Ik kijk naar het beeldscherm. Voor de zoveelste keer zit ik weer midden in de nacht voor de computer, te schrijven zoals gewoonlijk.
Ik knipper met mijn ogen, ze beginnen moe te worden. ‘Nog even verder, het is bijna af’ zeg ik tegen mezelf en ik druk op enter.
Ze drukt haar lippen op zijn zachte lippen, een vlaag van geluk en liefde gaat door haar heen. Eindelijk weet ze het zeker, hij is van haar, van haar alleen. ‘Ik hou van je’ fluistert hij zacht en een traan rolt over zijn wang. Ze slaat zijn armen om hem heen, hij buigt voorover zodat zijn lange zwarte haren langs haar gezicht vallen.
‘Ik laat je nooit meer gaan, nooit meer’ zegt hij.
Ik zucht en veeg een traan weg uit mijn ooghoek. Wat zou ik dit graag willen, een jongen die van mij houd ondanks dat ik al moeder ben, ondanks ze dingen die er met mij gebeurt zijn. Mijn vriendje en vriendinnen heb ik het verhaal verteld toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, je zou denken dat iemand die van je houdt zoals een vriendje van je houdt, je zou troosten. Hij niet, hij maakte het op dat moment uit, met de woorden dat hij geen zwangere vriendin aan kan. Mijn hoofd draait naar het kleine bedje dat in de hoek van de kamer staat.
Ik sta op en loop er naar toe. Faye is haar naam, en ze is bijna een ander half jaar oud. Ze heeft prachtige bruine ogen die op die van mij lijken.
Ik denk dat ik dan nu ook maar mijn verhaal moet vertellen.
- Flashback -
Ik was 15 het is al meer dan een twee jaar geleden, maar ik weet het nog precies. Ik ging met mijn vriendinnen de stad in, ’s avonds laat na het uitgaan. Ik voelde ineens een paar handen om mij heen. Ik dacht dat het mijn vriendje was dus ik liet mij gewoon meevoeren naar een steegje. Pas in dat steegje begon ik te denken dat er iets mis was, een steegje, dat is niks voor mijn vriendje. Ik begon te vragen wat hij aan het doen was toen hij mij ineens zoende. Ik duwde hem van mij af, te minste dat probeerde ik.
Toen ik gebeld werd en ik op mijn mobiel keek zag ik dat mijn vriendje mij belde dus moest dit wel iemand anders zijn, mijn mobiel werd afgepakt en stuk gegooid.
De man begon met dreigen, als ik ooit iets zou zeggen zou hij mij vinden.
Het gebeurde allemaal zo snel, voor ik het wist lag ik alleen op de grond, met bijna niks meer aan, ik huilde. De man was tevreden weg gelopen, hij had mij achter gelaten, daar in het donker, in de stad.