FanFic.nl

Zwart gat

Zwangerschapstest

Die nacht kan ik niet slapen, de hele nacht woel ik heen en weer. 's Avonds probeerde ik nog een paar keer Nick te bellen, maar hij nam geen enkele keer op. Ik draai me voor de zoveelste keer om en hierdoor schrikt Elody wakker.
"Wat is er?" vraagt ze verward en nog slapend.
"Niets, slaap maar terug", antwoord ik.
"Je denkt aan Nick hé", zegt ze medelevend.
"En aan mijn toekomstig kind", antwoord ik, de tranen staan in mijn ogen.
"Er is nog niets zeker", troost Elody. "Morgen gaan we een zwangerschapstest kopen en dan zul je zien dat er niets aan de hand is."
"Ik hoop het", zucht ik en met de tranen in mijn ogen val ik in slaap in de armen van Eloldy. De volgende morgen ga ik verwachtingsvol naar de badkamer, maar teleurgesteld laat ik al mijn moed zakken. In school probeer ik Nick nog te spreken, maar hij ontwijkt me. Op een keer had ik hem bijna te pakken, maar hij keek me aan met een blik die zei dat ik het niet moest proberen. Na schooltijd fietsen ik en Elody naar de apotheker.
"Goeiemiddag dames," begroet de apotheekster ons vriendelijk, " wat zal het zijn?"
"Een zwangerschapstest alstusblieft", vraag ik verlegen.
"Is die voor één van jullie?" vraagt ze onderzoekend.
"Nee," antwoordt Elody vlug, "het is voor mijn getrouwde nicht."
"Waarom komt zij daar dan niet om?" vraag ze niet-gelovend.
"Omdat...", begint Elody.
"Omdat ze erg ziek is en eigenlijk toch ook wilt weten of dat ze zwanger is", vervolledig ik haar zin.
"Dan is het goed", glimlacht ze, maar haar ogen verraden dat ze ons totaal niet gelooft. We rekenen af en trillend op onze benen verlaten we de zaak.
"Dat was op het nippertje", zucht Elody. We fietsen naar huis en ik gebruik de test, Elody wacht tot ik klaar ben. Opeens geef ik een snerpende gil.
"Wat is er?" vraagt ze.
"Wat wil roze zeggen?" vraag ik , ondanks dat ik het antwoord eigenlijk al weet.
"Roze wil zeggen dat je zwanger bent", zegt Elody zachtjes, hopend dat het totaal geen roze is. Haar hoop verdwijnt wanneer ik lijkbleek uit de badkamer kom. Ik begin te huilen en Elody probeert me wat onhandig te troosten.
"Ik wil niet zwanger zijn!" zeg ik vastberaden.
"We gaan voor de zekerheid toch maar naar de dokter", probeert Elody.
"Ik dacht dat dit onze zekerheid was", antwoord ik.
"Dit is toch niet voor honderd procent correct", verzekert ze me.
"Mag ik even alleen zijn?" vraag ik.
"Tuurlijk", antwoordt ze en ze loopt naar beneden.
"Ik gooi me op het bed en begin opnieuw te huilen. Opeens gaat mijn gsm af, het is Nick.
"Met Esther", zeg ik snikkend.
"Hey, waarom huil je?" vraagt hij bezorgd.
"Niets, waarom bel je eigenlijk?" vraag ik op mijn beurt.
"Ik heb eens nagedacht over je mogelijke zwangerschap", begint hij. "En ik denk dat ik je gewoon moet steunen, want het is sowieso al moeilijk genoeg voor je zonder dat ik er als een klein kind bijloop."
"Ik ben blij dat je er zo over denkt", antwoord ik half lachend half huilend.
"Waarom huil je eigenlijk?" vraagt hij.
"Ik ... euhm....", ik krijg het niet over mijn lippen.
"Wat?" dringt hij aan.
"Ik heb een zwangerschapstest gekocht", zeg ik.
"En", vraagt hij nieuwsgierig.
"Euhm... positief", stamel ik.
"Dat meen je niet!" roept Nick en hij verbreekt de verbinding. Verbijstert staar ik enkele minuten naar mijn gsm, ik schrik wakker door de deurbel.
Even later loopt Nick mijn kamer binnen.
"Je bent gekomen", roep ik blij.
"Ja, natuurlijk" zegt hij lachend. "Vertel me nu eens alles." Ik begin te vertellen over die vrijdagavond, de zwangerschapstest en de dokter.
"Dus je gaat nog naar de dokter", zegt hij.
"Ja", antwoord ik.
"Over die vrijdagavond, kunnen we het later nog hebben", zegt hij. "Die zwangerschap is belangrijker."
"Mogelijke zwangerschap", verbeter ik hem.
"Euhm, zou ik mee mogen naar de dokter?" vraagt hij verlegen. "Ik ben misschien de vader niet enzo, maar ik wil wel voor het kind zorgen."
"Zo lief en natuurlijk mag je mee", verzeker ik hem. "Maar ik weet nog niet of dat ik het kind wel zou willen houden.
"Nee?" vraagt hij verbaasd.
"Ik heb daar nog niet over nagedacht", zeg ik. "Ik ben al een paar dagen aan het flippen omdat ik zwanger ben, ik heb nog niet stilgestaan bij die baby."
"Oké", antwoordt hij.
"Er is wel veel kans dat ik het laat wegnemen", zeg ik.
"Meen je dat?" vraagt hij.
"Ik ben nog maar 16, ik ken de vader totaal niet, stel je voor dat het een freak is en mijn ouders gaan mij zien komen", zeg ik.
"Daar heb je wel een punt", antwoordt hij.
"Vooral dat punt dat ik de vader niet ken is het belangrijkste", zeg ik. "Als dat kind geboren wordt, zal ik steeds aan die avond moeten denken en dat wil ik niet."
"Dat begrijp ik", zegt hij en hij kust me.
"Vergeet niet dat ik van je hou", fluistert hij in m'n oor.
"Hoe zou ik dat kunnen vergeten", zeg ik en we kussen opnieuw totdat Elody binnenvalt en we abrupt stoppen. Nick geeft nog vlug een afscheidskusje en vertrekt. Ik vertel alles aan Elody en dan besluiten we om naar de dokter te gaan. Elody zou dan thuis blijven om mij en Nick te laten gaan. We hebben een afspraak gemaakt voor de volgende dag al.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.