FanFic.nl

Sex and the City in dé chinees

Sex and the City in dé chinees (52)

Sabine pov;
Ik kan mijn ogen niet van Bill afhouden, ik weet gewoon zeker dat hij, dat hij Faye en mij beschermd heeft daar in het vliegtuig, en daar nu zelf onder lijd.
De tijd in het vliegtuig is een waas, het ene moment is het rustig, en het andere moment gebeurde er van alles.
Een traan rolt over mijn wang zodra Bill zijn ogen weer sluit.
Langzaam laat ik zijn hand los en wordt ik weer weg gereden. ‘Ik kom terug’ fluister ik nog voor ik de kamer uit ben.
Een ander meisje, met allemaal schrammen op haar gezicht wordt ook rondgereden, zodra ze dichterbij komt herken ik haar.
‘Ik ken jou, jij bent de gene die Faye terug bracht’ zeg ik en ze draait haar hoofd naar mij. Ze knikt zachtjes.
‘Wat is je naam?’ vraag ik. ‘Tsuki’ zegt ze zacht. Haar hoofd gaat naar de grond.
‘Sabine, ik moet verder met mijn ronde, kan je zelf rijden denk je?’ vraagt de verpleegster, ik knik. De verpleegster die Tsuki rond reed vraagt het zelfde en Tsuki knikt ook.
‘Ik ehm…weet niet wat ik moet zeggen’ zegt ze en ik glimlach. ‘Wil je misschien met mij mee? Ik wil even uit zoeken waar Tom en DeeDee zijn’ zeg ik en Tsuki kijkt me vragend aan. Dan knikt ze.
Samen rollen we over de afdeling.
‘Weet je eigenlijk wel waar je heen moet?’ vraagt Tsuki maar ik schud mijn hoofd.
Uiteindeijk komen we bij de kamer aan waar Tom ligt, voorzichtig rollen we naar binnen, het is er helemaal stil.
Tom beweegt niet en ligt aan allemaal apparaten, die piepen. Langzaam rollen we dichterbij.
Het is best eng om hem zo te zien liggen.
Er beweegt werkelijk niks bij hem.
Hij ligt alleen in de kamer.
‘Zat jij ook in het vliegtuig?’ vraag ik ineens aan Tsuki, langzaam knikt ze. ‘Ja, ik, ehm…zou mee doen in jullie anders zeggen moet.serie’ zegt ze, ik kijk naar de grond.
De serie, die zal voorlopig niet door gaan. ‘Oo, dat ehm, is leuk’ zeg ik, tja ik weet ook niet wat ik

Inmiddels zijn er twee week voorbij, volgens de doctoren gaat het goed met de jongens.
Samen met DeeDee loop ik af en toe een stukje, veel nog niet echt.
Zwijgend lopen we naast elkaar, wetend dat we allebei het zelfde denken. Denkend aan Bill en Tom, Bill en Tom die beiden nog in het ziekenhuis liggen. Ze zaten net aan de verkeerde kant, de kant die het het ergst te verduren kreeg.
Ik zucht zacht. Eigenlijk hebben de jongens er gewoon voor gezorgd dat DeeDee, Faye en ik er zo goed van af gekomen zijn.
We lopen zwijgend naar het ziekenhuis.
Voor het ziekenhuis staan gillende fans, fans om hun steun aan de jongens te geven. DeeDee en ik worden geroepen, zwijgend lopen het ziekenhuis in.
Bij de kamer van Bill staan we even stil. ‘Ik ga meteen naar Tom, oke’ zegt DeeDee en ik knik.
Alleen loop ik de kamer van Bill in.
Het is er licht, bloemen staan overal, kaarten en brieven van fans liggen overal.
Bill zit rechtop en leest een brief, een traan rolt over zijn wang.
Zwijgend ga ik naast hem zitten en lees ik de brief mee.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.