FanFic.nl

Zusje van... [AFGEWERKT]

|28|

Tom
Medelevend aai ik door Lies haar haren. Ze is hier echt kapot van, ik ook natuurlijk. Ik kan niet geloven dat Georg Lies dit heeft aangedaan. Hij weet natuurlijk niet hoe moeilijk ze dit allemaal kan verwerken maar toch. Eigenlijk is dit allemaal mijn schuld. Ik had Lies niet alleen moeten laten. Ik had haar moeten vragen of ze mee ging naar de leefruimte zodat we samen konden ontbijten. Ik voel me verschrikkelijk schuldig maar tegelijk ook kwaad, kwaad op Georg omdat hij Lies zo heeft toegetakeld. Ze ligt hier nu, opgerold in een deken, lichtjes snikkend, hopend dat ik het niet zou horen maar ik hoor het wel degelijk. Misschien wil ik het liever niet horen maar Lies heeft me nodig. Ik denk niet dat ze aan iemand anders behoefte heeft. “Mama!”� Zelia komt de kamer in gewaggeld, recht naar het bed. “Zelia.”� Ik til haar op en zet haar op mijn schoot. “Mama voelt zich niet zo goed.”� “Maar…maar…”� pruttelt Zelia tegen. “Ze zal zich morgen wel weer beter voelen maar nu laat je haar beter even met rust.”� Zelia wilt nog reageren maar ik hou haar tegen. Het is beter dat Lies nu rust dus ik denk niet dat haar dochter hetgeen is dat ze nu op dit moment wilt. Met Zelia op mijn arm loop ik naar beneden. De deur van mijn kamer sluit ik zachtjes om Lies niet te doen schrikken. Georg is nergens te bekennen, Bill en Gustav wel. Bill zit nog half slapend aan tafel in de keuken met een kom cornflakes voor zijn neus waar hij meer in roert dan dat hij er van eet. Gustav staat wat aan de radio te prutsen. Zelia springt bijna van mijn arm als ze Bill ziet maar ik kan haar nog net tegenhouden. Bill heeft nu geen nood aan Zelia, denk ik. Ik loop door naar de woonkamer en plant me met Zelia voor de tv, dat het een kleuterprogramma is waar ik naar kijk deert me niet, ik zit met mijn gedachten bij Lies. Wat als ze op een dag toch iets voor Georg gaat voelen en mij achterlaat, zomaar? Dan zou ik diegene zijn die de hele dag in mijn bed ligt en niets anders doet dan huilt. Ik mag er niet aan denken. Voorlopig zal dat niet gebeuren. Plots zit Lies naast me. Haar ogen zijn rood maar ze zijn niet echt heel rood. Als je niet zou weten dat ze geweend heeft, zou je denken dat ze nogal hard in haar ogen gewreven heeft. “Het gaat.”� beantwoordt ze mijn vragende en toch ook bezorgde blik. “Mama.”� Natuurlijk springt Zelia meteen op Lies haar schoot. Ze perst een moeizame glimlach op haar lippen en trekt Zelia helemaal op haar schoot. Omdat de tv opstaat is Zelia natuurlijk rustig dus valt ze Lies niet teveel lastig. Het is haar dochter maar toch, Lies heeft volgens mij geen zin in een gillende dochter. Ik sla mijn arm om Lies heen en trek haar tegen me aan. Haar hoofd komt op mijn schouder terecht en het voelt goed, hierdoor weet ik dat ze niets voor Georg gaat voelen.
Lies
Ik ben het beu dat iedereen zo bezorgd is, vooral Tom. Ik voel me goed en Georg zal misschien wel spijt tonen als hij ziet wat hij met me gedaan heeft. Niet dat ik er zo verschrikkelijk slecht uitzie maar Tom zal hem dat wel duidelijk maken, denk ik. Nu lig ik hier, met Zelia in mijn armen, te wachten tot de jongens terugkomen van hun interviews. Ik snap het echt niet, hebben ze dan nooit eens vakantie en dan bedoel ik meer dan 1 of 2 dagen? Ik wil ook wel eens een hele dag alleen met Tom doorbrengen zonder rinkelende telefoon of mensen die 1 van ons beide nodig heeft, dus ook zonder Zelia. Begrijp me nu niet verkeerd, ik hou van mijn dochter maar op sommige momenten heb ik gewoon geen behoefte aan haar.
“Mama?”� Zelia kruipt over mijn benen naar me toe. “Ja, wat is er?”� vraag ik glimlachend. “Tom? Billie?”� vraagt ze zielig. “Ze komen zo terug.”� antwoord ik lachend, ze is zo schattig. Ik ben blij dat ik haar daar heb weggehaald. Ze wist natuurlijk niet dat ik haar moeder was maar na een tijdje besefte ze dat wel, ze is niet zo dom hoor. Ik hoor de deur opengaan en niet veel later komen de jongens binnengestrompeld. Georg loopt er maar wat zielig achter, met zijn hoofd gebogen alsof de grond veel interessanter is. Tom komt meteen naar me toegelopen en Zelia waggelt natuurlijk naar Bill toe. Glimlachend kijk ik naar mijn dochtertje. Ze is echt wel schattig. Tom trekt mijn aandacht door zachtjes over me heen te gaan hangen. Giechelend sla ik mijn armen rond zijn nek en staar in zijn mooie bruine ogen. Even later verlies ik me in een passionele tongzoen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.