FanFic.nl

Sex and the City in dé chinees

Sex and the City in dé chinees (13)

Mijn ogen worden groot. Geintje zeker. ‘Wat is er?’ vraagt me moeder. ‘Ehm niks,ik ga naar boven’ zeg ik en wacht hun reactie niet af.
Ik loop meteen naar boven, recht naar Amy’s kamer. Eerst wil ik gillen maar dan bedenk ik me dat Faye slaapt.
Glimlachend loop ik naar haar toe en laat ik haar het smsje lezen.
‘Wie is B?’ vraagt ze. Ik kijk naar de poster van Bill die op haar deur hangt. Haar ogen worden groot. ‘Dat geloof ik niet’ zegt ze dan. ‘Dan niet’ zeg ik. ‘Ik bel hem wel’ glimlach ik en ik draai het nummer dat boven het smsje stond.
‘Haii met Sabine { Sabine? } ja Sabine van het restaurant { Oo je naam is Sabine } ehm ja { hoezo bel je } om jou smsje { mijn smsje? Oo die ik net gestuurd he} ja inderdaad { was het niet te snel? } nee hoezo? { nou gewoon dat dacht ik } nee hoor, maar ik wou even zeggen dat ik graag een keer iets doen wel { echt? } ja echt { oke, ehm wanneer? } weet ik niet, bel me nog maar een keer oke? { oke is goed, ehm doei dan maar } ja doei ‘ en ik hang weer op. Helemaal verward kijkt Amy me aan. ‘Het is niet eerlijk’ zegt ze dan. ‘Weet ik’ antwoord ik.
Ik begin hyper op haar bed te springen. Ik kan het gewoon niet geloven! Lachend trekt Amy mijn onderuit. ‘Ik hou mijn bed graag heel’ lacht ze. ‘Ja? Maar jij slapen gaat, ik ook naar bed gaat’ zeg ik kinderachtig en Amy lacht. ‘Doe maar’ zegt ze en ze duwt me haar kamer uit.

Mijn mobiel gaat af en Faye begint te huilen. ‘Kut!’ roep ik. Ik neem mijn mobiel op. ‘Ja met Sabine, Faye is wakker en huilt, moment’ zeg ik door de telefoon en ik leg hij even weg om Faye uit haar wieg te halen. Ik moet leren mijn mobiel niet zo hard te zetten. ‘Kom maar Faye, het is goed’ zeg ik zacht en ik til haar op. Meteen is ze stil.
Ik pak mijn telefoon. ‘Met wie spreek ik eigenlijk? { met Bill, maar wie is Faye } waarom bel jij zo laat?’ ik heb geen zin om op zijn vraag te antwoorden. ‘{ Ik wist niet of je al sliep } oo, ehm ik sliep wel, nu niet meer { nee dat snap ik anders nam je de telefoon niet op } inderdaad { maar wie is Faye? }’ ik zucht even, ik zal het hem toch echt moeten vertelen. ‘Faye is mijn dochter { - stil- } ik wist het, het schrikt gewoon jongens af { nee helemaal niet, ik vind het juist leuk, ik vind jou alleen geen type om vroeg kinderen te hebben } ik leg je nog wel uit hoe gebeurde’ Faye valt in slaap in mijn armen, zachtjes leg ik haar terug. ‘Faye slaapt weer, en ik ga zo ook weer slapen als je het niet erg vind { nee vind ik niet erg, maar ik wou graag weten of je, nou ehm, misschien morgen naar Loitsche komen}’ even ben ik stil ‘ja graag { - heel vrolijk - mooi zo}’ Bill geeft me zijn adres zodat ik morgen komen kan. ‘{ Je mag Faye, zo heet ze toch, ook wel mee nemen als je wilt } weet je dat zeker? { heel zeker } oke als jij het wil, tot morgen dan { tot morgen }. En wéér hang ik op.
Moe maar wel blij stap ik weer in mijn bed, vol vreugde val ik in slaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.