FanFic.nl

Bonnie & Clyde

Hoofdstuk13

Carlos is nogmaals de overval met Maria door aan het nemen. Jij bent klant in de bank en jij gaat klokslag half twaalf naar binnen. Ik volg enkele minuten later en ik neem mijn nichtje Ginevra in gijzeling. Zij vertelde mij dat ze een paar keer uit is geweest met iemand van de politie. Zo kunnen we dus in ieder geval in de gaten houden wat de politie gaat doen. “
“Zijn Ginevra en dat agentje van haar dan zo close dat hij haar van alles vertelt?”� vraagt Maria verbaast.
“Volgens haar wel.”� Maria denkt even na.
“Je kunt natuurlijk ook mij als gijzelaar nemen”� peinst ze hard op.
“Nee natuurlijk niet lieve schat want anders kom ik te dicht bij de politie. Jij gaat gewoon als Maria Gonzales. Ik wil niet dat je gekke dingen gaat doen”� moppert Carlos.
“Oké, Carlos jij je zin, neem Ginevra maar als gijzelaar.”� Carlos kijkt haar doordringend aan.
“En je doet geen gekke dingen?”� vraagt hij nadrukkelijk.
“Nee, lieverd maar doe jij voorzichtig want er zit altijd een risico aan.”� Carlos knikt.
“Ik weet het liefje, ik zal voorzichtig zijn en als we het geld eenmaal hebben kunnen we het wel weer eventjes uit zingen en rustig aan doen. Gaan we weer een tijdje naar Lugano.”� Ze knuffelt hem.
“Dat zou ik heerlijk vinden.

David komt thuis en vindt daar een goedgehumeurde Natalia. Hij kust haar en vraagt.
“Hoe kom jij zo vrolijk?”� Ze kijkt hem stralend aan.
“Ik heb de baan bij de bank en ik ga vrijdag beginnen. Ik moet er om half negen zijn.”� Hij neemt haar in zijn armen.
“Gefeliciteerd lieverd.”� Hij is echt blij voor haar. Ze gaan aan tafel en praten over ditjes en datje.
“Zal ik je vrijdag dan bij de bank afzetten?”� vraagt David. “Ik hoef toch pas laat op het bureau te zijn en Seb komt morgen weer terug. Dus dan kan ik dat best doen. Ik haal je in mijn middag pauze wel op en breng je naar huis.”�
“Wat vind ik dat nu lief van jou David.”� Natalia is overgelukkig dat David geen bezwaren maakt. Ze heeft echt veel zin om aan de slag te gaan.

Seb heeft inmiddels Sofie en Elisa meegenomen naar Rome. De weinige meubels worden na gebracht door een vrachtauto. De sfeer tussen Sofie en Seb is niet zo best. Sofie kijkt hem van opzij aan.
“Hij is harder geworden . Dit is niet meer de Seb van weleer”� denkt ze. Ze zitten in de keuken te eten. Molly is in haar element als er extra eters zijn. En de kleine Elisa vrolijkt de boel op.
“Is dat?”� vraagt de kleine meid op Seb wijzend. Sofie kijkt Seb aan en weet niet wat ze moet zeggen. Als ze weer zegt: “een vriend van mama”� liegt ze. Aan de andere kant weet ze niet of ze wel kan zeggen: “Dat is papa.”�
“Wil je die leugen erin houden Sofie?”� vraagt Seb dan onverwachts. Ze schudt haar hoofd.
”�Is dat?”� vraagt Elisa weer.
“Dat, mijn lieve schat is papa”� zegt ze zachtjes tegen haar dochter.
“Papa, hier blijven?”� vraagt Elisa weer. Seb kijkt vertedert naar zijn dochtertje en reikt naar haar om haar van Sofie over te nemen.
“Ja, papa blijft hier, kleine meid.”� Elisa kraait en geeft Seb een natte zoen. Sofie bekijkt dit tafereel met tranende ogen.
“Seb kunnen we hierover praten alsjeblieft?”� Seb kijkt haar aan en knikt.
“Zullen we naar de woonkamer gaan?”� stelt hij voor.
“Is goed.”� Eenmaal geïnstalleerd in de kamer steekt Sofie van wal.
“Ik heb veel nagedacht en wil met jou een regeling treffen zodat we samen Elisa kunnen opvoeden. Je hebt recht om haar te zien en het spijt me dat het zo gelopen is. Ik heb jou nooit willen kwetsen Seb, dat moet je mij geloven. Maar als ongehuwde moeder ben je een schande voor je omgeving, dat weet jij toch ook wel. Daarom kwam ik al gauw met de smoes dat ik weduwe was. Meestal vroeg dan niemand verder en werd je door de mensen in de omgeving niet met de nek aan gekeken.”� Even pauzeerde ze en kijkt Sebastien taxerend aan.
“Jij had niet weg moeten gaan Sofie en jij had mij nooit voor de keuze mogen stellen jou of mijn baan. Als jij dat niet gedaan had en mij verteld had dat jij zwanger was, had het zeker anders gelopen. Dan waren we getrouwd voordat Elisa geboren werd en had je dit allemaal niet mee hoeven maken. Verder zit mij het heel hoog dat je mij de eerste jaren en de geboorte van mijn kind hebt ontnomen. Zo een unieke ervaring. Maar Sofie ik heb ook nagedacht en heb besloten met jou te trouwen zodat we voor de buitenwereld een normaal gezin zijn. Het zal een verstandshuwelijk zijn en alleen maar bestaan tot Elisa op eigen benen staat. Verwacht geen liefde van mij, want die heb jij kapot gemaakt door jouw leugens.”� Over Sofies wangen stromen tranen. Ze begrijpt Sebastien zo goed. Ze verdient zijn liefde niet. Ze heeft vreselijk te kort geschoten door hem niet te vertellen dat ze zwanger was en nu een dochter hebben. Het doet haar intens veel pijn hem zo te zien lijden. Hij zei niet meer van haar te houden. Ze zal met hem trouwen omdat ze nog steeds liefde voelt voor deze man. Hopelijk kunnen ze op een dag weer nader tot elkaar komen.
“Seb, dat verdien ik niet dat je nog met mij wilt trouwen.”�
“Nee, dat verdien je niet, maar zoals ik al zei dit doe ik voor dit kleine meisje, zodat die kan opgroeien met een vader en een moeder. Je hoort van mij de datum nog ik ga mijn dochter in bad en dan in bed stoppen als je het niet erg vind.”� Ze schudt haar hoofd en kijkt de twee verdrietig na.

Vrijdagochtend is Natalia al een beetje zenuwachtig voor haar nieuwe baantje. David kijkt lachend naar zijn vrouw, die vanmorgen toch echt anders dan anders is.
“Lieveling, ga alsjeblieft zitten en eet je boterham op. Je lijkt wel een kind dat op schoolreisje gaat.”�
“Hemeltje David, is dat echt zo goed te zien? Als ik maar weet wat ik allemaal moet doen. Stel je voor dat ik iemand te veel of juist te weinig geld geef.”� David trekt haar bij zich op schoot.
“Lieverd, rustig nou maar. Jij kunt dit. Ik weet het zeker. En als het niets wordt dat promoten we je winkeltje wat meer dan wordt het daar ook vast drukker.”� Ze zucht.
“Dank je lieverd en wat fijn dat je me even brengt, geeft toch weer een veilig gevoel.”� Hij knuffelt haar en geeft haar de boterham waar ze alleen maar een klein hapje van genomen heeft. Braaf eet ze de boterham op, drinkt gauw haar glas melk leeg, om vervolgens weer achter haar man aan te jagen, bang dat ze te laat zal komen op haar eerste dag. Het is tegen half negen als David zijn wagen stopt op de parkeerplaats achter de bank. Hier is volgens zijn vrouw de personeelsingang. Een snelle kus en weg is ze. Hij kijkt haar lachend na.
“Tot straks liefje”� roept hij haar nog na. Maar Natalia hoort niets meer. Binnen wordt ze gelukkig gelijk op gevangen door iemand van de bank die haar wegwijs begint te maken in het gebouw.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.