FanFic.nl

Sex and the City in dé chinees

Sex and the City in dé chinees (23)

‘Nee niet daarin kijken’ lach ik als Jeff mijn kleding kast open wil doen. ‘Ligt daar dan iets wat ik niet zien mag’ vraagt hij en hij houdt zijn hand om de knop geklemd. ‘Ach whatever, maak maar open’ lach ik en Jeff doet de kast uit.
Een berg kleding valt over hem heen. ‘Fijn’ zegt hij terwijl hij de kleding van hem afschud.
Lachend loop ik naar hem toe en haal ik mijn slipje van zijn hoofd.
We hebben net met z’n vieren gekookt, niet dat het goed ging maar ja, het was heel gezellig. Amy mag dan wel nog maar veertien zijn maar ze past echt heel goed tussen ons.
‘Kom we gaan lopen’ zeg ik en ik trek Jeff mee naar de deur. ‘Maar Faye dan?’ vraagt Jeff ‘daar let Amy op’ zeg ik we lopen naar beneden, Jeff pakt zijn tas, geen idee waarom.
Zonder jas lopen we naar buiten.
‘En nu ga jij mij vertellen wat jij allemaal gedaan hebt daar in Amerika, bij die familie van je’ zeg ik en Jeff lacht.
‘Nou oke, ze wonen op z’n grote boerderij, met paarden en alles. Het is er gewoon altijd heel gezellig. Ik ben dus naar z’n internationale school gegaan, veel vrienden gemaakt enzo, maar verder niks bijzonders hoor’ zegt Jeff en ik rol met mijn ogen. Ik sla zacht met mijn vlakke hand op zijn borstkast. ‘En waarom geloof ik dat niet?’ vraag ik lachend. Jeff glimlacht en hij pakt iets uit zijn tas. ‘Ik heb nog wat voor je’ zegt hij en ik krijg een klein doosje van hem. Een beetje raar kijk ik hem aan. Ik ga stil staan en maak het open. Een klein kettinkje komt eruit, hij slingert aan mijn hand. ‘Mijn nicht heeft een sieraden winkel daar, en ik zag deze en dacht dat jij hem wel mooi vinden zou’ zegt Jeff en ik knik. Ik vlieg om zijn nek. ‘Hij is prachtig’ zeg ik en Jeff drukt een kus op mijn wang.
Lachend lopen we verder.
Iemand loopt met een gebogen hoofd snel langs ons, zo snel dat ik het bijna niet kan zien. ‘Bill?!’ vraag ik ongelovig en ik loop achter de gene aan. Ik pak hem bij zijn arm en draai hem om. Ja het is Bill. ‘Wat doe jij nou hier?’ vraag ik en ik zie dat Bill’s make-up een beetje uitgelopen is. ‘Niks’ zegt hij en hij maakt zich los van mij. Verslagen kijk ik hoe Bill snel verder loopt. ‘Wie was dat?’ vraagt Jeff ‘Bill’ zeg ik en ik kijk hoe hij begint te rennen met één hand voor zijn gezicht

Bill pov:

Daar staat ze, Sabine, samen met een jongen. De jongen geeft haar een pakje, ze maakt het open en een ketting komt te voorschijn. Langzaam loop ik naar hun toe. Sabine vliegt de jongen om de nek en hij geeft haar een zoen op haar wang. Oke ik heb het nu wel gezien. Ik begin sneller te lopen en passeer hun. ‘Bill?!’ vraagt Sabine ongelovig en ik merk dat ze achter me aan loopt. Ze pakt mijn arm en draait me om. ‘Wat doe jij nou hier?’ vraagt ze ‘Niks’ zeg ik zacht en ik maak me los van haar. Eerst loop ik snel weg, later begin ik te rennen. Een paar tranen vallen op de grond. Ik verberg mijn gezicht in mijn hand.
Zou die jongen haar vriendje zijn? Het zou best kunnen, hij gaf haar wel een zoen.
Gelukkig komt er net een bus aan rijden als ik bij de bushalte aankom. Met de zelfde buschauffeur. ‘Gelukt?’ vraagt hij, ik geef geen antwoord en leg wat geld voor hem neer. Ik loop zonder iemand aan te kijken ga ik achter in de bus zitten. Ik staar uit het raam.
Ik weet niet waarom ik me zo overstuur maak, ik ken haar amper, maar ik weet toch zeker dat ik haar leuk vind, ik weet zeker dat ik het haar zeggen moet, maar hoe?
Door al mijn gedachten heb ik niet door dat ik uitstappen moet. ‘Zeg moet je hier niet uit?’ haalt ze buschauffeur mij uit mijn gedachten. Ik kijk naar buiten en afwezig knik ik.
Zonder verder nog wat te zeggen stap ik uit en loop ik naar huis.
‘Hoi’ zegt Tom vrolijk als ik binnen kom, ik antwoord niet en loop rechtstreeks naar mijn kamer. Tom loopt achter mij aan. ‘Wat is er?’ vraagt hij. ‘Niks, ben moe’ zeg ik en ik loop mijn kamer binnen. Ik gooi de deur dicht voordat Tom naar binnen lopen kan.
Ik laat mij op mijn bed vallen en denk aan niks. Gewoon aan niks, niet aan Sabine, niet aan Faye die mij papa noemde.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.