FanFic.nl

My heart is tired of loving people unlike you,Bill.

-1-A boring day at grandma's 1

« God, ik verveel me » spookt er de hele tijd in mijn hoofd rond. Ik wil het natuurlijk niet luidop brengen, ondanks dat mijn Oma hier tegenover me zit aan deze -eigenlijk- wel mooi antieke tafel. Ik neem mijn gsm uit mijn broekzak, en begin en verveeld mee te draaien. Ik voel hoe oma me aankijkt. Ik werp een glimlachende blik op haar. Ik ken haar niet zo goed. Mijn mama zegt dat ik vroeger veel ‘leuke tijden’ met haar heb beleefd. Maar daar herinner ik me juist niets meer van. Ik haat het echt zo hard dat Mama altijd op zakenreisjes moet gaan. Meestal blijf ik dan wel bij Luna slapen ofzo, maar dat gaat niet meer. Omdat de gedachte dat ik haar moeder irriteer me altijd dwarsboomt. Nu dat Mama zaken moet doen in Amerika voor een lange tijd, heb ik besloten om wel bij mijn Oma te wonen. Ja, kun je dat geloven? Ik heb er zelf voor gekozen om te liggen creperen van saaiheid in dit huis.
Oma glimlacht vriendelijk terug naar me. Dan gaat de deurbel plots waarvan ik had gedacht dat die wel kapot zou zijn door het vele bezoek. Niet dus. Amper bezoek bedoel ik daar dus bij.
“Ik zal wel gaan.”� Zei ik opofferend. Ik schoof mijn krakende stoel naar achteren en sprong recht. Mijn eerste actieve beweging van vandaag. Eigenlijk van sinds ik hier ben aangekomen in Berlijn. Oei, wacht. Dat was vandaag. Het lijkt wel een eeuwigheid.
Ik open de deur van het slot. En tot mijn grootste verbazing staat Luna daar. Met een brede glimlach op haar gezicht opent ze haar armen. Ik weet dat ze verwacht dat mijn reactie zou zijn dat ik haar ineens doodknuffel. Maar ik stond haar eerder verbijsterd na te kijken. Dan dringt het eindelijk tot me door, dat dit geen hallucinatie is wanneer ze luid mijn naam begint te roepen. Er verschijnt een brede glimlach op mijn gezicht en ik spring in haar armen vol blijdschap.
“Ik heb je zo gemist!”� fluister ik zacht in haar oor.
“Ik jou ook!”� fluistert ze terug. Meteen wanneer ik haar los heb gelaten, werp ik een lachende blik naar Oma.
“Ja je Oma had me opgebeld.”� Zegt Luna vertrouwend, wanneer ze mijn blik zag.
“Danku!”� roep ik terwijl ik naar haar toeloop en haar een dikke knuffel geef.
“Ik zag dat je je verveelde.”� Bracht ze rustig uit.
“Wat moeten jullie drinken meisjes?”� vroeg ze aan ons met een glimlach. “Cola,”� brachten we tesamen uit. Ik keek lachend naar Luna. “Niet veranderd.”� Zegt oma, terwijl ze de keuken in gaat om ons drinken te halen. Ik heb mijn Oma zwaar onderschat. “En meiden,”� begon oma haar zin wanneer ze de keuken uit kwam met twee glazen cola op het dienblad. “Wat gaan jullie doen vandaag?”� Het was even stil terwijl ze de glazen voor ons neus deponeerde, en ik keek Luna vragend aan.
“Mevrouw Deloras,”� begon Luna. “Hebt u misschien enkele voorstellingen?”� maakte ze haar zin af en nam een slokje van haar cola. Ik schudde mijn hoofd naar Luna. Wie weet zegt ze: ‘naar de markt gaan, boodschappen doen, hier zitten…en nog saaiere dingen.’ Ik keek hulpeloos naar mijn gsm, wanneer Oma begon te praten.
“Ik weet niet, Maar het is vrijdagavond, ga uit, have fun !”� riep ze enthousiast. Ik keek verbaast op van mijn gsm. Ik kon haast niet geloven dat ze dat juist zei eigenlijk.
“En uitgaan is…”� probeerde ik, om zeker te weten of ze iets cools bedoelde.
“Clubs , je ziet maar. Maar ik moet het wel weten.”� Zegt oma zelfverzekerd.
“Wij wouden eigenlijk zo gaan naar ****”� zei Luna. Ik keek haar vragend aan, omdat ik hier niets van Berlijn ken en dus ook niet weet wat ze bedoeld. Ze knikte gewoon en ik wist dat het betekende dat ze het me later wel ging zeggen, of dat ze wou zeggen dat ik er straks wel achter zou komen.
“Dat is goed , Jullie jongeren hebben dat even nodig.”� Zei oma knikkend. Ik begon te glimlachen en voor ik iets wou zeggen. Was Oma me voor. “Maar …”� begon ze , ik wist dat het niet goed zou aflopen en dat we maar tot elf uur mochten wegblijven. “Maar feest nu niet tot de late uren van de morgend eh. Zie wel dat je zowat terug bent rond 5/6 uur. En dat je niet nog rondloopt op straat om negen uur ’s morgends.”� Vervolgde ze streng. Mijn mond viel open van verbazing. Ik kon maar niet geloven dat we tot zo laat mogen wegblijven. Zalige Oma zeg ik u.

Reacties: