FanFic.nl

Sex and the City in dé chinees

Sex and the City in dé chinees (73)

‘Ehm, juist, laat me nu maar los hoor’ zeg ik en ik duw hem van mij af. Ik kijk naar zijn ogen, de mijne worden groot.
‘Ga weg!’ roep ik, iedereen kijkt mij vragend aan, behalve Bill die mijn tegen zichzelf aan drukt. ‘Rustig ik ga al’ zegt de man en hij loopt weg.
‘Was, was, Josh daar?’ vraagt Jeff voorzichtig, ik ga langzaam zitten. ‘Ja’ zeg ik dan zachtjes.
Bill blijft mij tegen hem aan drukken ‘het komt goed’ zegt hij zachtjes. Ik knik. ‘Weet ik’ zeg ik, Caitlin kijkt mij een beetje bezorgt aan, ik glimlach zachtjes.
‘Nou laten we het nou niet verpesten door een ex van Sabine die binnen zetten komt ja, we moeten plezier hebben hierom, mijn dochter gaat trouwen met haar grote liefde en daar gaat het om’ zegt mijn moeder en ze heft haar glas.
‘Dankje mam’ zeg ik en ik pak ook mijn glas, iedereen volgt ons voorbeeld. ‘Op het toekomstige bruidspaar!’ klinkt het, ik glimlach.
De armen van Bill en mij haken in elkaar en we nemen een slok van elkaars drinken.
Er wordt veel gelachen, gepraat en zoals altijd als mijn ouders erbij zijn gepraat over genate dingen van vroeger.
‘Ik weet nog precies wat ze vroeger zei’ begint mijn moeder. ‘Nee kom op, niet nog meer’ lach ik, mijn moeder schudt haar hoofd. ‘Mooi wel’ zegt ze met een glimlach, ik sta op en loop lachend naar de wc, waar ik voor de spiegel sta.
Mijn gezicht straalt, is warm en rood, ik glimlach.
Ik neem een klein beetje water in mijn hand en maak mijn gezicht langzaam een beetje nat. Lekker een beetje koeling.
Als ik weer door het kleine gangetje loop bots ik bijna tegen Tom op. ‘Ik dacht vind ik haar nou weer zoals in het begin, maar nee, toch niet’ zegt hij met een grijns, ik glimlach. Ik kijk Tom in zijn ogen, de ogen die hetzelfde zijn als die van Bill, de zelfde bruine ogen.
Tom glimlacht, de zelfde mooie glimlach als die van Bill.
‘Mag ik er langs?’ vraag ik zachtjes. ‘Ga je me niet weg duwen?’ vraagt Tom, ik lach zachtjes ‘vandaag niet’ glimlach ik. ‘Morgen?’ vraagt Tom met een grijns, ik begin te lachen. ‘Misschien’ zeg ik, Tom gaat aan de kant en ik loop terug naar de rest.
‘Gefeliciteerd’ zegt Ann die hier nog steeds werkt. Ik glimlach nog steeds. ‘Dankje’ zeg ik en ik geef haar een knuffel, daar had ik nog geen kans voor gekregen. ‘Leuk, om dit te horen op mijn laatste dag hier’ zegt ze en ze zet de glazen achter de bar.
‘Is het je laatste dag hier dan?’ vraag ik en ik ze knikt. ‘Ja, de laatste keer’ zegt ze, ze gooit wat lepeltjes in een bak met water.
‘En omdat ik morgen weg ga vind ik het ook zo leuk dat jullie vandaag komen’ zegt ze met een glimlach, ze is bezig met afwassen. Ik ga naast haar staan en pak een theedoek. ‘Hoef je niet te doen hoor’ zegt Ann, ik glimlach. ‘Ik doe het toch’ glimlach ik.

Na een paar drukke weken lopen Bill en ik rustig buiten rond, hand in hand onder de bruin gele bomen. Het is herfst, het waait zachtjes. Faye is voor een tijdje bij mijn ouders dus Bill en ik zijn alleen, ik leg mijn hoofd op Bill’s schouder en zucht.
‘Wat is er?’ vraagt Bill, hij gaat stil staan. ‘Ik hou van je’ zeg ik zachtjes en ik draai mij een beetje zodat ik voor hem sta. ‘Het is dat je het maar even weet’ zeg ik en ik geef hem een zoen. Bill glimlacht. ‘Ik ook van jou hoor’ zegt Bill, hij slaat zijn armen om mij heen.
Zwijgend lopen we verder, verder het bos in, ook al vindt Bill er niet zo veel aan.
‘Ik dacht dat jij niet van het bos hield’ zeg ik en Bill knikt. ‘Doe ik ook niet, maar met jou is alles weer goed’ zegt hij en hij drukt een zoen op mijn haar. Rustig lopen we verder.
Ergens in de verte fluit een vogel. Na een tijdje lopen komen we bij een bankje, rustig gaan we zitten. Dit is één van de weinige momenten dat het helemaal rustig is, zonder camera’s, zonder mensen die vragen stellen, alleen Bill en ik, samen, met z’n twee.
‘Rustig he’ zeg ik zachtjes, Bill knikt. Misschien had ik het maar beter niet kunnen zeggen, vrijwel meteen komen er mensen te voor schijn, fotocamera’s, mensen met kladblokjes.
‘Is het waar, gaan jullie trouwen?’ is de eerste vraag, ik hou mijn adem in. Bill zegt ook niks, hij staat alleen op, pakt mijn hand, trekt mij overeind en loopt samen met mij weg.
We lopen op normaal tempo naar de auto, er wordt veel geflitst, ik kan hier maar niet aan wennen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.