FanFic.nl

Zusje van... [AFGEWERKT]

|29|

Lies
’s Avonds liggen Tom en ik naast elkaar in zijn bed in de studio. Mijn hoofd ligt op zijn borst, mijn hand streelt zachtjes zijn sixpack. Ik kan het nog altijd niet geloven dat hij zo gespierd is. Elke keer ik hem in bloot bovenlijf zie, verbaasd hij me met zijn spieren. Ik krab plagerig langs de rand van zijn boxer en onderdruk een lach als hij zijn buikspieren opspant. Zijn hand gaat langzaam onder het topje dat ik aanheb. “Tom…”� Ik draai 1 van zijn dreads tussen mijn vingers en kijk hem vragend aan. “Ja, schatje.”� Hij laat zijn hand terug vanonder mijn topje glijden en laat het nonchalant op mijn heup rusten. “Wil jij de vader van Zelia zijn?”� vraag ik op de man af. “Lies…ik…”� Tom kijkt me toch wel geschrokken aan. “Alsjeblieft, Tom.”� smeek ik hem. “Ik wil dat Zelia een vader heeft, en niet Felix.”� Ik ga half over hem heen hangen. “Alsjeblieft, Tom.”� smeek ik hem weer. “Lies, ik weet het toch niet hoor maar ik zal erover nadenken.”� “Bedankt.”� Ik strijk zachtjes langs zijn lippen en leg mijn hoofd dan op zijn borst.
Ik heb echt het gevoel dat Tom ermee zit dat ik hem dit gevraagd heb. Ik wil gewoon dat Zelia een vader heeft en dan bedoel ik niet Felix, ze verdient het. Tom kijkt me nu niet meer aan, hij kijkt alleen naar het plafond en zijn hand heeft hij verplaatst naar de matras in plaats van op mijn heup. “Tom.”� Ik kom recht uit mijn kussen en kijk hem bang aan. “Je bent opeens zo afstandelijk.”� “Sorry, Lies, maar ik ben toch wel geschrokken door je vraag.”� antwoordt hij en blijft maar naar het plafond staren. Zuchtend rol ik van hem weg, met mijn rug naar hem toe en sluit mijn ogen. Een stille traan rolt over mijn wang. Ik wil gewoon dat Tom de vader wordt van Zelia, is dat zoveel gevraagd? Als maar meer tranen rollen over mijn wangen, gelukkig is er niet veel gesnotter bij want ik wil niet dat Tom zich zorgen maakt om mij, hij moet een beslissing nemen en daar ga ik hem niet in beïnvloeden door mijn tranen. Ik hoor Tom een paar keer zuchten. Een laatste traan rolt over mijn wang voor ik definitief mijn ogen sluit. Ik trek het deken over mijn hoofd en probeer te slapen maar Tom z’n gewoeld houdt me uit mijn slaap. Uiteindelijk voel ik het deken omhoog gaan en is het lichaam naast mij weg. Ik draai me om en zie Tom nog net de kamer uitlopen. Zuchtend laat ik me op mijn rug vallen. Dit is zo ingewikkeld.
Na een kwartier komt Tom terug de kamer ingelopen. Ik lig nog altijd op mijn rug met mijn handen onder mijn hoofd, starend naar een punt op het plafond dat er totaal niet is. “Lies.”� zucht Tom als hij op de bedrand gaat zitten. Ik doe alsof ik slaap en draai me terug op mijn zij. “Lies.”� Tom rolt naar me toe en slaat voorzichtig een arm om me heen. “Laat het, Tom.”� fluister ik en sla zijn arm van me af. “Lies, ik heb geen zin in ruzie.”� “Ik ook niet, Tom, maar jij moet gewoon beslissen.”� Ik draai me lichtjes kwaad om en kijk hem aan. “Ik heb beslist.”� zucht hij ook al een beetje geërgerd. “En?”� vraag ik, hopend dat het positief is. “Ik vind het een eer om de vader te mogen zijn van zo’n prachtmeid.”� fluistert hij lief. Oh, hij is echt zoooo’n schatje! Opgelucht duw ik hem op zijn rug en ga glimlachend over hem heen hangen. “Je bent een schatje.”�

Reacties: