinkelbel gaat bijna
gelijk aan met de hekken weg. Ze was niet snel maar haar sprint was sterk.
Ze gaat de eerste bocht in en ik leun wat op de railing naast geerart en volg de
merrie. 'HOUDT HAAR RECHT!' hoor ik plots naast me. Geerart kijkt geconcentreert
naar drew en de merrie. Ze gaat het rechte stuk over en zet voor de laaste bocht haar
sprint in. Ze gaat echter te schuin door de bocht en je kan haar zien weg glijden. Ik sla
mijn handen voor mijn mond en durf echter niet te kijken. 'DREW' hoor ik naast me
geerart kijkt hoe de merrie zich weer recht trekt en met grote passen de finisch lijn
oversteekt.

Drew komt terug rijden in een drafje met zelf een redelijk geschrokken gezicht. 'Als ik
zeg rechthoude, bedoel ik ook rechthouden' zegt geerart terwijl hij de merrie eens bekijkt. 'Ik trok zowat dat bit door haar mond om haar echt te houden ik hing zowat naast
haar in plaats van boven haar' zegt drew. Gereert bromt wat en geeft het teken om
haar weg te brengen. Ik pak de ene teugel van de merrie vast waarna drew afstijgt.

'ik dacht dat je onderuit ging' zeg ik tegen hem terwijl hij naast mijn zijde meeloopt
de stal binnen. Bij de stal van de merrie haal ik het tuig af en doe ik haar halster om
waarna ik veder loop. 'dat dacht ik ook, ze gleed gewoon weg' drew kraamt het
nog steeds vol verbazing uit. Ik lijd de merrie naar de wasplaats waar ik haar
geheel afspuit en haar zweetdeken opgooi. 'zie je zo thuis wel' zeg ik duidend erop
dat het alweer bijna middagpauze was. Drew knikt en loopt zelf een andere kant op. Ik loop naar de binnenplaats waar ik aansluit achter 1 van de andere paarden en rustig met de merrie begint te stappen tot dat ze geheel droog was. Vervolgens loop ik terug en zet haar in haar stal en haal haar deken af. Ik hang haar halster weer aan de haak en ruim haar deken en tuig netjes op.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.