FanFic.nl

The perfect life ? I don't think so

Chapter One

Ik heb alles wat ik wil, Toch? Als je naar me kijkt denk je van wel. Ik draag dure kleding en heb de mooiste accosoiris. Mensen noemen me ook wel "The perfect Scene-Girl". Maar rijkdom en uiterlijk is niet alles. Ik ben ongelukkig. Dat zou je niet denken. Ik woon in het grootste huis van de stad, op de heuvel. Geweldig voor feesten en Sleepovers, maar verder dan mijn kamer en de hal kom ik meestal niet. Mijn ouders zie ik ook bijna nooit. Ze werken altijd. Ik heb maar 1 goede vriendin, die ik al 16 jaar ken. Mijn hele leven dus. Ik neem niet graag mensen mee naar huis, zodat ze ook niet weten dat ik rijk ben. Nouja genoeg gedachtes voor vandaag, tijd om op te staan. Ik schiet in een paarse skinny en een zwart hemdje. Eye-Liner rond mijn ogen, mascara op en mijn haar opkammen. Ik scheid het Wit en roze van het zwarte. Alleen het zwarte kam ik op. Het Witte en Roze hangt langs mijn gezicht. Mijn pony zit met een strikje opzij. Ik krijg elke ochtend ontbeit op mijn kamer. Vandaag vers afgebakken croissantjes met gesmolten kaas en een grote beker cola. Ik eet het op mijn bed, terwijl ik Spongebob kijk. Vandaag de laatste schooldag. Ik pak mijn zwarte vespa en rij naar school. Veel mensen staren me raar aan. Ik trek me er niks meer van aan. Ik ben wie ik ben en dat veranderd dus echt niet voor zo'n stelletje malloten!! Owja, vanavond is de talentenjacht. Ik ga met mijn beste vriendin meedoen. Zij kan echt heel mooi zingen, en wilt dat ik meedoe. De lessen zijn niet echt lessen. We doen niks omdat het de laatste dag is. Na school ga ik repeteren. We zingen "1000 miles". Naast haar stem klinkt die van mij nog verneukter. Zolang zij het maar goed vind, want ik doe dit voor haar. Nadat we Pizza hebben gehaalt, gaan we naar de Zaal, waar we om 18.00 moesten zijn. Het is nu dus al 18.23. We zijn dus weer lekker optijd. Na uitgelegt te krijgen hoe alles gaat, krijgen we te horen, dat we als laatst moeten. We hebben allebij een tutu en een corset. Iedereen is echt heel goed. Gespannen wachten we in de kleedkamer. "Nog 1 minuut dames". We lopen alvast naar de Coulisse. "En hier zijn Rani en Dani met 1000 miles" roept de presentator. Rani begint met zingen, en vanaf het 2e couplet zing ik mee. Na de laatste klanken van het lied, krijgen we een staande ovatie. Verlegen lopen we het Podium weer af. Nee, geld en uiterlijk is niet alles, maar soms moet je er toch profijt van maken om iets te Berijken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.