FanFic.nl

6th sense

9. We Win With The Truth, you Lose with the lie

Ik stap uit de zwarte landrover van James en kijk rondt. 'Het was makkelijker geweest
als finley me niet achterna zat deze ochtend' mompel ik wat afwezig voor me uit. Ik voel de wat verbaaste blik van James in mijn rug branden maar reageer er maar niet op. Ik zou het hem later nog wel uitleggen, eerst moest dit achter de rug zijn.

Zonder enig woordt te zeggen loop ik rechtstreeks het huis binnen. In de hal blijf ik staan
waarna ik zonder moeite de weg vindt naar de woonkamer en tevens open keuken. Alles was in een audentieke stijl en ik kijk eens rond. Ik blijf in het kleine keukentje staan en sluit mijn ogen...

Een lange donkere gestalde opend een lade waarna er een Revolver uit te voorschijnkomt.
Vanuit zijn donker gekleurde spijkerbroek haalt hij enkele kogels tevoorschijn.
'1,2,3,4,5,6,7,8' kogels stopt hij in de revolver, zodat hij vol geladen was. Zijn zware
passen lopen over de houten krakende vloer. Recht door de huiskamer, door de
opening zo de trap op.

Ik open mijn ogen weer waarna ik even rondkijk en merk dat ik ook bij de trap ben
aangekomen. Ze kijken me allemaal wat verwachtingsvol aan. 'Donkere man, zeker rond de 2 meter, revolver, 8 kogels dus 1 moet er nog inzitten. Zwarte schoenen met
stalen neusen.' kraam ik uit waarna ik me weer concentreer en de trap voorzichtig
oploop. Elke trede kraakt onder mijn voeten.

Ik loop de eerste kamer in en mijn adem stokt even. Een jong meisje rond mijn
leeftijd lag in het bed. En leek er wijnig van gemerkt te hebben. Ik schud snel mijn
hoofd kort waarna ik naar de volgende kamer loop. Een jongetje van minstends 5 jaar oud. Dan de volgende kamer. Een vrouw van gemiddelde leeftijd, ik loop de kamer veder
in. Ik kijk eens rond en zie op een kast een paar foto's. Ik pak er 1 af, de vrouw en een
donkere man. 'Dit is hem' kraam ik uit en overhandig de foto aan een persoon, niet eens
oplettend wie. Ik loop de overloop weer op, en ga de krakende trap weer af.

Ik loop naar een dichte deur naast de trap en open deze. Een vrouw zat daar uit het
raam te staren. Ik sluit de deur weer en blijf staan. 'Het is u man geweest is het niet?'
vraag ik kalm aan haar. Ze kijkt op van het raam en staat op. 'Ex-man' bevestigd ze.
'Marius Tanerius. Hij was te aggresief naar mijn kinderen, we waren 5 jaar getrouwd,
maar het wet enkel maar erger. We scheiden maar hij zei dat hij ooit nog wraak
zou nemen..' verteld ze zacht. 'we pakken hem wel, belooft.' zeg ik haar terwijl ze
zacht knikt. 'bedankt' zegt ze en loopt dan weer naar het raam. 2 kinderen verschijnen
en ze pakken ieder een hand van de vrouw waarna ze omhoog zweven, om niet
meer terug te komen op de aardbodem.

De deur word hard handig open gegooit en ik krijg een geladen pistool in mijn gezichtsveld. 'O goede genade' zeg ik terwijl ik mijn ogen wat groot maak. 'JEZUS Mira, niet meer doen!' Het pistool wordt weer omlaaggehaald en ik kijk Bjön in zijn ogen aan. 'Wat nou, ik doe mijn werk gewoon' zeg ik terwijl ik een wenkbrauw optrek en mijn
handen even in mijn zij zet. 'En daarin mag ik niet gestoort worden' zeg ik er duidelijk
bij waarna ik langs hem de kamer uit loop. Spokesman kijkt de kamer nog eens rond en kijkt wat verward op als er niks te zien is en loopt daarna achter mij aan. 'Ex-man Marius Tanerius' bevestig ik. 'Waar haal je dat dan weer vandaan?' vraagt Spokesman. Ik zucht eens. Nadat James die vragen had afgeleerd begon Bjön er elke keer mee. 'Van de vrouw, Ex-vrouw van Marius die nu daar boven dood ligt met 3 kogels door haar lijf'
zeg ik wat geergerd.

Hij haalt kort zijn schouders op. Ik zucht eens en schud mijn hoofd waarna ik het
huis uitloop en in de zwarte landrover van James ga zitten met mijn handen over
mekaar. James zit al snel naast me in de auto. 'Je kan nog niet echt goed met
hem omgaan hea, zoals je moeder?' vraagt hij terwijl hij de auto start. Ik schud
mijn hoofd. 'Nee, hij is wel aardig, maar meer ook niet' zeg ik wat norsig.

Met veel moeite, en met veel geweld brengen ze dan eindelijk na 2 dagen
de verdachte binnen. Nouja, de zekere dader. Nog voor dat James de
verhoor kamer in kan lopen houd ik hem tegen en kijk hem even aan waarna ik er
zelf in loop. Nee zaken waar kinderen bij betrokken waren deden iets in mij knappen.

Met een kalm strak gezicht ga ik voor hem zitten. Ik kon er slecht tegen om tegen
over de dader te zitten, en diegene dan te horen liegen. Daarom was James er meestal
bij maar dit keer wou ik het niet hebben. 'Waar was je op de avond van Zondag op Maandag, tussen 11 uur en 5 uur 's nachts?' vraag ik kalm. Dit waren meestal de
vragen die James stelde. 'Ik was thuis, bij me vriendin, in bed' zegt hij kalm. Maar
ik zag dat hij loog, alsof ik ook nog een 7e zintuig had. 'Je kan niet liegen' zeg ik
kalm. 'Ik vraag het je nog een keer, waar was je op de avond van Zondag op Maandag tussen 11 Uur en 5 uur?' vraag ik hem nogmaals. De mag zucht eens luid en schud
met zijn hoofd en ik zie kort een kleine glimlach.

Ik bal mijn vuist en sla eens hard op de tafel. Nu pas kon je de woede in mijn ogen
lezen. Hij kon er enkel meer om lachen. 'Ten eerste dit is niet grappig' probeer ik
nog kalm en beheerst over te komen. 'Ten tweede het zijn 2 kinderen en hun moeder'
'Ten derde weet ik 150% zeker dat jij het bent geweest Marius Tanerius' spreek ik
kalm maar je hoorde de woede in mijn woorden. 'Bewijzen!' zeg hij met een brede
grijns rond zijn gezicht. 'Goed, hij wilt bewijzen' zeg ik kalm.

Ik loop de deur uit die met een klap dichtvalt. Ik loop het magezijn binnen en pak
een doos om dat terug te lopen het kamertje weer in. 'Hier heb je je bewijzen' zeg ik
kalm en zet de doos op tafel. Hij gaat er zo te zien helemaal voor zitten, alsof hij zeker
was van zijn onschuld. 'Een revolver, uit de uiterste linkerla gepakt uit de keuken. Vervolgens zijn er in totaal 8 kogels in bevestigd' zeg ik en laat de revolver zien en de
overige kogel die er nog in zat. 'Vervolgens zijn er 2 kogels belant in het eerste slachtoffer, Aliana Tanerius, Vervolgens zijn er 2 in het 2e slachtoffer beland Milan Tanerius. En als laaste zijn er 3 kogels koelbloedig door je eigen vrouw gegaan Ivette'
zeg ik kalm. Zijn lach verdwijnt langzaam. 'Je had haar moeten zien, na haar dood. Ze
was kapot, maar ze weet dat ze veilig is nu' zeg ik kalm.

'Ik heb alle harde bewijzen, inclusief die van je ex-vrouw' zeg ik kalm waarna James
ook binnenkomt lopen. 'Ze had het verdient, net zoals dier rottige koters' zegt hij kil.
'Je bent aangehouden voor de 3 dubbele moord op familieleden. Alles wat u zegt
kan tegen u gebruikt worden.' zegt James waarna een politieagent de man mee neemt.
Ik vraag hem nog even te stoppen door een simpele hand beweging te maken. James
pakt de doos en ik loop naar Marius. 'Eerlekheid wint altijd, en de overleden helpen
daarbij' zeg ik waarna hij word afgevoerd. Morgen was de rechtzaak en ik wist zeker
dat ik deze zou winnen. Ik deed het niet voor mezelf maar voor degene die waren
vermoord.

Ik voel de handen van James rond mijn schouders en laat me lichtjes tegen zijn
lichaam aansteunen. 'Opgelost' zeg ik met een kleine zucht. Ik draai mijn hoofd
naar boven zodat ik hem in zijn blauwe ogen kon aankijken. Hij glimlacht even
en knikt. 'Inderdaad, door jou Mira' zegt hij en klopt even zacht op mijn schouder
waarna hij me zachtjes naar voren duwt en ik gewillig de stappen loop. 'Zonder jou
anders ook niet' zeg ik met een kleine glimlach.

We lopen zijn kantoor in en ik laat me met een zucht in zijn stoel vallen en draai
want heen en weer. 'vandaag ga ik een jurk kopen voor het bal van zaterdag' zeg ik
vrolijk om maar een gesprek te beginnen. Na een zaak wou ik het er meestal
even niet meer over hebben, dat kwam later wel weer. James glimlacht kort en
neemt dan maar plaats in 1 van de andere stoelen. 'Mijn pak hangt al klaar' zegt
hij. Ik lach even. 'Waarneer draag jij nou geen pak?' vraag ik hem een beetje
droog. Hij lacht even. 'waarneer draag jij nou een jurk?' vraagt hij mij. Ik trek
even een bedenkelijk gezicht.. 'uuhhhmmm.... Nooit?' probeer ik en kijk hem
een beetje vragend aan waarna we bijde in de lag schieten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.