FanFic.nl

Sex and the City in dé chinees

Sex and the City in dé chinees (29)

Bill pov:
‘Bill wat vind je van me?’ vraagt ze ineens zachtjes. Wat ik moet zeggen? Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Eigenlijk weet ik het zelf niet zo goed. ‘Zal ik eerlijk zijn?’ vraag ik en ze knikt. ‘Ik weet het zelf niet zo goed eigenlijk’ zeg ik, ze valt stil. Het lijkt wel alsof er een kleine teleurstelling is te zien.
Zwijgend loop ik met haar mee naar haar huis. In elk geval was die jongen haar vriendje niet, maar wie is hij dan wel?
We zijn bij haar huis, het liefst zou ik haar nu een zoen geven maar dat doe ik maar niet. Ik geef haar maar een knuffel.
‘Goede reis morgen’ zeg ik, ze glimlacht. ‘Dankje’ zegt ze en ze drukt een zoen op mijn wang. Ik hou het niet meer. Ik pak haar pols vast en trek haar tegen mij aan. Ik druk mijn lippen op haar zachte lippen. Ik sluit mijn ogen en geniet van het moment. Ze slaat haar armen om mijn nek, en ik mijn armen om haar middel.
Langzaam gaan haar lippen weer van de mijne. Ik kijk in haar ogen. Door de lantaarnpaal is een kleine glinstering te zien in haar ogen. Een glimlach staat op haar gezicht. ‘Ik dacht al, wanneer zoent hij me’ zegt ze zachtjes.

Sabine pov:
‘Ik dacht al, wanneer zoent hij me’ zeg ik zacht, eigenlijk wachtte ik er niet op, maar eigenlijk ook weer wel. Een warme gloed zit nog steeds over me heen. Hij heeft me gezoend, het galmt door mijn hoofd, de hele tijd.
Een glimlach staat nog steeds op mijn gezicht
Ik kijk naar zijn mooie bruine ogen, een kleine glinstering staat erin.

Met gemengde gevoelens word ik wakker. Ik denk aan gisteravond, aan Bill. Ik denk aan straks, dat ik in het vliegtuig zit. Mijn koffers staan gepakt in de kamer, die van mij en Faye.
Jeff had al tikets voor het vliegtuig, alsof hij zeker wist dat ik het zou doen. Natuurlijk doe ik het, hij heeft gelijk, het is een kans die ik nooit weer krijg.
Jeff heeft met zijn oom en tante gebeld en die zeiden dat daar wel een bedje voor Faye was.
Ik sta uit mijn bed en kijk even naar Faye. Ik laat haar nog even slapen, het is nog maar zes uur in de ochtend.
Zachtjes loop ik naar benedenHet is nog helemaal stil. Iedereen slaapt nog.
Ik doe mijn slippers aan. Ik pak de sleutel van de brievenbus. Ik loop naar de brievenbus en open hem. Ik sla mijn armen om mij heen, het is nog hartstikke koud. Het kippenvel staat op mijn lijf Alleen de krant zit er nog maar in. Ineens gaat er van alles door mij heen. Hoelang blijf ik daar, moet mijn post daar dan niet heen? Zou dat wel goed komen?
Ik pak de krant uit de brievenbus terwijl ik na blijf denken. Was dit niet een te snelle beslissing?
Alle vragen spoken door mijn hoofd.
Snel pak ik de krant en loop ik snel weer naar binnen.
Ik zet de verwarming wat hoger en loop naar de keuken om wat thee te zetten.
Mijn blote voeten op de stenen zijn koud. Ik staar naar buiten, het word licht.. Het water kookt nog niet dus ik ga zachtjes de radio aan zetten.
De klanken van “Aloha from hell”� vullen de kamer. Zachtjes zing ik mee. “I doesn’t matter what i’ll say, it doesn’t matter what i’ll do”�. Ik maak voorzichte bewegingen op de muziek.
Als het liedje is afgelopen komt het volgende liedje. Ik stop met dansen en neurie alleen nog maar een beetje mee.
Het water kook inmiddels en ik schenk de thee in.
Met een dammende mok zit ik op de bank, ik heb een boek gepakt, aangezien ik eigenlijk niks kan doen maar toch klaar wakker ben.
Ik kan me niet concerteren op mijn boek. Ik kan alleen maar aan gisteravond denken, aan die zoen, die lippen. Ik zucht zacht en sluit mijn ogen. Ik beleef alles weer opnieuw.
Het is toch best raar, Jeff is hier nog maar een paar dagen en gaat gelijk alweer weg, ik ga gelijk mee.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.