FanFic.nl

People who are meant to be together always find their way back in the end

* Deel 9 *

Om 7 uur 's ochtend lig ik klaarwakker in bed. Het gordijn staat een stukje open, en ik staar naar buiten. Gustav ligt naast me en maakt schattige geluidjes in zijn slaap. Ik kijk hem aan en smelt all over again. Meer het maakt niet uit hoe schattig hij is, het stemmetje in m'n hoofd dat me gisterenmiddag al vertelde dat ik hier niet hoor, is steeds luider geworden en voert nu een heftige tweestrijd met mijn hart. Mijn hart wil diep vanbinnen niets liever dan hier blijven en erachter komen of Gustav en ik eventueel een toekomst hebben, maar mijn verstand wil me behoeden voor nog een gebroken hart en raadt me aan te vertrekken.
Een beklemmend gevoel overvalt me, en de arm Gustav om me heen heeft geslagen lijkt wel 10 ton te wegen. Ik schuif de arm zo voorzichtig mogeliljk van me af en sluip de badkamer in. Ik plets wat water in m'n gezicht en kijk in de spiegel. Ik ben lijkbleek en mijn haar steekt -as usual- alle kanten uit. Bovendien kan je aan me zien dat ik geen oog heb dichtgedaan: mijn ogen zijn rood en ik heb er enorme wallen onder. Dit is niet hoe de vriendin van een rockster eruit ziet! Ik zie verschrikkelijk uit!
Ik weet wat ik moet doen. Ik moet weggaan voor ik écht verliefd ben en mijn hart weer gebroken wordt. Ik kan beter nu voor de korte pijn kiezen.
Ik was me en kleed me aan. In de kamer denk ik even dat Gustav wakker is, maar hij murmelt gewoon iets in zijn slaap. Ik voel me schuldig tegenover hem. Ik kan toch niet zomaar weggaan zondeer afscheid? Dat zou gewoonweg laf zijn..
Ik neem een blad papier en een pen uit mijn tas en begin te schrijven. Even later vouw ik het blad dubbel en leg het op het nachtkastje. Ik druk een laatste kus op Gustavs lippen, fluister "Sorry" en wandel de kamer uit, richting station.**
Ik sta op het punt het station van mijn thuisstad binnen te rijden als mijn gsm begint te trillen. Ik word gebeld. "Hallo?" "Alexandra Melissa Gruber! Waar zit jij in godsnaam?!?" Ik moet de gsm een eind van mijn oor afhouden, zo hard schreeuwt mijn 'moeder'. "Wauw, een nieuw record! Ze heeft al na 29 uur door dat ik er niet ben!" "Niet zo brutaal, jongedame! Jij komt linea recta naar huis!" "Chill, ik kom zo aan in het station." "Het station? Waar ben je in hemelsnaam geweest?" "Niet belangrijk. Ik ben over iets meer dan een halfuur thuis." Ik duw op het rode knopje voor ze iets kan antwoorden en zet mijn gsm meteen uit. Ik wil nu even alleen zijn.

Door Gustavs ogen: Ik word wakker door een straaltje zon dat recht in m'n gezicht schijnt. Ik kijk verwilderd rond, er klopt iets niet. Mijn gsm geeft aan dat het 13u26 is. Wow ik heb lang geslapen! Noujan wat je lang noemt.. We waren pas rond een uur of 4 terug in het hotel, en daarna heb ik nog meer dan een halfuur staan discussiëren met Alex over wie waar slaapt. Geen van beide wou dat de andere op de zetel sliep, dus hebben we uiteindelijk besloten het bed te delen.
Meteen schiet me te binnen wat er niet klopt: Alex is weg. Ik kijk de kamer rond, maar er is niets dat op haar aanwezigheid wijst. Ik zeg zacht haar naam in de hoop dat ze gewoon in de badkamer zit en me straks vrolijk begroet. Maar in de plaats daarvan zie ik op het nachtkastje een opgevouwen blad papier liggen. Ik open het en begin te lezen.
Lieber Gustav,
es tut mir leid das ich gegangen bin ohne mich zu verabschieden, aber es musste sein.
Het zou te veel pijn gedaan hebben om persoonlijk afscheid genomen te hebben, misschien had je me zelfs kunnen overhalen om te blijven. De voorbije dagen waren als een droom, en ik zal deze ervaring nooit vergeten. Maar het is niet goed om een droom te leven. De realiteit riep en ik heb geantwoord.
Hoeveel je ook voor me bent gaan betekenen, we wisten beide dat het niet kon blijven duren. Daarom heb ik voor de korte pijn gekozen.
Je hebt een plekje in m'n hart veroverd, en daar zal je blijven zitten. Dat weet ik nu al.
Alles Liebe, Alex <3Ze is weg.. Ze. Is. Weg. Ik krijg een hol gevoel in mijn maag. Waarom? Ze schrijft toch zelf dat ik veel voor haar ben beginnen betekenen, waarom gaat ze dan wel? 'De realiteit roept'. Bullshit.
Ik moet haar spreken. Ik bel haar en krijg meteen voicemail. Ze heeft haar gsm uitgeschakeld.. Ik kan niets anders doen dan op mijn bed zitten en voor me uit staren. Ik was echt verliefd op haar aan het worden, en ik had kunnen zweren dat ze hetzelfde voor me voelde. Waarom ging ze dan weg? Waarom?

Reacties: