FanFic.nl

Het Moordenaarsgilde

~Altaïr~

Ik hoorde stemmen. “Wat heeft zij nou weer aan?!”� “Wie is dat?”� “Is ze ongedeerd?”� “Opeens was “poef”� ze hier…”� Het was Engels, met een accentje. Ik deed langzaam mijn ogen open. Ik zag een blauwe lucht. Geen wolkje aan de hemel. En het was warm. Ontzettend warm. En er stonden allemaal mensen om me heen. De één met een bezorgde blik, de andere weer met een boze… “Mogen wij er even langs?”� Het waren twee soldaten. Alle mensen gingen weg en ik stond langzaam op. “Zo meisje, hoe kom jij hier? Wat is je naam? Waar kom je vandaan?”� “Ehm, haai… Eh… Ik ben eh, Marijke…”� Oké deze naam konden ze al helemaal niet uitspreken. “Ma-rij-ke?”� “Noem me maar gewoon Mareicha als het zo moeilijk is.”� Zei ik licht geïrriteerd. “Uit Nederland. Ben van mijn paard gevallen enne…”� “We weten genoeg,”�zei een van de soldaten. “We brengen je wel naar Al Mualim.”� De soldaten liepen voor me naar het paleis van Al Mualim. Eigenlijk had ik hier niet echt zin in. Al die mensen die me schaapachtig aanstaarden, jongere jongens die met me flirtten… Maar ja, dat heb je hier. Blonde dametjes uit het noorden trekken altijd hier de aandacht van de jongens hier rond de Middellandse Zee. ( Dit is trouwens echt waar!) Toen de soldaten niet keken, druipte ik af, een steegje in. Ik zorgde ervoor dat ik niet werd gezien door de kruisvaarders. Ik keek naar een gebouw. Zou ik echt zo’n gebouw kunnen beklimmen? Ik zette mijn eerste voet op een uitsteeksel. De rest ging op een of ander moment vanzelf. Wat was ik lenig geworden! Ik sprintte op het dak van het huis en sprong naar een ander dak. Zo kwam ik uiteindelijk bij het paleis. Er stond een soldaat voor de poort. “Zo meisje, wat doe jij hier zo alleen?”� “Ik ben Mareicha, vanuit Nederland. Ik ben hier naartoe gestuurd door een van de soldaten.”� Zei ik heel lief en schattig. “Ja hoor, tuurlijk. Waar zijn die soldaten dan, toerist? Je kan de weg hier naartoe niet zelf hebben gevonden…”� Hij maakte een lachje. “Je komt hier echt niet in hoor…”� Ik greep de soldaat bij zijn kraag en pakte hem van de grond op. Ik zei dreigend: “Luister jij @#!&* soldaat… Laat me hierin of je gaat eraan…”� Ik gooide hem van me af. Mijn ogen werden wat groter. Ik had hem echt op de grond gesmeten... Zonder dat ik dat echt wilde… Hij stond moeizaam op en pakte zijn zwaard. “Jij… Eraan jij!!!”� Hij rende op me af en ik dook ineen. “ Stop!”� Ik herkende deze duistere stem. Ik deed een oog open. Er stond een jonge man voor me, zo in de dertig, met een mantel om. Hij had een kap over zijn hoofd getrokken en had allemaal wapens bij zich. Een lang zwaard, een verborgen mes, een kort zwaard en wat werpmessen. Ik herkende hem meteen. “Altaïr..!”� zei ik een beetje verliefd en omhelsde hem van achteren. Ik zag, ondanks zijn kap, hem uit zijn ooghoek naar me kijken en grijnsde vaag. Daarna rukte hij me van hem los. “Blijf met dat zwaard van mijn zusje af!”� Ik zat een beetje schaapachtig naar Altaïr te kijken. “J-ja eh, natuurlijk Altaïr, tuurlijk…”� De soldaat borg zijn zwaard op en keek nog heel even dreigend naar me. “Volgen.”�zei Altaïr bevelend. Met een grijns op mijn gezicht keek ik de soldaat nog even aan, zei “had je niet gedacht hè?”� per ongeluk in het Nederlands, en volgde Altaïr naar het paleis.

Reacties:

AmbyVampy zei op 14 juni 2009 - 14:49:
Hoe erg steel jij mijn verhaal lijn! XD Ikke praate ook in het Nederlands tegen Zero-Kun XD
dief.
Wel leuk verhaal x3
Lol, de zus van Altaïr XD