FanFic.nl

6th sense

13. Another Day, Another chance

Met vrolijke passen stap ik uit de zwarte landrover van James. Mijn haar was weer keurig net en ik had weer 1 van mijn beste kledingoutfits aan. Ik loop het stenen trappetje soepel op waarna ik de deuren van het kantoor open. Ik word begroet terwijl achter mij James ook word begroet. Samen lopen we naar de afdeling moordzaken, dat was ons werkgebied.

Ik kijk naar mijn moeder die druk aan het typen is op haar computern. Ze steekt vluchtig
even een hand op. 'Dag jongens' meld ik aan het meerendeel mannen dan vrouwen hier. Ik plaats mijn lichaam achter mijn buro en kijk naar de stapels mappen die erop waren gelegt. Een kleine zucht verlaat mijn keel terwijl ik de eerste open.

Ik lees de bladzijde door en hier en daar schrijf ik wat of zet ik mijn handtekening, vervolgens sluit ik de map en leg hem op de stapel van afgemaakt en afgerond werk.
De volgende map open ik en zo ga ik er nog eens 5 door. Met een lichte zucht laat ik me weer in de buro stoel vallen en leun wat naar achteren.

'APPLE!' direct staan mijn moeder en ik recht. 'Mira komen' de commesaris went mij. Ik knik en loop met wat haastige passen naar hem toe. We lopen naar zijn buro waar ik achter mij de deur sleut. Een stoel word mij met een handige handwenking verwezen. Ik neem plaats en kijk naar de commesaris. 'Mirabella, je werkt al een lange tijd voor ons, we weten ook dat je daardoor minder tijd doorbrengt op school' begint hij terwijl hij een map voor zich haalt uit een lade en zelf gaat zitten op zijn leder bekleede burostoel. Ik knik vrijwillig. 'Ja dat klopt meneer' breng ik braaf uit. 'Ik wil je een voorstel doen' hij slaat de
map open en haalt er wat papieren uit. 'Mijn oren staan open' vat ik wat droogjes op. Hij lacht even kort waarna hij me aankijkt en naar achtern leunt in zijn stoel. 'Voorstel 1 is dat je van school afgaat en hier aan het werk gaat zonder vedere opleidingen, zonder kans op ontslag. Voorstel 2 is dat je van school afgaat, hier werkt en daarnaast 2 keer per week de rechercheur opleiding volgt, ook zonder ontslag kans. De andere is dat je voor je school kiest en zelf een opleiding keuze maakt. Hier werken zal dan niet meer mogelijk zijn..' meld hij kalm terwijl hij zijn handen sluit en deze voor zich op het buro plaatst.

Ik slik kort even. 'Ik ga voor voorstel 2.' breng ik na enkele lange seconden stilte. Hij knikt en glimlacht vrolijk. 'Mooi!, je hoeft enkel even deze formulieren in te vullen en daarna terug aan mij te geven.' zegt de commesaris en overhandigd mij een klein stapeltje papieren. Ik knik. 'bedankt meneer.' zeg ik waarna ik aanstalte maak om te gaan, hij wenkt zijn hand richting de deur. 'je mag weer gaan silvia' zegt hij kalm. Mijn lichaam haalt zich automatisch uit de stoel en mijn benen lopen richting de deur waarna ik deze open en netjes weer achter mij sluit.

Met een plof land ik neer op mijn buro stoel en buig mezelf over het stapeltje papieren. Ik kom echter niet veder als het eerste kantje. Ik sta op en loop naar het kantoor van James waar ik zoals gewoonlijk zonder te kloppen binnenval. Ik sluit de deur en ga in een stoel zitten. 'wil je me helpen?' vraag ik terwijl ik hem met een vrolijke glimlach aankijk. 'Natuurlijk, met wat?' vraagt hij terwijl hij de papieren al uit mijn handen trekt. Hij leest alles snel door en vult enkele dingen in. 'alsjeblieft' zegt hij. Ik kijk het snel allemaal door. 'hoe weet jij al dit?' vraag ik wat argwanend over de informatie die hij op de blaadjes had neergezet. 'docé' brengt hij enkel uit terwijl hij wat typed op zijn toetsenbord.

'dus full-time job met opleiding hea? Leuk' zegt hij terwijl hij naar achteren leunt. Ik grijns kort en buig voorover om hem een lichte duw te geven waardoor hij direct met zijn handen het buro vastheeft om niet om te vallen. Hij lacht wat scheef. 'ja, op school zit ik toch niet, en zo wel dan wordt ik er wel weer van afgehaald door 1 van jullie' grijns ik zacht. Ik zet hier en daar nog wat handtekeningen. 'zo klaar' mompel ik.

'Heb je vanavond wat te doen?' vraagt James aan me. Ik kijk op en schud mijn hoofd. 'nee hoezo?' vraag ik geintreseert. 'Heb je zin om mee naar mijn huis te gaan?'
vraagt hij. Ik glimlach even kort. 'natuurlijk heb ik daar zin in' zeg ik waarna ik opsta. 'haal me maar thuis op want ik ga zo naar huis nadat ik dit heb ingeleverd' zeg ik terwijl ik even met het stapeltje papieren zwaai. 'is goed, zie je dan wel' spreekt hij. Ik loop het kantoor uit, direct richting het kantoor van de commesaris. Ik klop drie keer en zodra ik bevestiging heb om binnen te komen open ik de deur en sluit deze achter mij. 'Ik heb de formulieren, met hulp van James ingevuld' zeg ik met een kleine vriendelijk glimlach. Hij pakt de papieren terug aan. 'Dat is goed. Je hoort er nog over' zegt hij ik knik en loop zijn kantoor weer uit.

Ik zeg nog snel gedag en pak een sleuteltje uit de lade van mijn buro. Ik loop naar buiten en zoek mijn fiets op. De ene keer stond hij hier dagen lang, de andere keer stond hij dagen in de schuur. Ik steek het sleuteltje in het slot waarna ik op de fiets stap en naar huis begin te trappen. Gelukkig staat er niet veel wind en ben ik snel thuis. Maar zorda de huisdeur met een zachte, doffe klap achter me dichtvalt, merk ik hoe leeg het huis was. Geen vader, geen moeder, geen broer. Niks. Ik haal eens diep adem waarna ik enkele meters doorstap richting de huiskamer en op de bank neerplof waarna ik de tv aandruk. Ik sta weer op en haal een glas cola en wat te eten haal.

terwijl ik wat over de zenders zap laat ik hem uiteindelijk op een rapportage staan over een huurmoordenaar. Het was altijd intressand om te bekijken vondt ik zelf. Echter duurt de vreugd van het programma niet lang. De tv begint te stressen en valt uiteindelijk uit. 'Fijn' mompel ik en een zucht verlijt mijn lippen. 'Miraaaa... Miraaaa..' een kille stem die te lang de a van mijn naam aanhoud laat een rilling over mijn rug gaan. 'Finley' breng ik rustig uit terwijl ik opsta en naar hem kijk zodra hij midden in de kamer staat. 'niet slim om hier alleen te zijn' zegt hij kalm. 'en waarom niet?' vraag ik dan. 'dat weet je best Mira, dat weet je best' Ik kijk hem aan. 'Weet je wat het jammerlijke is?' begin ik nog redelijk kalm maar ik voelde de angst en woede in me opborrelen. 'Nou mira??' 'Dat je na je dood nog niet gezien hebt wat je fout heb gedaan, en waarom je nu dood bent' breng ik kalm uit. 'Je hebt geen rust, en zal nooit overgaan' breng ik vervolgens uit. 'Je zal nooit herenigt worden met degene van wie je hield of houd zonder rust te hebben' zeg ik kalm.

Ja, elk woord wat ik sprak was de waarheid. Zijn ogen staan nog kwader. 'Ik heb alle rust van de wereld als ik van jou af ben' sist hij. 'Je kan gauw van me afzijn Finley, gauw genoeg' zeg ik kalm. 'het enigste wat je moet doen is mij erbuiten laten, me vergeten' Plots klinkt zijn schelle lach door de kamer. Een oorverdovend enge lach. 'Dat had je gedacht Mirabella, ik rust pas waarna ik jou te grazen heb genomen!' sist hij woest waarna hij met een hoge kracht door mijn lichaam schiet en verdwijnt. Voor hoelang wist ik niet, maar ik wou dat dit zo snel mogelijk op hield. Dit moest ophouden voordat ik te bang werd om nog te kunnen geloven, en mijn gave zou verliezen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.